​ေကာင္​းမွန္​းသိ​ေနတာကို

Unicode Fonts
.......
ကောင်းမှန်းသိနေတာကို
*******************
မိုးမိုးခိုင် တစ်ယောက် အလုပ်ထဲ စိတ်မထည့်နိုင်ဘဲ အာရုံေ၀ဝါး စိတ်ညစ်ငြူးနေသည်။ ဒါတွေအားလုံးရဲ့ တရားခံက မိမိ ယောင်္ကျား ရဲမာန်။ ဒီနေ့အတွက် ဘယ်နှစ်ကြိမ်မြောက်မှန်းမသိ၊ မနေ့ညက အဖြစ်ကို မိုးမိုးခိုင်ပြန်စဉ်းစားနေမိသည်။မနေ့က မိုးမိုးခိုင် ရုံးမဆင်းမီ ရဲမာန် ဖုန်းဆက်သည်။မိုး ရေ..ညနေ အိမ်မှာ ဘီယာသောက်မယ်။ သူငယ်ချင်းတွေပါမယ်အမြည်းလေးစီစဉ်ထားပေးပါဦး။သငေ်္ဘာအရာရှိတစ်ဦးဖြစ်သူ ရဲမာန် မြန်မာပြည်တွင် နားနေခိုက် အလိုလိုက်သည့်အနေဖြင့် မိုးမိုးခိုင်က မကြာခဏအိမ်တွင် ၀ိုင်းစီစဉ်ပေးတတ်သည်။ဘယ်အချိန်လဲ မောင်။ ဒီနေ့က ကုမ္ပဏီ ခြောက်လပတ် စာရင်းချုပ်ရမှာ။ ၇ နာရီလောက်မှ အိမ်ရောက်မယ်ဟာကွာ….ဒီမှာ ပြောပြီးနေပြီ။ ဘယ်လို လုပ်မလ”ဲ

အင်း….ဒါဆို ဆိုင်က ၀ယ်လာပေးမယ်။ အိမ်မှာ တော့ လုပ်ပေးဖို့ မလွယ်ဘူး။ အချိန်မရဘူးလေ မောင်ရဲ့အင်း ဟုတ်ပြီ။ ဒါလည်း ကောင်းပါတယ်ည မိုးမိုးခိုင် အိမ်ရောက်ပြီး အစားအသောက်ပြင်ဆင်ပေးပြီးလို့ မကြာခင် ရဲမာန်ရောက်လာသည်။ဟာ..အောင်သူ၀င်းပါလား။ ရဲမာန်က သူငယ်ချင်းတွေ ပါမယ်ဆိုလို့ ဘယ်သူများလဲလို့” ရဲမာန်နှင့်ပါလာသူက မိုးမိုးခိုင် ဘွဲ့ရကာစက ကွန်ပျူတာသင်တန်းတစ်ခုတွင် ခြောက်လခန့် အတူတက်ဖူးခဲ့သူ။နောက်ပိုင်း သငေ်္ဘာလိုက်ရာမှ ရဲမာန်နှင့် ခင်မင်လာသူဖြစ်သည်မိုးမိုးခိုင်နှင့်သင်တန်းတုန်းက ထူးထူးခြားခြားမခင်ခဲ့သော်လည်း အိမ်ကို မကြာခဏလိုက်လာလေ့ရှိသဖြင့်ရင်းနှီးနေပြီးဖြစ်သည်။

“အေးကွာဟိုအဖွဲ့ကနောက်ကျတယ်မစောင့်နိုင်ဘူးဆိုလို့ ထွက်လာတုန်း အောင်သူနဲ့တွေ့တာ” ဟု ရဲမာန်က၀င်ပြော လိုက်သည်။ကဲ ဒါဆိုလည်း အစားအသောက်တွေအဆင်သင့်ပဲ။ မိုးရေချိုးလိုက်ဦးမယ်။ အောင်သူ ခဏနော်” ဟု ဆိုကာ မိုးမိုးခိုင်ရေချိုးခန်းအတွင်း ၀င်ခဲ့သည်။ရေချိုးခန်းမှန်အတွင်း မိန်းကလေးတို့ ထုံးစံ မှန်ထဲ အ၀တ်မဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို ကြည့်မိတော့ မိုးမိုးခိုင် မိမိကိုယ်ကိုကျေနပ်မိ သည်။ အသက် ၃၅ နှစ်ရှိပြီဆိုပေမယ့် တင်းတင်းရင်းရင်း ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးရှိနေဆဲ ကိုယ်လုံး။

၀င်းဝါသည့် အသားအရေ နှင့် လိုက်ဖက်သည့် ညိုမှောင်သော ဆံကေသာ၊ ပြေပြစ်တဲ့ ပခုံးသားတွေအောက်က မကြီးပေမယ့် မသေးလှတဲ့ နို့နှစ်လုံး၊ အနည်းငယ်ဆူဖြိုးစပြုနေတဲ့ ကိုယ်လုံးနဲ့ အလိုက်ဖက်ဆုံး တင်သားတွေ။အသက် ငယ်ငယ် ၁၉နှစ်နဲ့ အိမ်ထောင်ကျခဲ့လို့ သမီးတစ်ယောက်ရကာ သမီးပင် ၁၀ တန်းကျောင်းသူအဖြစ် ပြင်ဦးလွင်တွင်ဘော်ဒါဆောင်တက်နေပြီဆိုပေမင့် မိုးမိုးခိုင်၏ ရင့်ကျက်တဲ့ အလှတို့က ပျိုမြစ်စပြုဆဲ။

ရေမိုးချိုးအ၀တ်အစားလဲန့ဲဘယ်လောက်ကြာသွားလဲ မသိ၊ အပြင်ခန်းကို ထွက်လာသော ရဲမာန်တို့ ၀ိုင်းကအရှိန်ရနေပြီ။မိုးလာလေ ဒီကိုရဲမာန်က သူထိုင်နေသည့် ဆိုဖက်ဘေးကို ပုတ်ပြကာ လှမ်းခေါ်သည်။ကဲ ဆက်ပါဦးကွအောင်သူ၀င်းရဲမာန်ကတစ်ဆက်တည်း အောင်သူ၀င်းကို လှမ်းပြောသည်။ဟာ မမိုးခိုင် သိကုန်ဦးမယ်ဗျ…ဟား..ဟားဟု အောင်သူ၀င်းကဆိုသည်အံမယ်ငါမသိစေချင်ရအောင် ဘာတွေများ ပြောနေတာလ”ဲမိုးမိုးခိုင်က စကားထောက်အပေးတွင် ရဲမာန်က ၀င်၍ဒီကောင် ဥရောပရောက်တုန်း အဖြူမတွေနဲ့ မြူးခ့တဲာ စားမြုံ့ပြန်နေတာလေ” ဟု ပြောလိုက်သည်။

အံမယ် တယ်ဟုတ်ပါလား ဟု မိုးမိုးခိုင်က လကဖက်တစ်ဇွန်းကောက်စားရင်း အလိုက်အထိုက်ပြောလိုက်သည်။ဘယ်က တယ်ဟုတ်ရမှာလဲ။ မြန်မာမတွေနဲ့ အကွာကြီးပါဗျာ။အပြင်ကသာဟုတ်မလိုနဲ့အတွင်းကျတော့ဖွယ်တယ်တယ်၊အာတာတာန့”ဲဟုအောင်သူ၀င်းကဆိုသည်ရုတ်တရက်ထိုမျှပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောလာမည်ဟုမထင်ထားသောမိုးမိုးခိုင်မျက်နှာရဲသွားသော်လည်းမသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ စကားလွှဲရန် ကြိုးစားသည်။ဒါနဲ့ ဥရောပမှာ ဘယ်လောက်ကြာခဲ့လဲ အောင်သူ၀င်းသုံးလကျော်လောက်ပါ။ဟော်လန်၊ဂျာမနီ၊အင်္ဂလန်လှည့်နေတာပဲ။ဟော်လန်ကတော့အပေါဆုံးပဲဈေးရောစော်ရောတခြားနေရာတွေထက်ပေါတယ်ဟုအောင်သူ၀င်းကစကားပြန်လှည့်သည်။

ရဲမာန်က မိုးမိုးခိုင်ခါးကို ဖက်ထားသည့်လက်ကို ဖင်တုံးပေါ်သို့ ရွှေ့ကာ ညှစ်ရင်းဖြင့် “ငါတု့လိအဲဒီဖက်မရောက်ဖူးကွ။ ကြားတော့ ကြားဖူးတယ်” ဟု ၀င်ပြောလိုက်သည်။မိုးမိုးခိုင်က အောင်သူ၀င်းရှေ့တွင်ဖြစ်သဖြင့်မသိမသာ ရဲမာန်လက်ကို ဖယ်ရန် ကြိုးစားသော်လည်း ရဲမာန်က မလျှော့။
အောင်သူ၀င်းသည် သင်တန်းတက်စဉ်ကတည်းက စားနေကျ ကြောင်ပါးတစ်ကောင်ဖြစ်ကြောင်း မိုးမိုးခိုင်သိထားသည်။

ရိုးရိုးတန်းတန်း ခင်မင်သူဖြစ်သဖြင့် ထိုကိစ္စ မိမိနှင့် မပတ်သက်သော်လည်းယခုလိုအခြေအနေတွင်တော့ ခေါင်းထဲ ထိုအတွေးရောက်လာသည့်အတွက် ရဲမာန်ကို ဟန့်တားလိုခြင်းဖြစ်သည်။“သူတို့က အေးရှန်းဆို အထင်သေချင်ကြတာ။ စံချိန်မမီဘူးဆိုပြီးတော့။ ကိုယ်တွေက tဥbe ဆွဲထားတဲ့ကောင်တွေဗျာ။တော်ရုံ အဖြူတော့ ရယ်သပေါ့” ဟု အောင်သူ၀င်းက ဆက်သည်။အောင်သူ၀င်း စကားပြောနေချိန် ရဲမာန်လက်က တဖြည်းဖြည်း မိုးမိုးခိုင် ရင်သားများပေါ်သို့ ရောက်လာသည်။ဖင်လုံးကို ညှစ်ကတည်းက တားမရသဖြင့် မိုးမိုးခိုင်လည်း မတားတော့။ ဒါကို အခွင့်ကောင်းယူကာရဲမာန်ကမိုးမိုးခိုင်၀တ်ထားသည့် ခါးတို ဘလောက်စ်အောက်မှ လက်ထည့်ကာ ရင်သားများကို ထိကိုင်ရန် ကြိုးစားသည်။

မိုးမိုးခိုင်က အောင်သူ၀င်း မသိအောင် လက်ကို ဖယ်ထုတ်ရန်ကြိုးစားရင်း“အောင်သူ၀င်းရှိနေတယ်လေ မောင်။ ဘယ်လို လုပ်နေတာလဲ” ဟု လေသံဖြင့် ပြောလိုက်သည်။ ကြားဖြစ်အောင် ကြားသွားသော အောင်သူ၀င်းက“ဒီလောက်နဲ့တော့ ရင်မခုန်ပါဘူး မမိုးခိုင်။ သငေ်္ဘာသားပါဗျ။ strip clဥb တွေမှာတောင် ရင်မခုန်ဘူး” ဟုပြောလိုက်ရာ ရဲမာန်က တဟားဟားရယ်ရင်း မိုးမိုးခိုင်ကို ခွ၍ သူ့ပေါင်ကြားသို့ ထည့်ကာ နောက်ကျောမှနေ၍
အင်္ကီျအောက်ရှိ နို့နှစ်လုံး ကို လက်ထည့် နှိုက်လေတော့သည်။

ထိုအချိန်တွင် နှစ်ယောက်လုံး အတော် ခရီးရောက်နေပြီကို မိုးမိုးခိုင် သတိပြုမိလိုက်သည်။ စားပွဲပေါ်ရှိ Vodkအ ၀မ်း လီတာ ပုလင်းက လက်တစ်လုံးခန့်သာ ကျန်တော့သည်။ရဲမာန်ရင်ခွင်ထဲရောက်နေသော မိုးမိုးခိုင်မှာ နို့နှစ်လုံးကို အနှိုက်ခံရသည့်အထဲ ဖင်ကြားသို့ ထောက်နေသော ရဲမာန်၏ လိင်တံကြီးကိုလည်း ခံစားမိနေရာ ရှက်ရှက်နှင့် ဖီးလ်တက်နေသည်ကို ၀န်ခံရပေမည်။ အရေးထဲ ရဲမာန်က မိုးမိုးခိုင်၏ နသယ်စပ်ကို နမ်းနေရာ စောက်ဖုတ်အတွင်းမှ စစ်စစ် စစ်စစ်နှင့် အရေလိုက်လာသည်ကို မိုးမိုးခိုင် ခံစားမိနေသည်။

အောင်သူ၀င်းကို လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ ဖုန်းဖြင့် ဖေ့စ်ဘုတ်ကြည့်နေသည်လားတစ်ခုခုလုပ်နေသည်လား မိမိတို့ဖက်သို့ မလှည့်သဖြင့် မိုးမိုးခိုင် ရဲမာန်ကို လွှတ်ပေးထားမိသည်။ တစ်ဆက်တည်း မိမိကိုယ်ကို နားမလည် ဖြစ်နေမိသည်။ဤ အချိန်ထိ အိမ်ခန်းထဲတွင် လင်မယားနှစ်ယောက် အရှက်ကုန် နည်းစုံံ ဆက်ဆံဖူးကြသော်လည်း ထိုကိစ္စကို အခြားသူ များနှင့် စကားအဖြစ်ပင် ပြောလေ့မရှိ။ယခုတစိမ်းယောင်္ကျားလေးတစ်ယောက်ရှေ့တွင် ဤသို့ အပျက်မတစ်ဦး သဖွယ် ဖြစ်နေသည်ကို နားမလည်နိုင်။ သို့သော် အမှန်အတိုင်းဆိုရလျှင် ပြင်းထန်သည့် ခံစားမှုတစ်ခုကို ခန္ဓာကိုယ်
အောက်ရပ်၀န်းဆီက ပို့ပေးနေသည်ကိုတော့ အလွန်သာယာမိနေပေပြီ။

မိုးမိုးခိုင် ပြန်သတိထားမိတော့ ရဲမာန်၏ လက်တစ်ဖက်ကို သူ့နို့သီးခေါင်းလေးတစ်ခုကို ချေပေးနေချိန် နောက်လက် တစ်ဖက်က ထမီကို အနည်းငယ်ဖြေလျာ့၍ အစိလေးကို ကလိရန် ကြိုးစားနေပြီ။တားမရသည့် အတူတူ အိပ်ခန်းတွင်း ရွှေ့ရန် မိုးမိုးခိုင် ကြိုးစားသည်။“မောင် အထဲသွားရအောင်အောင်သူ၀င်းသောက်လို့ မပြီးသေးဘူးလေကွာ။ အားနာစရာကြီး အ…ရဲမာန်က ပြောရင်းဖြင့် အစိလေးကို ကလိလိုက်ရာ မိုးမိုးခိုင် စကားပြန်မပြောနိုင်ဖြစ်သွားသည်။

အောင်သူ၀င်းက၀င်၍ကျွန်တော်ပြန်လိုက်တော့မယ်လေ ကိုရဲဟု ဆိုသည်။မင်း အိမ်မှာ အိပ်မယ်ဆို။ လုပ်ကွာ ဆက်သောက်ပါ။ ထည့်ကွာ ငါလဲ ချမယ်”
အောင်သူ၀င်းက လက်ကျန်ကို ခွက်နှစ်လုံး ခွဲငှဲ့လိုက်သည်။ရဲမာန်က မိုးမိုးခိုင်နို့ကို နှိုက်နေသည့် လက်တစ်ဖက်ကို ထုတ်၍ ခွက်ကို ယူကာ တစ်ချက်တည်း မော့လိုက်ပြီး လုပ်လက်စ အလုပ်ကို ဆက်လုပ်သည်။နောက်ဆုံးတစ်ခွက်ကို တဟုန်တိုးမော့လိုက်သည့် အရှိန်က ရဲမာန်ကို အတော်ထိသွားသည်။ စကား လေးလုံး မကွဲတော့။ မိုးမိုးခိုင်က စကားဖြင့် ပြောမနေတော့ဘဲ အတင်းထ၍ ရဲမာန်ကို လက်ဆွဲကာ အခန်းတွင်း ခေါ်သွားသည်။

တစ်ဆက်တည်း အောင်သူ၀င်းကို “ဆက်သောက်နော်။ ငါတို့ သွားအိပ်လိုက်တော့မယ်။ ကိုရဲမာန်အရမ်းမူးနေပြီ” ဟုလှမ်းပြောလိုက်သည်။ရဲမာန်က ဟားဟား…မူးပေမယ့် စွမ်းသေးတယ်နော်။ ငါပြန်ထွက်လာခဲ့မယ် အောင်သူ၀င်းဟု မူးမူးနှင့် ၀င်ပြော လိုက်သေးသည်။အခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် ရဲမာန်က မိုးမုးခိုင်ကို ကုတင်ပေါ် ပစ်လှဲကာ နှုတ်ခမ်းများကို အငမ်းမရနမ်းတော့သည်။အပြင်တွင် ဟန်ဆောင်နေရသော်လည်း မနေနိုင်လောက်အောင် ခံချင်နေပြီဖြစ်သော မိုးမိုးခိုင်ကလည်း မွတ်သိပ်သောအနမ်းတို့ဖြင့် တုံ့ပြန်ရင်း အကျီၤကြယ်သီးများကို ဖြုတ်ပေးလိုက်သည်။

ရင်ဘတ်ကြယ်သီးများပြုတ်သွားပြီးနောက် ရဲမာန်က ဘရာစီယာကို လှန်တင်လိုက်ပြးီမိုးမိုးခိုင် နို့နှစ်လုံးကို တစ်လှည့်စီနမ်းစုပ်လေသည်။ ရှေ့က အရှိန်ကြောင့် ခရီးရောက်နေပြီဖြစ်သော မိုးမိုးခိုင်မှာ လွန့်လူးကာ အားအီးဖြစ်နေတော့ သည်။အား…မောင်ရယ်။ ကောင်းတယရဲမာန်မှာ စကားပြန်မပြောအား။ မည်သည့်အချိန်က ထမီကျွတ်သွားမှန်းမသိဟာလာဟင်းလင်းဖြစ်နေသောအောက်ပိုင်းသို့ ရောက်သွားပေပြီ။

မိုးမိုးခိုင်၏ ပေါင်အတွင်းသားများကို ရဲမာန် လျက်စုပ်လိုက်သည့်အခါ မိုးမိုးခိုင် တဆတ်ဆတ် တုန်သွားသည်။“စောက်ဖုတ်ကို လျက်တော့ကွာ ဟု မိုးမိုးခိုင်က တောင်းဆိုလိုက်သည်။ရဲမာန်လျှာက မိုးမိုးခိုင်၏ စောက်စိပေါ်ရောက်သွားလေတော့သည်။ အင်္ဂလိပ်အက္ခရာ အေ၊ ဘီ၊ စီ အစုံကို အစိပေါ် တွင် လျှာနှင့် ရေးရင်း ရဲမာန်က နီညိုညို ဖင်ပေါက်၀ကို လက်မနှင့် ဖိ၍ ကလိလိုက်သည်။အား..ရှီးကောင်းတယ်မောင်ရယ်ရှီးအစိပေါ်မှတဆင့် လျှာကိုစောက်ခေါင်းအတွင်းသို့
ထိုးထည့်လိုက်ပြန်သည်။ ရှလွတ် ရှလက်အသံတို့ အစုံကြားနေရ သည်။

မိုးမိုးခိုင်လက်များက အောင်သူ၀င်း ဆံပင်တို့ကို ဆွဲကိုင်ကာလွတ်ထွက်သွားမှာ ကြောက်သည့် အလားစောက်ဖုတ်နှင့် ဆွဲဆွဲကပ်နေမိသည်။
တဆက်တည်း ဖင်လုံးကြီးကိုလည်း ပင့်ကာ ပင့်ကာ ကြွပေးနေမိသည်။ရဲမာန်က မိုးမိုးခိုင် ပေါင်များကို လှန်တင်လိုက်ကာ မိုးမိုးခိုင်ကိုကိုင်ထားစေသည်။ ထိုအနေအထားက မိုးမိုးခိုင်၏ မို့ဖောင်းနေသော စောက်ဖုတ်ကို လွတ်လွတ်လပ်လပ်ဖြစ်လာစေကာ အစိလေးကလည်း ပြူးထွက်လာသည်။ ဒါကို ရဲမာန်က အမိအရ သွားများဖြင့် အသာအယာ ကိုက်လိုက်သည်။

ထို့နောက် စောက်ဖုတ်မြောင်းအလိုက် အထက်မှ အောက်သို့ လျှာစောင်းတိုက်ပေးလိုက်သည်။ မိုးမိုးခိုင်မှာ လက်မအားသဖြင့် ဖင်လုံးများကို မြှောက်ကာမြှောက်ကာဖြင့် ရဲမာန်လျှာ သ့စောက်ဖုတ်မှ မခွာသွားစေရန် ကြိုးစားလျှက်ရှိသည်။နောက်တစ်ကြိမ် ရဲမာန် အစိကို အလျှက်မှာတော့
“အ..အအ…..ရှီး…ပြီး…ပြီးပြီ” ဟုဆိုကာ မိုးမိုးခိုင် တချီပြီးသွားတော့သည်။ရဲမာန် စောက်ရည်များနှင့် ၀င်းပြောင်နေသော မျက်နှာကို တစ်ချက်သပ်ကာ မိုးမိုးခိုင် နို့များကို ပြန်စို့ပေးနေသည်။ လက်တစ်ဖက်ကလည်း ပြီးထားကာစ စောက်စိလေးကို အသာအယာ ပွတ်သပ်ပေးနေသည့်အတွက် မိုးမိုးခိုင် စိတ်များ
ပြန်ထလာလေသည်။

“မောင် လိုးတော့ကွာ…မောင့် လီးကြီးကို ထည့်ပါတော့” ဟု တောင်းဆိုလိုက်သည်။မိုးမိုးခိုင် ခံချင်နေမှန်းသိ၍ ရဲမာန်က တမင် မလုပ်သေးဘဲ နှုတ်ခမ်းများကို စုပ်ကာ နို့သီးခေါင်းနီညိုရောင်ကို လက်ညှိုး လက်မတို့ဖြင့် ချေပေးနေသည်။မိုးမိုးခိုင်က တဆတ်ဆတ်တုန်နေသော ရဲမာန်၏ လီးကို ဆွဲကာ အားမလိုအားမရဖြင့် ဂွင်းတိုက်ပေးနေသည်။ ရဲမာန်၏ လီးမှာ သာမန် လီးများထက် အနည်းငယ် သေးပေသည်။ အရှည် လေးလက်မ ကျော်ကျော်၊ လုံးပတ် ကျပ်လုံးသာသာ သာ ရှိသည့်အတွက် စံချိန်မမီဟု ဆိုရပေမည်။ ထို့အတွက်လည်း လိုးသည့်အခါတိုင်း ရဲမာန်က မိုးမိုးခိုင်ကို ဘာဂျာဖြင့်

တစ်ချီပြီးအောင် လုပ်ပေးလေရ့ှိသည်။“ထည့်တော့ကွာ..လိုးတော့” ဟု မိုးမိုးခိုင်က ကြာမူပါပါ ထပ်တောင်းဆိုလိုက်သည်။ရဲမာန်က အပေါ်တွင် ထပ်အိပ်နေရာမှ ခွာပြီး မိုးမိုးခိုင် ပေါင်များကို မြှောက်လိုက်ကာ သူ့လီးကို မိုးမိုးခိုင်စောက်ဖုတ်တွင်းသို့ ထိုးထည့်လိုက်သည်။ တချီပြီးထားပြီး စိတ်ထနေဆဲဖြစ်သည့်အတွက် စောက်ရည်များနှင့်ပြည့ကာ ချောနေသော စောက်ဖုတ်အတွင်းသို့ ရဲမာန်လီးက ရှောခနဲ၀င်သွားသည်။

ရှလွတ်…..ဗြစ်…ဖွတ် စောက်ရည်များ အိုင်ထွန်းနေသည့်အတွက် အသံမျိုးစုံထွက်လာပေသည်။“ဆောင့်..မောင်..ဆောင့်လီးအ၀င်ကို အားမရလိုက်သော မိုးမိုးခိုင်က ရဲမာန်အား ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်စေလိုသည့် သဘောဖြင့် လောဆော် လိုက်သည်။ရဲမာန်က အားအပြည့်နှင့်ဆောင့်သော်လည်း အတန်ငယ်တိုသည့် သူ့လီးကြောင့် မိုးမိုးခိုင်မှာ ထိထိမိမိ မခံစားရပေ။အချက် ၃၀ ၄၀ ခန့်စောင့်ပြီးနောက် ရဲမာန်က မိုးမိုးခိုင်ကို ပုံစံပြောင်းကာ လေးဖက်ထောက်စေလိုက်သည်။

ဤ doggy ပုံစံကို မိုးမိုးခိုင် ကြိုက်သော်လည်း ရဲမာန်ကဲ့သို့ လိင်တံ တိုသူများအတွက်အဆင်မပြေပေ။ ရှေ့မှလုပ်စဉ်ကအတန်ငယ်အတွင်းရောက်သေးသော်လည်း doggy ဆွဲချိန်တွင်ဖင်လုံးများကလည်း ခံနေသဖြင့် ရဲမာန်လီးမှာနှစ်လက်မခန့်သာ အတွင်းသို့ ၀င်ပေတော့သည်။တစ်ဖတ်ဖတ်ဖြင့် ရဲမာန် အားစိုက်လုပ်သော်လည်း မိုးမိုးခိုင်မှာ တစ်ခုခု လိုနေသလို ခံစားနေရသည်။ထိုပုံစံအတိုင်း အချက် ၃၀ ခန့်ဆောင့်ပြီး ရဲမာန် ပြီးလုပြီးခင်ဖြစ်လာသည။်

ဖတ်…ဖတ်ဖတ်အားမောင်ပြီးတော့မယ်ပြောရင်းဖြင့် လီးတံတစ်လျှောက် ကျင်လာကာ လရေများကို မိုးမိုးခိုင် စောက်ဖုတ်အတွင်း ပန်းထုတ်လိုက်လေ
တော့သည်။ထို့နောက် မူးကလည်း မူး၊ တစ်ချီအပြီးတွင် ပင်လည်း ပင်ပန်းသွားသော ရဲမာန် ရေပင် ထမဆေးနိုင်တော့ဘဲ အိပ်ပျော်သွားလေသည်။
ခဏလှဲနေပြီးနောက် ရေချိုးခန်း ၀င်ရန် မိုးမိုးခိုင် ထလိုက်သည်။ ဘာမှပြန်မ၀တ်တော့ဘဲ အနားတွင်တွေ့သော ညအိပ်ဂါ၀န် အနီရောင်ကို ဆွဲယူကာ ခေါင်းမှ စွပ်ချပြီး ရေချိုးခန်း ၀င်၍ ရဲမာန်လရေများနှင့် မိမိအရည်များ ရောနှောပေကျံနေသည်တို့ကို အသေအချာ ဆေးကြောလိုက်သည်။

ရေချိုးခန်းမှ ပြန်အထွက် ရုတ်တရက် အောင်သူ၀င်းရှိနေသည်ကို ယခုမှ သတိရကာ အစောပိုင်းက စိတ်လွတ်လက်လွတ် အသံပေါင်းစုံဖြင့် လုပ်ခဲ့ကြသည်ကို အောင်သူ၀င်များ ကြားသွားမည်လားဟု စိုးရိမ်မိသည်။ စိုးသာ စိုးရိမ်ရသည် ကန်ထရိုက်တိုက်ခန်းအတွင်း ကျွန်းပါတေးရှင်းသာ ကာထားသော အခန်းအတွင်းမှ အသံကို အိမ်ရှေ့မှ ကောင်းစွာ ကြားနိုင်သည်ကိုလည်း သတိရသွားသည်။ သို့သော်လည်း အောင်သူ၀င်းကို အိပ်ယာစီစဉ်ပေးရမည်ဖြစ်၍ ရှေ့သို့ ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်။

အောင်သူ၀င်းမှာ တစ်ယောက်တည်း သောက်နေဆဲဖြစ်ကာ ရုတ်တရက် မိုးမိုးခိုင်က မြင်တော့ ဟာ မမိုးခိုင်။ အိပ်နေပြီလားလို့။ ကိုရဲတော့ အိပ်ပီထင်တယ် ဟု ပြောလိုက်သည်။ “ဟုတ်တယ်။ အောင်သူ၀င်း အိပ်တော့မလားလို့ အိပ်ယာ ခင်းပေးမလို့မအိပ်သေးပါဘူးဗျာ။ဒါလေး ရှင်းလိုက်ဦးမလို့” ဟု အောင်သူ၀င်းက လက်ကျန်ပုလင်းကို ညွှန်ပြရင် တစ်ဆက်တည်း “ဒါနဲ့ ကျွန်တော်တို့သင်တန်းတုန်းကဟိုတစ်ယောက်လေ၊ မသူသူ၀င်းလား၊ မန္တလေးကလေ။ သူနဲ့ ဆုံဖြစ်သေးလား” ဟု ကွန်ပျူတာသင်တန်းတွင် မိုးမိုးခိုင်နှင့် တတွဲတွဲရှိခဲ့သော သူသူ၀င်းအကြောင်း မေးလိုက်သည်။

အိပ်ယာခင်းပေးပြီး အခန်းထဲ ပြန်၀င်မည်ကြံသော်လည်း အောင်သူ၀င်းက သင်တန်းအကြောင်း၊ သူငယ်ချင်းအကြောင်း စလိုက်သဖြင့် တစ်ဖက်ဆိုဖာတွင် ၀င်ထိုင်ရင်း “အေး။ သူတို့ အခု ရန်ကုန်ပြောင်းလာကြပြီ။သူ့အမျိုးသားကတော့ တပ်ထဲက လို့ကြားတယ်။ မဆုံဖူးဘူး” ဟု ပြောရင်း ဗုကိ ကြက်ကုန်းဘောင် တစ်ဖတ်ကို လှမ်းခတ်စားလိုက်သည်။်ဆာသယောင်ရှိသဖြင့်မမီမကမ်းနှင့် အတန်ငယ် ငုံ့ပြီး ခပ်လိုက်ရကာ ပြန်အထတွင် အောင်သူ၀င်းက စူးစိုက်ကြည့်နေသည်ကို သတိထားမိလိုက်သည်။

“အို” အခုမှ မိုးမိုးခိုင် မိမိ ဘရာဇီယာ ပြန်မ၀တ်ပဲ ဂါ၀န်အပါးလေးသာ ၀တ်လာမိသည်ကို သတိရကာ ထိဂါ၀န်က လည်ဟိုက်နေပေသည်။ တွေးမိသည်နှင့်တပြိုင်နက် ဂါ၀န်စနှင့် ထိခတ်မိနေသော နို့သီးခေါင်းလေးများ မာလာသည်ကို မိုးမိုးခိုင် သတိထားလိုက်သည်။ မဆီမဆိုင် ညဦးပိုင်းက အောင်သူ၀င်းပြောသော နိုင်ငံခြားသားများနှင့်ပင် ပြိုင်နိုင်သည်ဆိုသော သူ့ ပစ္စည်းအကြောင်းကလည်း ခေါင်းထဲ ရောက်လာမိသည်။ ထိုသို့အတွေးများ၀င်လာမိသည့် အတွက် မိမိခိုင် ကိုယ့်ကိုကိုယ် အံ့သြသွားလေသည်။

အောင်သူ၀င်းက ဟင်း ခနဲ သက်ပြင်းရှည်တစ်ခုချကာ “ကိုရဲကတော့ တခါတည်း အိပ်သွားတော့တာပ”ဲ ဟုအမေးလိုလို၊ အပြောလိုလို မရေမရာ ဝါကျတစ်ခုထုတ် ပြောလိုက်သည်။“နင့်အကိုက အဲလိုပဲ။ သူလုပ်ချင်ရာ လုပ်ပြီး အိပ်တော့တာပဲ”“ဗျာ” အောင်သူ၀င်း ရုတ်တရက် ကြောင်သွားသည်။
“အော်..သောက်တာ စားတာပြောပါတယ်။ အသက်က ငယ်တော့တာ မဟုတ်ဘူး။ သူက သောက်ရင် အများကြီးသောက်တာ။ အဲဒါ တစ်ညလုံး မထဘူး။ မနက်ကျ ခေါင်းကိုက်ဦးမယ်”

တစ်ညလုံးမထဘူး ဆိုသည့် စကားကို သတိထားမိကာ ဘာသာပြန်ရင်း “ဟုတ်လား။ သငေ်္ဘာပေါ်မှာတော့အဲလောက် မသောက်ဘူးဗျ။ ကျွန်တော် ကြုံဘူးတာ။”ဟု အောင်သူ၀င်းက ပြန်ပြောသည်။ထို့နောက် “မမိုးခိုင် အိပ်ရင် သွားအိပ်တော့လေ။ အိပ်ယာတွေ ထားခ့ဲ ကျွန်တော်ခင်းလိုက်မယ်” ဟု ဆိုသဖြင့် မိုးမိုးခိုင်က “အေးအေး။ ငါယူပေးထားမယ်” ဟု ဆိုကာ အိပ်ခန်းဘေးကပ်ရက် နံရံကပ်စင်ပေါ်တင်ထားသည့်
အိပ်ယာများကို ယူချရန် ထသွားသည်။

“ဟဲ့ အောင်သူ၀င်းရေ။ လုပ်ပါဦး။ မွှေ့ယာက လေးတယ်။ ငါတစ်ယောက်တည်း ချလို့ မရဘူးဖြစ်နေတယ်” “ဟုတ်…လာပြီ။ မမိုးခိုင်”ပြောရင်း အောင်သူ၀င်းထအလာ စင်ပေါ်မှ မွှေ့ယာကို လက်မြှောက် လှမ်းယူနေသည့် မိုးမိုးခိုင်၏ ၀င်းဝါသော ချိုင်းအောက်နှင့် ရင်သားတစ်ပိုင်းတစ်စတို့ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ တစ်ဆက်တည်း စပန့်သား ဂါ၀န်အပါးအောက်မှ လုံး၀န်းစွံ့ကားနေသည့် တင်ပဆုံများကို မြင်ဖြစ်အောင် မြင်လိုက်သည်။ ခြေဖျားထောက်ထားသဖြင့် တင်များကို ပင့်ထားသလို ဖြစ်ကာ သာမန်ထက် နောက်သို့ ပြူးထွက်နေသည်က အောင်သူ၀င်း စိတ်ကို လှုပ်ရှားသွားစေသည်။ အရက်မူးနေသည့်အပြင် အစောက အတွင်းမှ မိုးမိုးခိုင်တို့ လင်မယား လိုးနေသည့် အသံများကိုလည်း ကြားထားသည့်အောင်သူ၀င်း မည်သို့ ဖြစ်သွားသည် မသိ မိုးမိုးခိုင်အား နောက်မှ ခါးကို လှမ်းဖက်လိုက် မိသည်။ အောင်သူ၀င်းဘောင်းဘီအောက်မှ ခုံးထနေသည့် လိင်တံကြီးက မိုးမိုးခိုင် ဖင်ကြားနှင့် ကွက်တိ ဖြစ်နေတော့သည်။

ရုတ်တရက်ကြောင်သွားသော မိုးမိုးခိုင်က “ဟဲ့ ဘာလုပ်တာလဲ။ အောင်သူ၀င်း။ မလုပ်နဲ့လေ” ဟု ဆိုကာ အတင်း ရုန်းထွက်ရန် ကြိုးစားသည်။
“ကျွန်တော် မနေနိုင်တော့လို့ပါ မမိုးခိုင်ရယ်” ဟု မောဟိုက်သံဖြင့် ပြောရင်း အောင်သူ၀င်းက မိုးမိုးခိုင်၏ နားသယ်စပ်နောက်ကို လျှာဖြင့်ယက်ကာ နှုတ်ခမ်းများဖြင့် စုပ်နမ်းလိုက်သည်။“မင်း လွှတ်ကွာ” မိုးမိုးခိုင် အားသုံး၍ ရုန်းထွက်ရန် ကြိုးစားသော်လည်း အောင်သူ၀င်းက အတင်းဖက်ထားသဖြင့် မလွတ်နိုင်ပေ။ ကိုယ်ကို ဆွဲခါ ရုတ်လိုက်ရာ အောင်သူ၀င်း မထိန်းနိုင်ဘဲ နောက်ပြန်လဲကျသွားသည်။ မိုးမိုးခိုင်လည်း
အောင်သူ၀င်း ဖက်လျှက် သူ့ကိုယ်ပေါ်သို့ ပက်လက်ကျသွားသည်။

အောင်သူ၀င်းက ရုတ်တရက် ကိုယ်ကိုလှည့်ပြီး မိုးမိုးခိုင်ကို အောက်သို့ ပို့လိုက်ကာ အပေါ်မှ ဖိထားလိုက်သည်နှုတ်ခမ်းများကို နမ်းရန် ကြိုးစားသော်လည်း မိုးမိုးခိုင်က ခေါင်းကို ဘယ်ညာရမ်းကာ လက်များဖြင့် အောင်သူ၀င်းကိုတွန်းဖယ်ရန် ကြိုးစားသည်။ အောင်သူ၀င်းက နှုတ်ခမ်းကို ဆက်နမ်းရန် မကြိုးစားတော့ဘဲ ရင်ဘတ်ကြယ်သီးပြုတ်သွားသော ဂါ၀န်ကြားမှ ထွက်လာသည့် နို့တစ်လုံးကို ဖမ်းစို့လိုက်သည်။ နို့စို့ခံရသည့် ဖီလင်ကြောင့် မိုးမိုခိုင် “အို”
ဟု ညည်းကာ ရုန်းအား အနည်းငယ် ကျသွားသည်။ ယင်းကို အခွင့်ကောင်းယူ၍ အောင်သူ၀င်းက ဂါ၀န်

အောက်နားစကို ဆတ်ခနဲလှန်ကာ မိုးမိုးခိုင် အဖုတ်ကြီးကို လက်ဝါးဖြင့် အပု်ကိုင်လိုက်သည်။“ဟေ့…ဟေ့…မလုပ်နဲ့နော်” ဟု ဆိုရင်း မိုးမိုးခိုင် ဂါ၀န်ကို ပြန်ဖုံးရန် ကြိုးစားသည်။အောင်သူ၀င်းက စို့နေသည့် ဘယ်ဘက် နို့သီးကို အသာအယာသွားများဖြင့် ကိုက်ပေးလိုက်ပြီး အဖုတ်ကို လက်ဝါးအုပ်လျှက်မှ စောက်စိကို လက်ခလယ်ဖြင့် ကစားပေးလိုက်သည်။“အိုး….အား” နို့စို့ခံရင်း အစိကို အပွတ်ခံလိုက်ရသည့် မိုးမိုးခိုင် လောကကြီးနှင့် ခေတ္တခဏအဆက်ပြတ်ကာ
ကောင်းကင်ဘုံ ရောက်သွားသည်။

ထိုအပြောင်းအလဲကို သတိပြုမိသော အောင်သူ၀င်းက ဆတ်ခနဲ မိုးမိုခိုင် ပေါင်ကြားသို့ ခေါင်းထိုးကာ ပြူးထောင်စ
ပြုနေသည့် အစိလေးကို လျှာဖြင့် ထိုးပေးလိုက်သည်။ဂါ၀န်စကို ပြန်အုပ်ရန် ကြိုးစားရင်း ဆီးစပ်ပေါ်ရောက်နေသည့် မိုးမိုးခိုင်လက်ကို အသာလေးဖယ်လိုက်သည့်အခါ အလိုက်သင့် ပါလာတော့သည်။ မိုးမိုးခိုင် ဆက်မရုန်းတော့တာ သေချာသွားသဖြင့် အောင်သူ၀င်း ဘာဂျာမှုတ်သည့် အလုပ်ကို အာရုံစိုက်လိုက်သည်။

မိုးမိုးခိုင်က အသားဖြူသလို အဖုတ်ကလည်း ၀င်းအုနေသည်။ ကလေးအမေ အသက် ၃၅ နှစ်ဆိုသော်လည်း ပြဲလန် မနေသည့် အဖုတ်က အောင်သူ၀င်း အကြိုက်ဖြစ်နေတော့သည်။ အစိကို ယက်ပေးနေရင်းက အောင်သူ၀င်း မိုးမိုးခိုင်၏ နို့နှစ်လုံးကို လှမ်းဆွဲကာ ပွတ်သပ်ပေးနေလိုက်သည်။မိုးမိုးခိုင်က လက်များက အောင်သူ၀င်း ဆံပင်ကြားသို့ ရောက်ကာ ဆွဲကိုင်ထားမိနေသည်။မိုးမိုးခိုင် မိမိ ဘာလုပ်မိမှန်း မိမိ မသိတော့ပေ။ နို့စို့ပြီး အဖုတ်ကိုင်ခံလိုက်ရကတည်းက မိုးမိုးခိုင် ကိုယ်တွင်းကအားတွေကုန်ခမ်းသွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ အခုအချိန်မှာ မိုးမိုးခိုင်သိတာ ရင်သားတွေ အကိုင်ခံရလို့ ဖီလင်လာ
နေတာနဲ့ အဖုတ်လေးကို အယက်ခံရတဲ့ အရသာ…ဒါပဲ။

မိမိကိုယ်တိုင်မသိလိုက်ဘဲ “အင်း…ဟင်း…ဟင်း…အား” မိုးမိုးခိုင် ညီးလိုက်မိသည်။အဖုတ်ကို အားရပါးရ ယက်နေရာမှ အောင်သူ၀င်း ရပ်လိုက်ပြီး ၀တ်ထားသည့် ဂျင်းဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်သည်။ မိုးမိုးခိုင်ကတော့ မျက်စိကို စုံမှိတ်ထားဆဲ။အောင်သူ၀င်းက အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကို ချွတ်ကာ တန်းလန်းဖြစ်နေသည့် လီးကြီးကို မိုးမိုးခိုင် လက်ထဲ ထည့်ပေးလိုက်သည်။“အို” မိုးမိုးခိုင် အာမေဋိတ်သံလေးပင် ထွက်သွားမိကာ မျက်လုံးများကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ မထွက်ဘဲနေနိုင်မလား။ ယောင်္ကျားဖြစ်သူထက် နှစ်ဆမျှ ပိုကြီးသော စံချိန်မီလီးကြီးကို လက်ထဲတွင်
ကိုင်မိထားသည်ကိုး။

အောင်သူ၀င်း ပစ္စည်းက ခုနစ်လက်မခန့ရ်ှိကာ လုံးပတ်က အချိုရည်ပုလင်းတစ်လုံးမျှ ကြီးမားသည်။ မည်သည်ကလှုံ့ဆော်လိုက်သည် မသိ။ မိုးမိုးခိုင် ကုန်းရုန်းထကာ သူ့ယောင်္ကျားကိုပင် တခါတလေမှ လုပ်ပေးလေ့ရှိသော ပုလွေပေးလိုက်မိသည်။ ကြီးမားရှည်လျားတုတ်ခိုက်သည့် လီးတစ်ချောင်းကို ပါးစပ်ထဲ ထည့်ကာ ငုံစုပ်နေရသည် ့အရသာကကောငး်လှပေသည်။“ရှီး…အား…ကောင်းလိုက်တာ မမိုးခိုင်ရယ်..ကောင်းလိုက်တာ”အောင်သူ၀င်းက ခေတ္တမျှ အစုတ်ခံနေပြီးနောက် 69 ပုံစံဖြင့် နှစ်ယောက်လုံး ရည်ထွက်သွားသည် ။

ပြီးပါပြီ

Zawgyi Fonts
........
ေကာင္းမြႏ္းသိေနတာကုိ
*******************
မုိးမုိးခိုင္ တစ္ေယာက္ အလုပၳဲ စိတၼထၫ့္ႏုိငၻဲ အာ႐ုံေ၀၀ါး စိတ္ညစ္်ငဴးေနသၫ္။ ဒါေၾတအားလုံးရဲ႕ တရားခံက မိမိ ေယာကၤ္ား ရဲမာႏ္။ ဒီေန႔အၾတက္ ဘယ္ႏြစ္ႀကိမ္ေ်မာကၼြႏ္းမသိ၊ ေမန႔ညက အ်ဖစၠဳိ မုိးမုိးခိုင္်ပႏၥၪ္းစားေနမိသၫ္။ေမန႔က မိုးမုိးခိုင္ ႐ုံးမဆင္းမီ ရဲမာႏ္ ဖုႏ္းဆက္သၫ္။မိုး ေရ..ေညန အိမၼြာ ဘီယာေသာကၼယ္။ သူငယၡ္င္းေၾတပါမယ္အ်မၫ္းေလးစီစၪၳားေပးပါဦး။ေသဘၤာအရာ႐ြိတစ္ဦး်ဖစ္သဴ ရဲမာႏ္ ်မႏၼာ်ပၫၱျင္ နားေနခိုက္ အလိုလုိက္သၫ့္ေအန်ဖင့္ မိုးမိုးခုိငၠ မၾကာခဏအိျမၱင္ ၀ုိင္းစီစၪ္ေပးတတ္သၫ္။ဘယ္အခ္ိႏႅဲ ေမာင္။ ဒီေန႔က ကုမၸဏီ ေ်ခာကႅပတ္ စာရင္းခ္ဳပ္ရမြာ။ ၇ နာရီေလာကၼြ အိမ္ေရာကၼယ္ဟာၾကာ….ဒီမြာ ေ်ပာၿပီးေနၿပီ။ ဘယႅဳိ လုပၼလ”ဲ

အင္း….ဒါဆုိ ဆုိငၠ ၀ယႅာေပးမယ္။ အိမၼြာ ေတာ့ လုပ္ေပးဖို႔ မၾလယၻဴး။ အခ္ိႏၼရဘူးေလ ေမာင္ရဲ႕အင္း ဟုတ္ၿပီ။ ဒါလၫ္း ေကာင္းပါတယ္ည မုိးမိုးခုိင္ အိမ္ေရာက္ၿပီး အစားေအသာက္်ပင္ဆင္ေပးၿပီးလို႔ မၾကာခင္ ရဲမာႏ္ေရာကႅာသၫ္။ဟာ..ေအာင္သဴ၀င္းပါလား။ ရဲမာႏၠ သူငယၡ္င္းေၾတ ပါမယ္ဆဳိလို႔ ဘယ္သဴမ္ားလဲလို႔” ရဲမာႏ္ႏြင့္ပါလာသူက မုိးမိုးခုိင္ ႀဘဲ႕ရကာစက ၾကႏၸ္ဴတာသငၱႏ္းတစၡဳၾတင္ ေ်ခာကႅခႏ္႔ အတူတကၹဴးခဲ့သူ။ေနာကၸဳိင္း ေသဘၤာလုိက္ရာမြ ရဲမာႏ္ႏြင့္ ခငၼငႅာသူ်ဖစ္သၫၼဳိးမုိးခုိင္ႏြင့္သငၱႏ္းတုႏ္းက ထူးထူး်ခား်ခားမခငၡဲ့ေသာႅၫ္း အိမၠဳိ မၾကာခဏလိုကႅာေလ့႐ြိသ်ဖင့္ရင္းႏြီးေနၿပီး်ဖစ္သၫ္။

“ေအးၾကာဟုိအၿဖဲ႕ေကနာကၠ္တေယၼစာင့္ႏုိငၻဴးဆုိလို႔ ၾထကႅာတုႏ္း ေအာင္သဴနဲ႔ေၾတ႕တာ” ဟု ရဲမာႏၠ၀င္ေ်ပာ လိုက္သၫ္။ကဲ ဒါဆုိလၫ္း အစားေအသာက္ေၾတအဆင္သင့ၸဲ။ မုိးေရခ္ဳိးလုိက္ဦးမယ္။ ေအာင္သဴ ခေဏနာ္” ဟု ဆုိကာ မုိးမုိးခုိင္ေရခ္ဳိးခႏ္းအၾတင္း ၀ငၡဲ့သၫ္။ေရခ္ဳိးခႏ္းမြႏ္အၾတင္း မိႏ္းေကလးတို႔ ထုံးစံ မြႏၳဲ အ၀တၼဲ့ ခႏၶာကုိယၠဳိ ၾကၫ့္မိေတာ့ မုိးမုိးခုိင္ မိမိကုိယၠဳိေက္နပၼိ သၫ္။ အသက္ ၃၅ ႏြစ္႐ြိၿပီဆုိေပမယ့္ တင္းတင္းရင္းရင္း ်ပၫ့္်ပၫ့္ၿဖိဳးၿဖိဳး႐ြိေနဆဲ ကုိယႅဳံး။

၀င္း၀ါသၫ့္ အသားေအရ ႏြင့္ လုိကၹက္သၫ့္ ညိဳေမြာင္ေသာ ဆံေကသာ၊ ေ်ပ်ပစၱဲ့ ပခုံးသားေေၾတအာကၠ မႀကီးေပမယ့္ ေမသးလြတဲ့ ႏို႔ႏြစႅဳံး၊ အနၫ္းငယ္ဆဴၿဖိဳးစ်ပဳေနတဲ့ ကုိယႅဳံးနဲ႔ အလုိကၹက္ဆဳံး တင္သားေၾတ။အသက္ ငယ္ငယ္ ၁၉ႏြစၷဲ႔ အိမ္ေထာငၠ္ခဲ့လို႔ သမီးတစ္ေယာက္ရကာ သမီးပင္ ၁၀ တႏ္းေက္ာင္းသူအ်ဖစ္ ်ပင္ဦးၾလျငၱင္ေဘာၵါေဆာငၱက္ေနၿပီဆုိေပမင့္ မုိးမုိးခုိင္၏ ရင့္က္ကၱဲ့ အလြတို႔က ပ္ဳိ်မစၥ်ပဳဆဲ။

ေရမိုးခ္ဳိးအ၀တ္အစားလဲန႔ဲဘယ္ေလာက္ၾကာၾသားလဲ မသိ၊ အ်ပငၡႏ္းကုိ ၾထကႅာေသာ ရဲမာႏၱို႔ ၀ိုင္းကအ႐ြိႏ္ေရနၿပီ။မိုးလာေလ ဒီကုိရဲမာႏၠ သူထုိင္ေနသၫ့္ ဆုိဖက္ေဘးကုိ ပုတ္်ပကာ လြမ္းေခၚသၫ္။ကဲ ဆကၸါဦးေၾကအာင္သဴ၀င္းရဲမာႏၠတစ္ဆကၱၫ္း ေအာင္သဴ၀င္းကို လြမ္းေ်ပာသၫ္။ဟာ မမိုးခုိင္ သိကုႏ္ဦးမယၺ္…ဟား..ဟားဟု ေအာင္သဴ၀င္းကဆုိသၫ္အံမယ္ငါမသိေစခ္င္ေရအာင္ ဘာေၾတမ္ား ေ်ပာေနတာလ”ဲမုိးမိုးခုိငၠ စကားေထာက္ေအပးၾတင္ ရဲမာႏၠ ၀င္၍ဒီေကာင္ ဥေရာေပရာကၱဳႏ္း အ်ဖဴေမၾတနဲ႔ ်မဴးခ့တဲာ စားၿမံဳ႕်ပႏ္ေနတာေလ” ဟု ေ်ပာလုိက္သၫ္။

အံမယ္ တယ္ဟဳတၸါလား ဟု မုိးမိုးခုိငၠ လကဖကၱျစၨႏ္းေကာကၥားရင္း အလုိက္အထုိက္ေ်ပာလုိက္သၫ္။ဘယၠ တယ္ဟဳတ္ရမြာလဲ။ ်မႏၼာေမၾတနဲ႔ အၾကာႀကီးပါဗ္ာ။အ်ပငၠသာဟုတၼလုိနဲ႔အၾတင္းက္ေတာ့ျဖယၱယၱယ္၊အာတာတာန႔”ဲဟုေအာင္သဴ၀င္းကဆုိသၫ္ရဳတၱရကၳိုမြ္ျပင့္ျပင့္လင္းလင္းေ်ပာလာမၫ္ဟဳမထငၳားေသာမုိးမုိးခုိငၼ္က္ႏြာရဲၾသားေသာႅၫ္းမသိခ္င္ေယာင္ေဆာငၠာ စကားလႊဲရႏ္ ႀကိဳးစားသၫ္။ဒါနဲ႔ ဥေရာပမြာ ဘယ္ေလာက္ၾကာခဲ့လဲ ေအာင္သဴ၀င္းသုံးေလက္ာ္ေလာကၸါ။ေဟာႅႏ္၊ဂ္ာမနီ၊အဂလၤႏႅြၫ့္ေနတာပဲ။ေဟာႅႏၠေတာ့ေအပါဆုံးပဲေစ္းေရာေစာ္ေရာတ်ခားေနရာေၾတထက္ေပါတယ္ဟဳေအာင္သဴ၀င္းကစကား်ပႏႅြၫ့္သၫ္။

ရဲမာႏၠ မုိးမိုးခိုငၡါးကို ဖကၳားသၫ့္လကၠဳိ ဖငၱဳံးေပၚသို႔ ေ႐ႊ႕ကာ ၫြစ္ရင္း်ဖင့္ “ငါတု႔လိအဲဒီဖေကၼရာကၹဴးၾက။ ၾကားေတာ့ ၾကားဖူးတယ္” ဟု ၀င္ေ်ပာလုိက္သၫ္။မုိးမိုးခုိငၠ ေအာင္သဴ၀င္းေ႐ြ႕ၾတင္်ဖစ္သ်ဖင့္မသိမသာ ရဲမာႏႅကၠဳိ ဖယ္ရႏ္ ႀကိဳးစားေသာႅၫ္း ရဲမာႏၠ ေမလြ္ာ့။
ေအာင္သဴ၀င္းသၫ္ သငၱႏ္းတကၥၪၠတၫ္းက စားေနက္ ေၾကာငၸါးတစ္ေကာင္်ဖစ္ေၾကာင္း မုိးမိုးခုိင္သိထားသၫ္။

႐ုိး႐ုိးတႏ္းတႏ္း ခငၼင္သဴ်ဖစ္သ်ဖင့္ ထုိကိစၥ မိမိႏြင့္ မပတ္သက္ေသာႅၫ္းယခုလုိေအ်ခေအနၾတင္ေတာ့ ေခါင္းထဲ ထုိေအၾတးေရာကႅာသၫ့္အၾတက္ ရဲမာႏၠဳိ ဟႏ္႔တားလို်ခင္း်ဖစ္သၫ္။“သူတို႔က ေအး႐ြႏ္းဆုိ အထင္ေသခ္င္ၾကတာ။ စံခ္ိႏၼမီဘူးဆုိၿပီးေတာ့။ ကုိယ္ေၾတက tဥbe ႀဆဲထားတဲ့ေကာင္ေၾတဗ္ာ။ေတာ္ရဳံ အ်ဖဴေတာ့ ရယ္ေသပါ့” ဟု ေအာင္သဴ၀င္းက ဆက္သၫ္။ေအာင္သဴ၀င္း စကားေ်ပာေနခ္ိႏ္ ရဲမာႏႅကၠ တ်ဖၫ္း်ဖၫ္း မုိးမိုးခိုင္ ရင္သားမ္ားေပၚသုိ႔ ေရာကႅာသၫ္။ဖငႅဳံးကုိ ၫြစၠတၫ္းက တားမရသ်ဖင့္ မုိးမုိးခုိငႅၫ္း မတားေတာ့။ ဒါကုိ အျခင့္ေကာင္းယူကာရဲမာႏၠမုိးမုိးခုိင္၀တၳားသၫ့္ ခါးတုိ ေဘလာကၥ္ေအာကၼြ လကၳၫ့္ကာ ရင္သားမ္ားကုိ ထိကုိင္ရႏ္ ႀကိဳးစားသၫ္။

မုိးမိုးခုိငၠ ေအာင္သဴ၀င္း မသိေအာင္ လကၠဳုိ ဖယၳဳတ္ရႏ္ႀကိဳးစားရင္း“ေအာင္သဴ၀င္း႐ြိေနတယ္ေလ ေမာင္။ ဘယႅို လုပ္ေနတာလဲ” ဟု ေလသံ်ဖင့္ ေ်ပာလုိက္သၫ္။ ၾကား်ဖစ္ေအာင္ ၾကားၾသားေသာ ေအာင္သဴ၀င္းက“ဒီေလာကၷဲ႔ေတာ့ ရငၼခုႏၸါဘူး မမိုးခုိင္။ ေသဘၤာသားပါဗ္။ strip clဥb ေၾတမြာေတာင္ ရငၼခုႏၻဴး” ဟုေ်ပာလိုက္ရာ ရဲမာႏၠ တဟားဟားရယ္ရင္း မုိးမိုးခိုငၠဳိ ျခ၍ သူ႔ေပါင္ၾကားသို႔ ထၫ့္ကာ ေနာက္ေက္ာေမြန၍
အကၤီ္ေအာက္႐ြိ ႏုိ႔ႏြစႅဳံး ကုိ လကၳၫ့္ ႏႈိက္ေေလတာ့သၫ္။

ထိုအခ္ိႏၱျင္ ႏြစ္ေယာကႅဳံး ေအတာ္ ခရီးေရာက္ေနၿပီကုိ မိုးမိုးခုိင္ သတိ်ပဳမိလုိက္သၫ္။ စားၿပဲေပၚ႐ြိ Vodkအ ၀မ္း လီတာ ပုလင္းက လကၱစႅဳံးခႏ္႔သာ က္ႏ္ေတာ့သၫ္။ရဲမာႏ္ရျငၡငၳဲေရာက္ေေနသာ မုိးမိုးခုိငၼြာ ႏို႔ႏြစႅဳံးကုိ အႏႈိကၡံရသၫ့္အထဲ ဖင္ၾကားသို႔ ေထာက္ေေနသာ ရဲမာႏ္၏ လိငၱံႀကီးကိုလၫ္း ခံစားမိေနရာ ႐ြက္႐ြက္ႏြင့္ ဖီးလၱက္ေနသၫၠို ၀ႏၡံေရပမၫ္။ ေအရးထဲ ရဲမာႏၠ မုိးမိုးခိုင္၏ နသယၥပၠို နမ္းေနရာ ေစာကၹဳတ္အၾတင္းမြ စစၥစ္ စစၥစ္ႏြင့္ ေအရလုိကႅာသၫၠဳိ မိုးမုိးခုိင္ ခံစားမိေနသၫ္။

ေအာင္သဴ၀င္းကုိ လြမ္းၾကၫ့္လုိက္ရာ ဖုႏ္း်ဖင့္ ေဖ့စၻဳတ္ၾကၫ့္ေနသၫႅားတစၡဳခုလုပ္ေနသၫႅား မိမိတို႔ဖက္သို႔ မလြၫ့္သ်ဖင့္ မုိးမိုးခိုင္ ရဲမာႏၠဳိ လႊတ္ေပးထားမိသၫ္။ တစ္ဆကၱၫ္း မိမိကိုယၠဳိ နားမလၫ္ ်ဖစ္ေနမိသၫ္။ဤ အခ္ိႏၳိ အိမၡႏ္းထဲၾတင္ လငၼယားႏြစ္ေယာက္ အ႐ြကၠဳႏ္ နၫ္းစုံံ ဆက္ဆံဖူးၾေကသာႅၫ္း ထုိကိစၥကို အ်ခားသူ မ္ားႏြင့္ စကားအ်ဖစၸင္ ေ်ပာေလ့မ႐ြိ။ယခုတစိမ္းေယာကၤ္ားေလးတစ္ေယာက္ေ႐ြ႕ၾတင္ ဤသို႔ အပ္ကၼတစ္ဦး သျဖယ္ ်ဖစ္ေနသၫၠဳိ နားမလၫ္ႏုိင္။ သို႔ေသာ္ အမြႏ္အတုိင္းဆုိရလြ္င္ ်ပင္းထႏ္သၫ့္ ခံစားမႈတစၡဳကုိ ခႏၶာကုိယ္
ေအာက္ရပ္၀ႏ္းဆီက ပုိ႔ေပးေနသၫၠဳိေတာ့ အၾလႏ္သာယာမိေေနပၿပီ။

မိုးမိုးခုိင္ ်ပႏ္သတိထားမိေတာ့ ရဲမာႏ္၏ လကၱစၹကၠဳိ သူ႔ႏုိ႔သီးေခါင္းေလးတစၡဳကုိ ေခ္ေပးေနခ္ိႏ္ ေနာကႅက္ တစၹကၠ ထမီကုိ အနၫ္းငယ္ေ်ဖလ္ာ့၍ အစိေလးကုိ ကလိရႏ္ ႀကိဳးစားေနၿပီ။တားမရသၫ့္ အတူတူ အိပၡႏ္းၾတင္း ေ႐ႊ႕ရႏ္ မိုးမိုးခိုင္ ႀကိဳးစားသၫ္။“ေမာင္ အထဲၾသားေရအာင္ေအာင္သဴ၀င္းေသာကႅို႔ မၿပီးေသးဘူးေလၾကာ။ အားနာစရာႀကီး အ…ရဲမာႏၠ ေ်ပာရင္း်ဖင့္ အစိေလးကုိ ကလိလုိက္ရာ မုိးမိုးခိုင္ စကား်ပႏၼေ်ပာႏုိင္်ဖစ္ၾသားသၫ္။

ေအာင္သဴ၀င္းက၀င္၍ကၽျႏ္ေတာ္်ပႏႅဳိက္ေတာ့မယ္ေလ ကုိရဲဟု ဆုိသၫ္။မင္း အိမၼြာ အိပၼယ္ဆဳိ။ လုျပၠာ ဆက္ေသာကၸါ။ ထၫ့္ၾကာ ငါလဲ ခ္မယ္”
ေအာင္သဴ၀င္းက လကၠ္ႏၠဳုိ ျခက္ႏြစႅဳံး ၿခဲငြဲ႔လုိက္သၫ္။ရဲမာႏၠ မုိးမိုးခုိင္ႏုိ႔ကုိ ႏႈိက္ေနသၫ့္ လကၱစၹကၠဳိ ထုတ္၍ ျခကၠဳိ ယူကာ တစၡ္ကၱၫ္း ေမာ့လုိက္ၿပီး လုပႅကၥ အလုပၠို ဆကႅဳပ္သၫ္။ေနာက္ဆဳံးတျစၡကၠဳိ တဟုႏၱိုးေမာ့လုိက္သၫ့္ အ႐ြိႏၠ ရဲမာႏၠဳိ ေအတာၳိၾသားသၫ္။ စကား ေလးလုံး မႀကဲေတာ့။ မုိးမုိးခုိငၠ စကား်ဖင့္ ေ်ပာေမေနတာ့ဘဲ အတင္းထ၍ ရဲမာႏၠဳိ လက္ႀဆဲကာ အခႏ္းၾတင္း ေခၚၾသားသၫ္။

တစ္ဆကၱၫ္း ေအာင္သဴ၀င္းကုိ “ဆက္ေသာက္ေနာ္။ ငါတို႔ ၾသားအိပႅဳိက္ေတာ့မယ္။ ကုိရဲမာႏ္အရမ္းမူးေနၿပီ” ဟုလြမ္းေ်ပာလုိက္သၫ္။ရဲမာႏၠ ဟားဟား…မူးေပမယ့္ ျစမ္းေသးတယ္ေနာ္။ ငါ်ပႏၳၾကႅာခဲ့မယ္ ေအာင္သဴ၀င္းဟု မူးမူးႏြင့္ ၀င္ေ်ပာ လုိက္ေသးသၫ္။အခႏ္းထဲ ေရာက္သၫ္ႏြင့္ ရဲမာႏၠ မုိးမုးခုိငၠဳိ ကုတင္ေပၚ ပစႅြဲကာ ႏႈတၡမ္းမ္ားကုိ အငမ္းမရနမ္းေတာ့သၫ္။အ်ပျငၱင္ ဟႏ္ေဆာင္ေနေရသာႅၫ္း ေမနႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ခံခ္င္ေနၿပီ်ဖစ္ေသာ မုိးမိုးခုိငၠလၫ္း ျမတ္သိပ္ေသာအနမ္းတို႔်ဖင့္ တုံ႔်ပႏ္ရင္း အက္ီၤၾကယ္သီးမ္ားကုိ ်ဖဳတ္ေပးလုိက္သၫ္။

ရငၻတ္ၾကယ္သီးမ္ား်ပဳတ္ၾသားၿပီးေနာက္ ရဲမာႏၠ ဘရာစီယာကုိ လြႏၱငႅဳိက္ၿပးီမုိးမုိးခုိင္ ႏုိ႔ႏြစႅဳံးကုိ တစႅြၫ့္စီနမ္းစုပ္ေလသၫ္။ ေ႐ြ႕က အ႐ြိႏ္ေၾကာင့္ ခရီးေရာက္ေနၿပီ်ဖစ္ေသာ မုိးမိုးခုိငၼြာ ၾလႏ္႔လူးကာ အားအီး်ဖစ္ေေနတာ့ သၫ္။အား…ေမာင္ရယ္။ ေကာင္းတယရဲမာႏၼြာ စကား်ပႏၼေ်ပာအား။ မၫ္သၫ့္အခ္ိႏၠ ထမီကၽၾတ္ၾသားမြႏ္းမသိဟာလာဟင္းလင္း်ဖစ္ေေနသာေအာကၸိုင္းသုိ႔ ေရာက္ၾသားေပၿပီ။

မုိးမိုးခုိင္၏ ေပါင္အၾတင္းသားမ္ားကုိ ရဲမာႏ္ လ္ကၥဳပႅဳိက္သၫ့္အခါ မိုးမိုးခိုင္ တဆတ္ဆတ္ တုႏ္ၾသားသၫ္။“ေစာကၹဳတၠဳိ လ္က္ေတာ့ၾကာ ဟု မုိးမုိးခုိငၠ ေတာင္းဆုိလိုက္သၫ္။ရဲမာႏႅြ္ာက မုိးမုိးခုိင္၏ ေစာကၥိေပၚေရာက္ၾသားေေလတာ့သၫ္။ အဂလႋပ္အကၡရာ ေအ၊ ဘီ၊ စီ အစုံကုိ အစိေပၚ ၾတင္ လြ္ာႏြင့္ ေရးရင္း ရဲမာႏၠ နီညိဳညိဳ ဖင္ေပါက္၀ကုိ လကၼႏြင့္ ဖိ၍ ကလိလိုက္သၫ္။အား..႐ြီးေကာင္းတယ္ေမာင္ရယ္႐ြီးအစိေပၚမြတဆင့္ လြ္ာကုိေစာက္ေခါင္းအၾတင္းသို႔
ထုိးထၫ့္လုိက္်ပႏ္သၫ္။ ႐ြၾလတ္ ႐ြလက္အသံတို႔ အစုံၾကားေနရ သၫ္။

မုိးမုိးခုိငႅကၼ္ားက ေအာင္သဴ၀င္း ဆံပငၱဳိ႔ကုိ ႀဆဲကိုငၠာၾလၾတၳက္ၾသားမြာ ေၾကာက္သၫ့္ အလားေစာကၹဳတ္ႏြင့္ ႀဆဲႀဆဲကပ္ေနမိသၫ္။
တဆကၱၫ္း ဖငႅဳံးႀကီးကုိလၫ္း ပင့္ကာ ပင့္ကာ ၾေၾကပးေနမိသၫ္။ရဲမာႏၠ မုိးမိုးခုိင္ ေပါငၼ္ားကုိ လြႏၱငႅိုကၠာ မုိးမိုးခုိငၠဳိကုိငၳားေစသၫ္။ ထုိေအနအထားက မုိးမုိးခုိင္၏ မုိ႔ေဖာင္းေေနသာ ေစာကၹဳတၠဳိ ၾလၾတႅတႅပႅပ္်ဖစႅာေစကာ အစိေလးကလၫ္း ်ပဴးၾထကႅာသၫ္။ ဒါကုိ ရဲမာႏၠ အမိအရ ၾသားမ္ား်ဖင့္ အသာအယာ ကိုကႅဳိက္သၫ္။

ထို႔ေနာက္ ေစာကၹဳတ္ေ်မာင္းအလုိက္ အထကၼြ ေအာက္သဳိ႔ လြ္ာေစာင္းတုိက္ေပးလုိက္သၫ္။ မုိးမုိးခုိငၼြာ လကၼအားသ်ဖင့္ ဖငႅဳံးမ္ားကုိ ေ်မြာကၠာေ်မြာကၠာ်ဖင့္ ရဲမာႏႅြ္ာ သ႔ေစာကၹဳတၼြ မျခာၾသားေစရႏ္ ႀကိဳးစားလြ္က္႐ြိသၫ္။ေနာကၱစ္ႀကိမ္ ရဲမာႏ္ အစိကုိ အလြ္ကၼြာေတာ့
“အ..အအ…..႐ြီး…ၿပီး…ၿပီးၿပီ” ဟုဆုိကာ မိုးမုိးခိုင္ တခ္ီၿပီးၾသားေတာ့သၫ္။ရဲမာႏ္ ေစာက္ရၫၼ္ားႏြင့္ ၀င္းေ်ပာင္ေေနသာ မ္က္ႏြာကုိ တစၡ္က္သပၠာ မုိးမုိးခိုင္ ႏုိ႔မ္ားကုိ ်ပႏၥဳိ႔ေပးေနသၫ္။ လကၱစၹကၠလၫ္း ၿပီးထားကာစ ေစာကၥိေလးကုိ အသာအယာ ျပတ္သပ္ေပးေနသၫ့္အၾတက္ မုိးမိုးခုိင္ စိတၼ္ား
်ပႏၳလာေလသၫ္။

“ေမာင္ လိုးေတာ့ၾကာ…ေမာင့္ လီးႀကီးကုိ ထၫ့္ပါေတာ့” ဟု ေတာင္းဆုိလိုက္သၫ္။မိုးမိုးခုိင္ ခံခ္င္ေနမြႏ္းသိ၍ ရဲမာႏၠ တမင္ မလုပ္ေသးဘဲ ႏႈတၡမ္းမ္ားကုိ စုပၠာ ႏုိ႔သီးေခါင္းနီၫုိေရာငၠဳိ လက္ညႈိး လကၼတို႔်ဖင့္ ေခ္ေပးေနသၫ္။မိုးမိုးခုိငၠ တဆတ္ဆတၱဳႏ္ေေနသာ ရဲမာႏ္၏ လီးကုိ ႀဆဲကာ အားမလိုအားမရ်ဖင့္ ျဂင္းတုိက္ေပးေနသၫ္။ ရဲမာႏ္၏ လီးမြာ သာမႏ္ လီးမ္ားထက္ အနၫ္းငယ္ ေသးေပသၫ္။ အ႐ြၫ္ ေလးလကၼ ေက္ာ္ေက္ာ္၊ လုံးပတ္ က္ပႅဳံးသာသာ သာ ႐ြိသၫ့္အၾတက္ စံခ္ိႏၼမီဟု ဆုိေရပမၫ္။ ထို႔အၾတကႅၫ္း လုိးသၫ့္အခါတုိင္း ရဲမာႏၠ မုိးမုိးခုိငၠဳိ ဘာဂ္ာ်ဖင့္

တစၡ္ီၿပီးေအာင္ လုပ္ေပးေလရ႕ြိသၫ္။“ထၫ့္ေတာ့ၾကာ..လိုးေတာ့” ဟု မုိးမိုးခုိငၠ ၾကာမူပါပါ ထပ္ေတာင္းဆုိလုိက္သၫ္။ရဲမာႏၠ ေအပၚၾတင္ ထပ္အိပ္ေနရာမြ ျခာၿပီး မုိးမိုးခုိင္ ေပါငၼ္ားကုိ ေ်မြာကႅဳိကၠာ သူ႔လီးကုိ မုိးမုိးခုိင္ေစာကၹဳၾတၱင္းသုိ႔ ထိုးထၫ့္လုိက္သၫ္။ တခ္ီၿပီးထားၿပီး စိေတၳနဆဲ်ဖစ္သၫ့္အၾတက္ ေစာက္ရၫၼ္ားႏြင့္်ပည့ကာ ေခ္ာေေနသာ ေစာကၹဳတ္အၾတင္းသို႔ ရဲမာႏႅီးက ေ႐ြာခနဲ၀င္ၾသားသၫ္။

႐ြၾလတ္…..်ဗစ္…ျဖတ္ ေစာက္ရၫၼ္ား အုိျငၳႏ္းေနသၫ့္အၾတက္ အသံမ္ဳိးစုံၾထကႅာေပသၫ္။“ေဆာင့္..ေမာင္..ေဆာင့္လီးအ၀ငၠဳိ အားမရလုိက္ေသာ မုိးမုိးခုိငၠ ရဲမာႏ္အား ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေဆာင့္ေစလုိသၫ့္ ေသဘာ်ဖင့္ ေလာေဆာ္ လိုက္သၫ္။ရဲမာႏၠ အားအ်ပၫ့္ႏြင့္ေဆာင့္ေသာႅၫ္း အတႏ္ငယၱိုသၫ့္ သူ႔လီးေၾကာင့္ မုိးမိုးခုိငၼြာ ထိထိမိမိ မခံစားေရပ။အခ္က္ ၃၀ ၄၀ ခႏ္႔ေစာင့္ၿပီးေနာက္ ရဲမာႏၠ မုိးမုိးခုိငၠဳိ ပုံစံေ်ပာင္းကာ ေလးဖက္ေထာက္ေစလုိက္သၫ္။

ဤ doggy ပုံစံကုိ မုိးမိုးခုိင္ ႀကိဳက္ေသာႅၫ္း ရဲမာႏၠဲ့သုိ႔ လိငၱံ တိုသူမ္ားအၾတက္အဆေငၼ်ေပပ။ ေ႐ြ႕မြလုပၥၪၠအတႏ္ငယ္အၾတင္းေရာက္ေသးေသာႅၫ္း doggy ႀဆဲခ္ိႏၱျငၹငႅဳံးမ္ားကလၫ္း ခံေနသ်ဖင့္ ရဲမာႏႅီးမြာႏြစႅကၼခႏ္႔သာ အၾတင္းသို႔ ၀င္ေေပတာ့သၫ္။တစၹတၹတ္်ဖင့္ ရဲမာႏ္ အားစုိကႅဳပ္ေသာႅၫ္း မုိးမုိးခုိငၼြာ တစၡဳခု လိုေနသလုိ ခံစားေနရသၫ္။ထိုပုံစံအတုိင္း အခ္က္ ၃၀ ခႏ္႔ေဆာင့္ၿပီး ရဲမာႏ္ ၿပီးလုၿပီးခင္်ဖစႅာသည။္

ဖတ္…ဖတၹတ္အားေမာင္ၿပီးေတာ့မယ္ေ်ပာရင္း်ဖင့္ လီးတံတစ္ေလြ္ာက္ က္ငႅာကာ ေလရမ္ားကုိ မုိးမိုးခိုင္ ေစာကၹဳတ္အၾတင္း ပႏ္းထုတႅဳိက္ေလ
ေတာ့သၫ္။ထို႔ေနာက္ မူးကလၫ္း မူး၊ တစၡ္ီအၿပီးၾတင္ ပငႅၫ္း ပငၸႏ္းၾသားေသာ ရဲမာႏ္ ေရပင္ ထေမဆးႏုိင္ေတာ့ဘဲ အိပ္ေပ္ာ္ၾသားေလသၫ္။
ခဏလြဲေနၿပီးေနာက္ ေရခ္ဳိးခႏ္း ၀င္ရႏ္ မုိးမိုးခုိင္ ထလိုက္သၫ္။ ဘာမြ်ပႏၼ၀တ္ေတာ့ဘဲ အနားၾတင္ေၾတ႕ေသာ ညအိပၢါ၀ႏ္ အနီေရာငၠဳိ ႀဆဲယူကာ ေခါင္းမြ ျစပၡ္ၿပီး ေရခ္ဳိးခႏ္း ၀င္၍ ရဲမာႏႅေရမ္ားႏြင့္ မိမိအရၫၼ္ား ေရာေႏြာေပက္ံေနသၫၱို႔ကုိ ေအသအခ္ာ ေဆးေၾကာလုိက္သၫ္။

ေရခ္ဳိးခႏ္းမြ ်ပႏ္အၾထက္ ႐ုတၱရက္ ေအာင္သဴ၀င္း႐ြိေနသၫၠဳိ ယခုမြ သတိရကာ ေအစာပုိင္းက စိၾတႅတႅၾကႅတ္ အသံေပါင္းစုံ်ဖင့္ လုပၡဲ့ၾကသၫၠဳိ ေအာင္သဴ၀ငၼ္ား ၾကားၾသားမၫႅားဟု စိုးရိမၼိသၫ္။ စုိးသာ စုိးရိမ္ရသၫ္ ကႏၳရိုကၱိုကၡႏ္းအၾတင္း ကၽျႏ္းပါေတး႐ြင္းသာ ကာထားေသာ အခႏ္းအၾတင္းမြ အသံကုိ အိမ္ေ႐ြ႕မြ ေကာင္းျစာ ၾကားႏုိင္သၫၠဳိလၫ္း သတိရၾသားသၫ္။ သို႔ေသာႅၫ္း ေအာင္သဴ၀င္းကုိ အိပ္ယာစီစၪ္ေပးရမၫ္်ဖစ္၍ ေ႐ြ႕သုိ႔ ်ပႏၳၾကႅာခဲ့သၫ္။

ေအာင္သဴ၀င္းမြာ တစ္ေယာကၱၫ္း ေသာက္ေနဆဲ်ဖစၠာ ႐ုတၱရက္ မုိးမိုးခုိငၠ ်မင္ေတာ့ ဟာ မမိုးခုိင္။ အိပ္ေနၿပီလားလို႔။ ကိုရဲေတာ့ အိပၸီထငၱယ္ ဟု ေ်ပာလုိက္သၫ္။ “ဟုတၱယ္။ ေအာင္သဴ၀င္း အိပ္ေတာ့မလားလို႔ အိပ္ယာ ခင္းေပးမလို႔မအိပ္ေသးပါဘူးဗ္ာ။ဒါေလး ႐ြင္းလိုက္ဦးမလုိ႔” ဟု ေအာင္သဴ၀င္းက လကၠ္ႏၸဳလင္းကုိ ညႊႏ္်ပရင္ တစ္ဆကၱၫ္း “ဒါနဲ႔ ကၽျႏ္ေတာၱို႔သငၱႏ္းတုႏ္းကဟုိတစ္ေယာက္ေလ၊ မသူသူ၀င္းလား၊ မႏၱေလးေကလ။ သူနဲ႔ ဆုံ်ဖစ္ေသးလား” ဟု ၾကႏၸ္ဴတာသငၱႏ္းၾတင္ မုိးမုိးခုိင္ႏြင့္ တႀတဲႀတဲ႐ြိခဲ့ေသာ သူသူ၀င္းေအၾကာင္း ေမးလုိက္သၫ္။

အိပ္ယာခင္းေပးၿပီး အခႏ္းထဲ ်ပႏ္၀ငၼၫ္ႀကံေသာႅၫ္း ေအာင္သဴ၀င္းက သငၱႏ္းေအၾကာင္း၊ သူငယၡ္င္းေအၾကာင္း စလုိက္သ်ဖင့္ တစၹက္ဆဳိဖာၾတင္ ၀ငၳဳိင္ရင္း “ေအး။ သူတို႔ အခု ရႏၠဳႏ္ေ်ပာင္းလာၾကၿပီ။သူ႔အမ္ဳိးသားေကတာ့ တပၳဲက လို႔ၾကားတယ္။ မဆုံဖူးဘူး” ဟု ေ်ပာရင္း ဗုကိ ၾကကၠဳႏ္းေဘာင္ တစၹတၠဳိ လြမ္းခတၥားလိုက္သၫ္။္ဆာေသယာင္႐ြိသ်ဖင့္မမီမကမ္းႏြင့္ အတႏ္ငယ္ ငုံ႔ၿပီး ခပႅိုက္ရကာ ်ပႏ္အထၾတင္ ေအာင္သဴ၀င္းက စူးစုိက္ၾကၫ့္ေနသၫၠဳိ သတိထားမိလုိက္သၫ္။

“အုိ” အခုမြ မုိးမိုးခိုင္ မိမိ ဘရာဇီယာ ်ပႏၼ၀တၸဲ ဂါ၀ႏ္အပါးေလးသာ ၀တႅာမိသၫၠဳိ သတိရကာ ထိဂါ၀ႏၠ လၫ္ဟဳိက္ေေနပသၫ္။ ေၾတးမိသၫ္ႏြင့ၱၿပိဳငၷက္ ဂါ၀ႏၥႏြင့္ ထိခတၼိေေနသာ ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ္ား မာလာသၫၠဳိ မုိးမိုးခုိင္ သတိထားလိုက္သၫ္။ မဆီမဆိုင္ ညဦးပုိင္းက ေအာင္သဴ၀င္းေ်ပာေသာ ႏိုင္ငံ်ခားသားမ္ားႏြင့္ပင္ ၿပိဳင္ႏုိင္သၫ္ဆဳိေသာ သူ႔ ပစၥၫ္းေအၾကာင္းကလၫ္း ေခါင္းထဲ ေရာကႅာမိသၫ္။ ထိုသုိ႔ေအၾတးမ္ား၀ငႅာမိသၫ့္ အၾတက္ မိမိခုိင္ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ အံ့ၾသၾသားေလသၫ္။

ေအာင္သဴ၀င္းက ဟင္း ခနဲ သက္်ပင္း႐ြၫၱစၡဳခ္ကာ “ကုိရဲေကတာ့ တခါတၫ္း အိပ္ၾသားေတာ့တာပ”ဲ ဟုေအမးလိုလို၊ ေအ်ပာလိုလို ေမရမရာ ၀ါက္တစၡဳထုတ္ ေ်ပာလုိက္သၫ္။“နင့္အကုိက အဲလိုပဲ။ သူလုပၡ္င္ရာ လုပ္ၿပီး အိပ္ေတာ့တာပဲ”“ဗ္ာ” ေအာင္သဴ၀င္း ႐ုတၱရက္ ေၾကာင္ၾသားသၫ္။
“ေအာ္..ေသာကၱာ စားတာေ်ပာပါတယ္။ အသကၠ ငယ္ေတာ့တာ မဟုတၻဴး။ သူက ေသာက္ရင္ အမ္ားႀကီးေသာကၱာ။ အဲဒါ တစ္ညလုံး မထဘူး။ မနကၠ္ ေခါင္းကိုက္ဦးမယ္”

တစ္ညလုံးမထဘူး ဆုိသၫ့္ စကားကုိ သတိထားမိကာ ဘာသာ်ပႏ္ရင္း “ဟုတႅား။ ေသဘၤာေပၚမြာေတာ့အဲေလာက္ ေမသာကၻဴးဗ္။ ကၽျႏ္ေတာ္ ႀကံဳဘူးတာ။”ဟု ေအာင္သဴ၀င္းက ်ပႏ္ေ်ပာသၫ္။ထို႔ေနာက္ “မမိုးခုိင္ အိပ္ရင္ ၾသားအိပ္ေတာ့ေလ။ အိပ္ယာေၾတ ထားခ့ဲ ကၽျႏ္ေတာၡင္းလိုကၼယ္” ဟု ဆုိသ်ဖင့္ မုိးမိုးခုိငၠ “ေအးေအး။ ငါယူေပးထားမယ္” ဟု ဆုိကာ အိပၡႏ္းေဘးကပ္ရက္ နံရံကပၥင္ေပၚတငၳားသၫ့္
အိပ္ယာမ္ားကုိ ယူခ္ရႏ္ ထၾသားသၫ္။

“ဟဲ့ ေအာင္သဴ၀င္းေရ။ လုပၸါဦး။ ေမႊ႕ယာက ေလးတယ္။ ငါတစ္ေယာကၱၫ္း ခ္လို႔ မရဘူး်ဖစ္ေနတယ္” “ဟုတ္…လာၿပီ။ မမိုးခုိင္”ေ်ပာရင္း ေအာင္သဴ၀င္းထအလာ စင္ေပၚမြ ေမႊ႕ယာကုိ လက္ေ်မြာက္ လြမ္းယူေနသၫ့္ မိုးမုိးခုိင္၏ ၀င္း၀ါေသာ ခ္ဳိင္းေအာက္ႏြင့္ ရင္သားတစၸဳိင္းတစၥတို႔ကို ေၾတ႕လုိက္ရသၫ္။ တစ္ဆကၱၫ္း စပႏ္႔သား ဂါ၀ႏ္အပါးေအာကၼြ လုံး၀ႏ္းၿစံ႕ကားေနသၫ့္ တငၸဆုံမ္ားကုိ ်မင္်ဖစ္ေအာင္ ်မငႅဳိက္သၫ္။ ေ်ခဖ္ားေထာကၳားသ်ဖင့္ တငၼ္ားကုိ ပင့္ထားသလို ်ဖစၠာ သာမႏၳက္ ေနာက္သဳိ႔ ်ပဴးၾထက္ေနသၫၠ ေအာင္သဴ၀င္း စိတၠဳိ လႈပ္႐ြားၾသားေစသၫ္။ အရကၼဴးေနသၫ့္အ်ပင္ ေအစာက အၾတင္းမြ မုိးမုိးခုိငၱို႔ လငၼယား လိုးေနသၫ့္ အသံမ္ားကုိလၫ္း ၾကားထားသၫ့္ေအာင္သဴ၀င္း မၫ္သဳိ႔ ်ဖစ္ၾသားသၫ္ မသိ မုိးမုိးခုိင္အား ေနာကၼြ ခါးကုိ လြမ္းဖကႅဳိက္ မိသၫ္။ ေအာင္သဴ၀င္းေဘာင္းဘီေအာကၼြ ခုံးေထနသၫ့္ လိငၱံႀကီးက မုိးမိုးခုိင္ ဖင္ၾကားႏြင့္ ၾကကၱိ ်ဖစ္ေေနတာ့သၫ္။

႐ုတၱရက္ေၾကာင္ၾသားေသာ မုိးမိုးခုိငၠ “ဟဲ့ ဘာလုပၱာလဲ။ ေအာင္သဴ၀င္း။ မလုပၷဲ႔ေလ” ဟု ဆုိကာ အတင္း ႐ုႏ္းၾထက္ရႏ္ ႀကိဳးစားသၫ္။
“ကၽျႏ္ေတာ္ ေမနႏုိင္ေတာ့လို႔ပါ မမိုးခုိင္ရယ္” ဟု ေမာဟုိက္သံ်ဖင့္ ေ်ပာရင္း ေအာင္သဴ၀င္းက မုိးမိုးခုိင္၏ နားသယၥပ္ေနာကၠဳိ လြ္ာ်ဖင့္ယကၠာ ႏႈတၡမ္းမ္ား်ဖင့္ စုပၷမ္းလုိက္သၫ္။“မင္း လႊၾတၠာ” မိုးမုိးခုိင္ အားသုံး၍ ႐ုႏ္းၾထက္ရႏ္ ႀကိဳးစားေသာႅၫ္း ေအာင္သဴ၀င္းက အတင္းဖကၳားသ်ဖင့္ မၾလတ္ႏုိင္ေပ။ ကုိယၠဳိ ႀဆဲခါ ႐ုတႅဳိက္ရာ ေအာင္သဴ၀င္း မထိႏ္းႏိုငၻဲ ေနာက္်ပႏႅဲက္ၾသားသၫ္။ မုိးမုိးခိုငႅၫ္း
ေအာင္သဴ၀င္း ဖကႅြ္က္ သူ႔ကုိယ္ေပၚသုိ႔ ပကႅကၠ္ၾသားသၫ္။

ေအာင္သဴ၀င္းက ႐ုတၱရက္ ကုိယၠဳိလြၫ့္ၿပီး မုိးမုိးခုိငၠဳိ ေအာက္သဳိ႔ ပို႔လုိကၠာ ေအပၚမြ ဖိထားလုိက္သၫ္ႏႈတၡမ္းမ္ားကုိ နမ္းရႏ္ ႀကိဳးစားေသာႅၫ္း မုိးမိုးခုိငၠ ေခါင္းကုိ ဘယ္ညာရမ္းကာ လကၼ္ား်ဖင့္ ေအာင္သဴ၀င္းကုိၾတႏ္းဖယ္ရႏ္ ႀကိဳးစားသၫ္။ ေအာင္သဴ၀င္းက ႏႈတၡမ္းကုိ ဆကၷမ္းရႏ္ မႀကိဳးစားေတာ့ဘဲ ရငၻတ္ၾကယ္သီး်ပဳတ္ၾသားေသာ ဂါ၀ႏ္ၾကားမြ ၾထကႅာသၫ့္ ႏုိ႔တစႅဳံးကုိ ဖမ္းစုိ႔လုိက္သၫ္။ ႏို႔စို႔ခံရသၫ့္ ဖီလင္ေၾကာင့္ မုိးမိုခုိင္ “အို”
ဟု ညၫ္းကာ ႐ုႏ္းအား အနၫ္းငယ္ က္ၾသားသၫ္။ ယင္းကုိ အျခင့္ေကာင္းယူ၍ ေအာင္သဴ၀င္းက ဂါ၀ႏ္

ေအာကၷားစကုိ ဆတၡနဲလြႏၠာ မုိးမိုးခုိင္ အဖုတ္ႀကီးကို လက္၀ါး်ဖင့္ အပုၠဳိငႅဳိက္သၫ္။“ေဟ့…ေဟ့…မလုပၷဲ႔ေနာ္” ဟု ဆုိရင္း မုိးမုိးခုိင္ ဂါ၀ႏၠို ်ပႏၹဳံးရႏ္ ႀကိဳးစားသၫ္။ေအာင္သဴ၀င္းက စုိ႔ေနသၫ့္ ဘယၻက္ ႏို႔သီးကုိ အသာအယာၾသားမ္ား်ဖင့္ ကိုက္ေပးလုိက္ၿပီး အဖုတၠဳိ လက္၀ါးအုပႅြ္ကၼြ ေစာကၥိကုိ လကၡလယ္်ဖင့္ ကစားေပးလုိက္သၫ္။“အုိး….အား” ႏုိ႔စုိ႔ခံရင္း အစိကုိ အျပတၡံလုိက္ရသၫ့္ မုိးမုိးခုိင္ ေလာကႀကီးႏြင့္ ေခတၱခဏအဆက္်ပတၠာ
ေကာင္းကငၻဳံ ေရာက္ၾသားသၫ္။

ထိုေအ်ပာင္းအလဲကုိ သတိ်ပဳမိေသာ ေအာင္သဴ၀င္းက ဆတၡနဲ မုိးမိုခုိင္ ေပါင္ၾကားသို႔ ေခါင္းထုိးကာ ်ပဴးေထာငၥ
်ပဳေနသၫ့္ အစိေလးကုိ လြ္ာ်ဖင့္ ထုိးေပးလုိက္သၫ္။ဂါ၀ႏၥကုိ ်ပႏ္အဳပ္ရႏ္ ႀကိဳးစားရင္း ဆီးစပ္ေပၚေရာက္ေနသၫ့္ မုိးမုိးခုိငႅကၠို အသာေလးဖယႅဳိက္သၫ့္အခါ အလုိက္သင့္ ပါလာေတာ့သၫ္။ မုိးမိုးခိုင္ ဆကၼ႐ုႏ္းေတာ့တာ ေသခ္ာၾသားသ်ဖင့္ ေအာင္သဴ၀င္း ဘာဂ္ာမႈတ္သၫ့္ အလုပၠဳိ အာ႐ုံစုိကႅဳိက္သၫ္။

မုိးမိုးခုိငၠ အသား်ဖဴသလုိ အဖုတၠလၫ္း ၀င္းအုေနသၫ္။ ေကလးေအမ အသက္ ၃၅ ႏြစ္ဆဳိေသာႅၫ္း ်ပဲလႏ္ ေမနသၫ့္ အဖုတၠ ေအာင္သဴ၀င္း အႀကိဳက္်ဖစ္ေေနတာ့သၫ္။ အစိကုိ ယက္ေပးေနရင္းက ေအာင္သဴ၀င္း မုိးမိုးခုိင္၏ ႏို႔ႏြစႅဳံးကို လြမ္းႀဆဲကာ ျပတ္သပ္ေပးေနလိုက္သၫ္။မုိးမိုးခုိငၠ လကၼ္ားက ေအာင္သဴ၀င္း ဆံပင္ၾကားသို႔ ေရာကၠာ ႀဆဲကိုငၳားမိေနသၫ္။မုိးမိုးခုိင္ မိမိ ဘာလုပၼိမြႏ္း မိမိ မသိေတာ့ေပ။ ႏို႔စုိ႔ၿပီး အဖုတၠိုငၡံလုိက္ရကတၫ္းက မုိးမုိးခုိင္ ကုိၾယၱင္းကအားေၾတကုႏၡမ္းၾသားသလို ခံစားလုိက္ရသၫ္။ အခုအခ္ိႏၼြာ မိုးမိုးခိုင္သိတာ ရင္သားေၾတ အကိုငၡံရလို႔ ဖီလငႅာ
ေနတာနဲ႔ အဖုတ္ေလးကုိ အယကၡံရတဲ့ အရသာ…ဒါပဲ။

မိမိကုိယၱိုငၼသိလုိကၻဲ “အင္း…ဟင္း…ဟင္း…အား” မိုးမိုးခိုင္ ညီးလိုကၼိသၫ္။အဖုတၠို အားရပါးရ ယက္ေနရာမြ ေအာင္သဴ၀င္း ရပႅဳိက္ၿပီး ၀တၳားသၫ့္ ဂ္င္းေဘာင္းဘီကုိ ခၽၾတႅိုက္သၫ္။ မုိးမုိးခုိေငၠတာ့ မ္ကၥိကို စုံမြိတၳားဆဲ။ေအာင္သဴ၀င္းက အၾတင္းခံ ေဘာင္းဘီကုိ ခၽၾတၠာ တႏ္းလႏ္း်ဖစ္ေနသၫ့္ လီးႀကီးကုိ မုိးမိုးခုိင္ လကၳဲ ထၫ့္ေပးလုိက္သၫ္။“အို” မုိးမိုးခုိင္ အာေမဋိတ္သံေလးပင္ ၾထက္ၾသားမိကာ မ္ကႅဳံးမ္ားကုိ ျဖင့္ၾကၫ့္လုိက္သၫ္။ မၾထကၻဲေနႏုိငၼလား။ ေယာကၤ္ား်ဖစ္သဴထက္ ႏြစ္ဆမြ္ ပုိႀကီးေသာ စံခ္ိႏၼီလီးႀကီးကုိ လကၳဲၾတင္
ကိုငၼိထားသၫၠဳိး။

ေအာင္သဴ၀င္း ပစၥၫ္းက ခုနစႅကၼခန႔ရ္ြိကာ လုံးပတၠ အခ္ဳိရၫၸဳလင္းတစႅဳံးမြ္ ႀကီးမားသၫ္။ မၫ္သၫၠလႈံ႔ေဆာႅဳိက္သၫ္ မသိ။ မုိးမုိးခုိင္ ကုႏ္း႐ုႏ္းထကာ သူ႔ေယာကၤ္ားကိုပင္ တခါေတလမြ လုပ္ေပးေလ့႐ြိေသာ ပုေေၾလပးလုိကၼိသၫ္။ ႀကီးမား႐ြၫႅ္ားတုတၡဳိက္သၫ့္ လီးတစ္ေခ္ာင္းကို ပါးစပၳဲ ထၫ့္ကာ ငုံစုပ္ေနရသၫ္ ့အရသာေကကာငးႅြေပသၫ္။“႐ြီး…အား…ေကာင္းလုိကၱာ မမိုးခုိင္ရယ္..ေကာင္းလုိကၱာ”ေအာင္သဴ၀င္းက ေခတၱမြ္ အစုတၡံေနၿပီးေနာက္ 69 ပုံစံ်ဖင့္ ႏြစ္ေယာကႅဳံး ရၫၳၾက္ၾသားသၫ္ ။

ၿပီးပါၿပီ