မိန္းမေတြကဒီလိုပဲ
..........
မိန်းမတွေကဒီလိုပဲ (အပြာစာအုပ်သစ်)
........................
စာအုပ်မဖတ်ခင် အပြာစာအုပ်တွေကို
နေ့စဉ် အခမဲ့ ၂၀၀၀ ကျော်ဖတ်ရမယ့် Apk လေးနက်
မိတ်ဆက်ပေးပါရစေ။
Download link...
https://www.mediafire.com/download/mlfw8fafec3cjyj
ထွေးအိ ထိုင်နေတာက ချောင်းစပ်ရှိ တရုတ်စကားပင်ကြီး၏ ခြေရင်းရေစပ်ရှိ သစ်မြစ်ဆုံကြီးပေါ်တွင် ဖြစ်သည်..။ စိမ်းမြကြည်လင်နေသော ချောင်းရေပြင်ကို ထွေးအိ ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်..။ ထိုအခိုက် ကြွေကျလာသော စကားပွင့်ကြောင့် ရေမျက်နှာပြင်လှုပ်ခါသွားပြီး ကြည်လင်သောရေ၌ ထင်ဟပ်နေသော ထွေးအိရဲ့ ရုပ်ပုံလွှာမှာ တွန့်လိမ်ကောက်ကွေး၍ လှုပ်ခါသွားရသည်..။ သူမ၏ ရုပ်လွှာမှာ ခုလို တကယ်ပဲ ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက် ဖြစ်နေပြီလား…ထွေးအိ တွေးလိုက်မိသည်..။ ကြွေကျလာသော တရုတ်စကားပွင့် ဖြူဖြူလေးက ချောင်းရေပြင်တွင် အခိုက်အတန့်လေးသာ ရပ်တန့်သွားပြီးနောက် ရေစီးနှင့်အတူ မျောပါသွားသည်ကို ထွေးအိ လိုက်ပြီး ကြည့်နေမိသည်..။ တရုတ်စကားပန်းပွင့်ဖြူဖြူလေးက ရေစီးအတိုင်း လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ်ကြီး မျောပါသွားရသည် မဟုတ်..။ ရေစပ်တွင်ရှိသော သစ်မြစ်ဆုံများ ၊ ကျောက်တုံးများကို ကွေ့ပတ်ကာ မျောပါသွားရသည်..။ ပန်းပွင့်လေးက အရာဝတၳုတို့ကို လွယ်လွယ်ကူကူတော့ ကွေ့ပတ်သွားနိုင်သည် မဟုတ်ပါ..။ ဆုံတွေ့သော အရာတို့ကို ရေစီးအရှိန်နှင့်အတူ တိုးတိုက်ထိခိုက်မိပြီးမှသာ ရေစီးနှင့် ပါသွားရခြင်း ဖြစ်သည်..။ ထွေးအိဘဝကရော တရုတ်စကားပန်းပွင့်ဖြူဖြူလေးလို ကြွေကျသွားခဲ့ပြီး အခု ရေစုန်မျောရတော့မှာလား…။ မျောချင်တိုင်းမျော ဆိုပြီး စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် မျောချလိုက်ရင်လည်း လမ်းခုလတ်မှာ ကြုံတွေ့ရမည့် အပိတ်အပင် အတားအဆီးများနှင့် ဘယ်လို ရင်ဆိုင်ရလိမ့်ဦးမလဲ မသိ..။ ထွေးအိရင်မှာ တင်းကြပ်လှသည်..။
ဒီလိုအတွေး ဒီလိုခံစားချက်တွေနှင့် ထွေးအိရင်ထဲ မွန်းကြပ်နေခဲ့ရတာ ကြာခဲ့ပြီ ဖြစ်သည်..။ အမှန်တော့ အပြစ်ရှိသူက ထွေးအိရယ်ပါ..။ ထွေးအိက ဆတ်ဆော့ မိတာကိုး..။ သူ့ကိုရော အပြစ်မရှိဘူးလို့ ပြောလို့ရမလား..။ တကယ်ဆို သူက ကိုယ့်ထက် အသက် အများကြီး ကြီးတဲ့သူပဲ..။ စဉ်းစားချင့်ချိန်နိုင်တာပဲ..။ ထွေးအိက ဆတ်ဆော့အုံးတော့ သူက ဆင်ခြင်နိုင်တာပဲ..။ အို…ဒါမျိုးဆိုတာကလဲ အခက်သားကလား..။ စဉ်းစားဉာဏ်တွေ ကွယ်ပျောက်သွားတတ်တာမျိုး မဟုတ်လား..။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ထွေးအိ သူ့ကို အပြစ်ရှိတယ်လို့တော့ မရိုးစွပ်ချင်တာ အမှန်ပါ..။ တော်သေးသည်..တစ်နေ့မှ စိတ်မအေးခဲ့ရ..။ တွေး၍ ပူနေခဲ့ရသော ကိစ္စက အခု ၃ လကျော်လာတဲ့အထိ ဘာမှ ထူးခြားမှု ရှိမလာတော့ ထွေးအိ ပူပန်ရတာ တစ်မျိုး သက်သာသွားသည်..။ ဒါပေမယ့် အရိပ်မည်းကြီးက ထွေးအိနောက် ကပ်ပြီးလိုက်ပါနေသေးသည်..။ ဒီအရိပ်မည်းကြီးကတော့ ဘယ်တော့မှ ကင်းကွာသွားမလဲ မသိတော့ပါ..။ ထွေးအိ အမြဲတွေးနေမိတာက ငါဟာ ဟိုတုံးကလို သန့်သန့်စင်စင် မဟုတ်တော့ဘူး..ဆိုတဲ့ ခံစားချက်ကြီးက ထွေးအိရင်မှာ ဘယ်လိုမှ ပျောက်၍ မသွား…။ “ဟင်း………..“ ထွေးအိ သက်ပြင်းကို လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲကြီး ချလိုက်သည်..။ပြီးတော့ ချောင်းရေပြင်ထက်သို့ ငုံ့ကြည့်လိုက်မိပြန်သည်..။ ရေပြင်တွင် ထင်ဟပ်နေသော သူမ၏ ပုံရိပ်က ပကတိ ကြည်လင်သန့်စင်လို့ နေသည်..။ ကျစ်ဆံမြီးလေးနှစ်ချောင်း ဘယ်ညာချ၍ မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်း နှာတံပေါ်ပေါ် မျက်ဆံကြီးကြီး လေးနှင့် သူမ၏ ရုပ်လွှာက ဘာမှ ပြောင်းလဲ မသွား ။
ပါးလေးနှစ်ဖက်တောင် မသိမသာလေး ပို၍ ဖောင်းလာပြီး အရင်ကထက်ပင် ပိုပြီး လှလာသယောင် ထင်မှတ်ရသည်..။ ဒါပေမယ့် ထွေးအိရင်ထဲမှာတော့ သူမကိုယ် သူမ ညစ်နွမ်းနေပြီ ဆိုသည့် အစွဲအလန်းကြီးက ရင်ထဲမှာ အမြဲ မွန်းကြပ်နေရသည် မဟုတ်ပါလား..။ အဲဒီနေ့ အဲဒီအဖြစ်ပျက်ကိုလည်း ထွေးအိ တစ်သက်လုံး မေ့လို့ရလိမ့်မည် မဟုတ်တော့ပါ..။ မှတ်မှတ်ရရ ထွေးအိ ၁၈ နှစ် တင်းတင်းပြည့်တဲ့ ပြီးခဲ့တဲ့ ဝါခေါင်လဆန်း (၁၀) ရက်နေ့ကပေါ့..။ မွေးနေ့ရောက်တိုင်း ထွေးအိ အမြဲ လုပ်နေကျ အလုပ်တစ်ခု ရှိသည်..။ ညနေစောင်းတွင် ရွာဦးစေတီသို့ သွား၍ ပန်းနှင့် ဆီမီး ကပ်လှူသည့် အလေ့အထလေးပင် ဖြစ်သည်..။ ရွာဦးစေတီက ရွာနှင့် တဆက်တစပ်တည်း ရှိသည်မဟုတ်ပါ..။ ရွာတန်းရဲ့ ထိပ်တွင် ဘုန်းတော်ကြီးကျောင်းဝန်းကြီးရှိသည်..။ ကျောင်းဝန်း အလွန်တွင် ရေကန်ကြီး သုံးကန်ရှိသည်..။ ထိုရေကန်ကြီးများကို လွန်၍ ဆယ်မိနစ် ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက် လမ်းလျှောက်သွားပါမှ ရွာဦးစေတီသို့ ရောက်သည်..။ ရွာဦးစေတီ၏ ပရဝုဏ်ဘေးတွင် ရွာဦးနတ်စင်များ ရှိသည်..။ အခါကြီးရက်ကြီးနေ့များတွင် ရွာဦးစေတီတွင် လူစည်ကားပြီး နေတတ်ပေမယ့် ကျန်ရက်တွေမှာတော့ လူသူ ကင်းရှင်း၍ နေတတ်သည်..။ ထွေးအိ ရွာဦးစေတီကို ရောက်၍ ပန်း ၊ ဆီမီးများ လှူဒါန်းကာ ဆုတောင်းသည်..။ ပြီးတော့ ညနေဆည်းဆာချိန်တွင် ရွာဦးစေတီမှ ကြည့်လျင် လယ်ကွင်းများ ၊ ရွာမှ အိမ်တန်းများ ၊ လယ်ကွင်းတွေ အလွန် ခြံများနှင့် ရှုခင်းမှာ ကြည်နူးဖွယ်ကောင်းလှသဖြင့် ထွေးအိ ချက်ချင်း မပြန်သေးပဲ ရွာဦးစေတီ၏ တံတိုင်းမုခ်ဝ တွင်ရှိသော အုတ်ခုံကြီးပေါ်သို့ တက်ကာ ခဏထိုင်နေလိုက်သည်..။
ထွေးအိ ပတ်ဝန်းကျင် ရှုခင်းတွေကို ကြည့်၍ မဆုံးမီမှာပင် မိုးစက်မိုးပေါက်တွေက ကျရောက်လာတော့သည်..။ ထွေးအိ အုတ်ခုံပေါ်မှ ခုန်ဆင်းပြီး လှမ်းအထွက်လိုက် မိုးက ပိုသည်းလာသည်..။ ထွေးအိတွင် ခမောက်လည်း မပါ.၊ ထီးလည်း မပါချေ..။ ရွာဘက်သို့ ထွေးအိ ခပ်သုတ်သုတ်လေး လျှောက်ပြန်လာခဲ့သည်..။ မိုးက မစဲဘဲ သည်းမြဲ သည်းလို့နေသည်..။ ထွေးအိတစ်ကိုယ်လုံး စိုရွှဲ၍ နေပြီ..။ ရေကန်ကြီးများနား အရောက် ထွေးအိ ချမ်း၍ တုန်လာသည်..။ တစ်ချက်တစ်ချက် တိုက်လိုက်သော လေက ချမ်းအေးလှသည်..။ ဘုန်းကြီးကျောင်းဝန်းကြီးကို လွန်၍လာသည်..။ နောက်ထပ် ဆယ်မိနစ်ခန့် လျှောက်လျင် အိမ်သို့ ရောက်တော့မည်..။ အားတင်း၍ ဆက်လျှောက်ပါက လျှောက်နိုင်သည်..။ ဒါပေမယ့် ထွေးအိ မလျှောက်ချင်တော့..။ ဘုန်းကြီးကျောင်းဝန်းအလွန်နားတွင် ထွေးအိတို့ အစ်မ မအေးမိတို့ ခြံရှိသည်..။ ထွေးအိအစ်မဖြစ်သူ၏ ခြံထဲသို့ ပြေးဝင်ခဲ့သည်..။ “ဟာ…ထွေးအိ..ဘယ်လိုဖြစ်လာတာလဲ…မိုးရွာထဲကြီး…သွား သွား..အိမ်ပေါ်တက်..နင့်အစ်မ အဝတ်တွေနဲ့ လဲထားလိုက်…“ “ဟို….ဟို ..ရွာဦးစေတီက…ပြန်လာတာ….“ ထွေးအိ အိမ်ရှေ့သို့ ရောက်လျင် အိမ်ရှေ့ကုန်းထဲ၌ အကျႌမပါ ကျောပြောင်ကြီးဖြင့် နွားစာစဉ်းနေသော သူမ၏ ခဲအို ကိုလှဦးက လှမ်း၍ ပြောသည်..။ လှဦး ညနေတိုင်း သောက်တတ်သည်..။ လှဦးကို ပြန်ပြောသော ထွေးအိအသံက ချမ်းလွန်းသဖြင့် လေက သိပ်ပြီး မဆက်ချင်..။ ထွေးအိ ရေစိုကြီးနဲ့ပင် အိမ်ပေါ်သို့ တက်လာခဲ့သည်..။ “နင့်အစ်မ နဲ့ သံချောင်းတော့ နင်တို့အိမ်ကို သွားတယ်..၊ မိုးတိတ်မှ ပြန်လာမယ်နဲ့ တူတယ်..“ အိမ်ရှေ့မှ လှမ်းပြောလိုက်သော လှဦးအား ထွေးအိဘာမှ ပြန်၍ မပြောမိ..။
သံချောင်းဆိုတာက ၄ နှစ်သာရှိသော သူမ၏ တူလေးဖြစ်သည်..။ မီးဖိုချောင် နောက်ဘက် နံရံတွင် ဝါးထရံကြား၌ ညှပ်၍ လှန်းထားသော အစ်မဖြစ်သူ၏ ထဘီတစ်ထည်ကို ဆွဲယူ၍ ရေစိုအဝတ်နှင့် လဲကာ ဝတ်လိုက်သည်..။ ပြီးတော့ သူမရဲ့ ရေစိုနေတဲ့ ထဘီကို ညှစ်ကာ နံရံရှိ ဝါးတန်းကြား၌ ညှပ်၍ ပြန်လှန်းလိုက်သည်..။ ထို့နောက် သူမ၏ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းမှ အကျႌများကို ချွတ်၍ ထဘီကို ရင်လျားပြီး အခန်းထဲသို့ ဝင်လာခဲ့သည်..။ အခန်းထဲရှိ ကြိုးတန်းပေါ်မှ အစ်မဖြစ်သူ၏ အကျႌများထဲမှ တစ်ထည်ကို ဆွဲယူလိုက်သည်..။ ဘော်လီတော့ မဝတ်တော့..။ အကျႌ ခပ်ထူထူ လေးပဲ ဝတ်ပြီး ပြန်မည်ဟု တွေးကာ ထွေးအိ အခန်းပေါက်ကို ကျောပေးပြီး ရင်လျားထားသော ထဘီကို ခါးသို့ လျှော၍ ဝတ်လိုက်သည်..။ ထွေးအိရဲ့ ခန္ဓကိုယ် အပေါ်ပိုင်း တစ်ခုလုံး ဘာအဝတ်အစားမှ မရှိပဲ ဟာလာဟင်းလင်း ဖြစ်သွားသည်..။ ထွေးအိ လက်ထဲမှ အကျႌကို ဝတ်ရန် လက်နှစ်ဖက် ပင့်မြှောက်ကာ ဘယ်ဖက်လက်ဖြင့် အကျႌလက်ပေါက်ကို အစွပ်…… “အမ..လေး…..ဟင်..အစ်ကို လှဦး….လွှတ်…လွှတ်ပါ…..“ သူမ၏ နောက်မှ နေ၍ တစုံတယောက်က သိုင်းဖက်လိုက်သဖြင့် ထွေးအိ ကြောက်အားလန့်အား လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ လှဦးကို တွေ့လိုက်ရသည်..။ ကြောက်လန့်စွာဖြင့် ထွေးအိက ရုန်းလိုက်ပေမဲ့ မြဲမြံလှတဲ့ လှဦးရဲ့ လက်နှစ်ဖက်က သူမကို အတင်းညှစ်၍ ဖက်ထားသလို လှဦး လက်ဖဝါးတစ်ဖက်ကလည်း သူမ၏ နို့လေးတစ်ဖက်ကို အုပ်ကိုင်ကာ ဖွဖွလေး ဆုပ်နယ်နေသည်..။ လှဦးထံမှ အရက်နံ့က ထွေးအိ ခေါင်းပင် ကိုက်ချင်လာသည်..။ ထွေးအိ အတင်းရုန်းသည်..။
သူမခန္ဓကိုယ်က လှုပ်၍ပင် မရချေ..။ “လွှတ်ပါ….အစ်ကိုလှဦး…ရှင်…ခွေးကျင့်ခွေးကြံ …မကြံ နဲ့…အစ်မ နဲ့ ပြန်တိုင်ပြောမှာ….နော်…“ “ထွေးအိကလဲ ဟာ..ခုဟာက ဘယ်သူမှ သိတာမှ မဟုတ်တာ…နင့်အစ်မ ပြန်တိုင်လိုက်လို့ အေးမိ အော်ကြီးဟစ်ကျယ်လုပ်မှ….နင်ပဲ..အရှက်ကွဲလိမ့်မယ်….“ “အို..အို….မသိဘူး….လွှတ်…လွှတ်….ဟင့်…..အဟင့်..အီး…ဟီး….“ ထွေးအိ ငိုချလိုက်သည်… ။. လှဦးကတော့ တပြားသားမှ မလျှော့ပါ..။ လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ထွေးအိကိ နောက်မှ ကြုံး၍ ဖက်ထားပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်က ထွေးအိ၏ နို့နှစ်လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် ပင် ကိုင်၍ ဆုပ်နယ်နေပါသေးသည်..။ ထွေးအိတစ်ကိုယ်လုံး အပူလှို်င်းတို့က တဖြေးဖြေး ရစ်ပတ်လို့ လာသည်..။ ထွေးအိ သူ့ကို ဘာမှ မပြောနိုင်တော့…။ ငိုမြဲ ငိုလျက်သာ ရှိသည်..။ “အီး..ဟီး ဟီး…ဟီး…ဟင့်….အီး….ဟီး……“ ပြီးတော့ လှဦးက ထွေးအိရဲ့ မွှေးညှင်းနုနုလေးတွေ ပေါက်နေသော ဂုတ်ပိုးသား နုနုဖွေးဖွေးလေးတွေကို နှုတ်ခမ်းနှင့် ဖိစုပ်၍ ဒလစပ်ပင် နမ်းနေသည်..။ ထိုသို့ နမ်းရင်း သူ့လျှာဖျားဖြင့် ဂုတ်ပိုးသားလေးတွေကို ထိုးထိုးပြီး ယက်လိုက်သေးသည်..။ ထွေးအိ ဒူးတွေ မခိုင်တော့ ၊ ညွှတ်၍ ကျချင်လာသည်..။ ထွေးအိ ဘာလုပ်ရမှန်း မသိတော့.. ။ လွတ်ရာလွတ်ကြောင်း ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ ဆိုတာကိုလဲ မစဉ်းစားနိုင်တော့..။ တစ်ကိုယ်လုံး ရစ်သိုင်း၍လာသော ဖိန်းရှိန်းလို့ လာသော အပူလှိုင်း ခံစားချက်တို့သာ အာရုံက ရောက်၍ရောက်၍ လာသည်..။ တဟီးဟီး ငိုသံလေးက တဖြေးဖြေး ပျောက်၍ သွားပြီး တစ်ချက်တစ်ချက် ရှိုက်သံလေးများနှင့် အတူ မျက်ရည်များကတော့ တစိမ့်စိမ့် ထွက်နေဆဲ..ဖြစ်သည်..။
“ဟင်…မလုပ်နဲ့…..မလုပ်နဲ့…..လို့….“ ထွေးအိ လှမ်းဆွဲလိုက်ပေမယ့် နောက်ကျသွားပြီ..။ ခါးတွင် ဖြစ်သလို ပတ်ထားသော ထဘီလေးက ကွင်းလုံးကျွတ်ကျသွားသည်..။ ဒီမှာတင် ထွေးအိ နို့လေးတွေပေါ်မှ သူ့လက်ကြီးက ထွေးအိရဲ့ တင်သားဖွေးဖွေးကားကားကြီးများ အပေါ် ရောက်သွားပြီး ညှစ်နယ်ပါတော့သည်..။ “အိ…အိ…မလုပ်ပါနဲ့….ဟင့် ဟင့်……“ သူ့လက်ဖဝါးကြမ်းကြမ်းကြီးက ထွေးအိရဲ့ တင်သား ဖွေးနုနုကြီးတွေကိ အားရပါးရ ဆုပ်နယ်နေလိုက်တာ ထွေးအိကိုယ်လေးပင် ရှေ့သို့ ငိုက်ငိုက်ကျ သွားရသည်..။ ထွေးအိကို မြဲမြံစွာ ထိန်ချုပ်ဖက်တွယ်ထားသော သူ့လက်ကြီးတစ်ဖက်ကတော့ ထွေးအိကိုယ်လေးကို မလွှတ်…။ တင်းတင်းကြီး ဖက်ထားမြဲ….။ ခက်တာက ထွေးအိ ဖင်ကိုင် မခံနိုင် ခြင်းပင် ဖြစ်သည်…။ နောက်မှ တင်သားကြီးတွေကို အကိုင်ခံရလျင် အရှေ့က ဟာလေးက တရွရွဖြစ်လာကာ ဖောင်းထလာတတ်သည်..။ “အို အို….မလုပ်နဲ့…တော်တော့….တော်ပါ တော့ဆို….ဘာတွေမှန်းလဲ… မသိဘူး….တော်….တော်…….တော့…အို့..အို့…“ ထွေးအိ တောင်စဉ်ရေမရ ဘာတွေ ပြောလို့ ပြောမိမှန်း မသိတော့…။ တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေသော ထွေးအိ ရုန်းကြည့်ပြန်သည်..။ သူမ၏ အဝတ်မဲ့ ခန္ဓကိုယ်လေးက လှုပ်၍ပင် မရအောင် သူ့လက်ကြီးက ခိုင်မြဲ သန်စွမး်လှသည်..။ “ထွေးအိကလဲ ဟာ..အလကား အပင်ပန်းခံပြီး ရုန်းနေသေးတယ်..ဘယ်သူ သိတာမှတ်လို့..“ “အစ်မတို့ ..ပြန်…လာရင် ခက်မယ်…..“ “ဟဲ..ဟဲ…နင့်အစ်မနဲ့ နင့်တူက ငါသွားခေါ်မှ ပြန်လာမှာဟ… ကဲ..လာပါ ဟာ..“ လှဦးက ထွေးအိကိုယ်ပေါ်မှ ဖက်ထားသော သူ့လက်ကြီးကို ဖယ်လိုက်ပြီး အိပ်ယာထဲ ဆွဲ၍ ခေါ်သည်..။ ခြေတစ်လှမ်းစာမျှ ဝေးသော အိပ်ယာဆီသို့ ထွေးအိ ကိုယ်လုံးလေး ရောက်၍အသွား လှဦးက လက်တစ်ဖက်မှ ထွေးအိကို ကိုင်ထားရင်း ကျန်လက်တစ်ဖက်က သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်သည်..။
“ဟာ….“ ထွေးအိမြင်ဖြစ်အောင် မြင်လိုက်ရသေးသည်..။ တစ်မိုက်လောက် ရှိသော သူ့ဟာကြီးက အကြောတွေ အပြိုင်းပြိုင်းထလျက် တန်းမတ်နေသည်..။ ထိပ်ကြီးက အိမ်ရှေ့မန်ကျည်းပင်ကြီးတွင် တွေ့ရသော ပုတ်သင်ညိုအကောင်ကြီး၏ ခေါင်းကြီးလောက် ရှိသည်..။ ပြီးတော့ ပုတ်သင်ညိုခေါင်းလို တဆတ်ဆတ် ငြိမ်ကလျက် ထွေးအိကို ဖျားယောင်းခေါ်ဆောင်နေသလို ဖြစ်နေသည်..။ ထွေးအိ သူ့ဟာကြီးကို ကြည့်မိရင်း ခဏမျှ ငိုင်ကျသွားသည်..။ ထိုခဏမှာပင် လှဦးက အိပ်ယာပေါ်ထိုင်ချလိုက်ပြီး သူမကိုပါ ဆွဲထိုင်ချလိုက်သည်..။ ထွေးအိတစ်ယောက် အိပ်ယာပေါ် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လျက်လေး ဖြစ်အသွား ထွေးအိကို ဖက်၍ လှဲချလိုက်တော့မည် အလုပ် ထွေးအိတစ်ယောက် အခွင့်အရေးကို လက်လွတ်မခံပဲ လက်တစ်ကမ်းအကွာမှာ ရှိသော ထဘီကို လှမ်းဆွဲကာ ဆတ်ခနဲ ထ၍ ပြေးသည်..။ “ဖုန်း….အ..မလေး.သေ ပါပြီ….“ ဘယ်ရမလဲ..လှဦးကလဲ နပ်ပြီးသား..၊ ရှေ့ရောက်မှတော့ လက်လွတ်မခံနိုင်ပေ..။ ထွေးအိထ၍ အပြေး သူ့ခြေထောက်တစ်ဖက်ဖြင့် ထိုး၍ ခြေဂလန့် ထိုးခံလိုက်တော့ ထွေးအိ ဝုန်းခနဲ ပစ်လဲကျသွားတော့သည်..။ “အား….အီး…အ…..နာလိုက်တာ….“ ထွေးအိ ခါးလေးကို လက်ဖြင့် နှိပ်ရင်း ငြီးတွားနေရာမှ ထ၍ထိုင်ရန် ကြိုးစားလိုက်သည်..။ “ထွေးအိကလဲဟာ…နင်က အသားနာခံချင်တာကိုး…အလကား အချိန်တွေ ကြာနေတယ်… အသားလဲ နာတယ်…ငြိမ်ငြိမ် သက်သက် နေလိုက်ရင် ခုလောက်ဆို နင် အိမ်ပြန်လို့ရသွားပြီ…“ ထွေးအိ ထထိုင်ရန် ကြိုးစားလိုက်ပေမယ့် ခါးက အတော်နာနေသဖြင့် မထိုင်နိုင်တော့ပါ..။ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ရင်းသာ လက်တစ်ဖက်က ခါးကို နှိပ်နေရသည်..။ ထွေးအိ ပုံစံလေးက တစောင်း မကျတကျ ပက်လက်ကလေး ဖြစ်နေပြီး ပေါင်ဖြူဖြူလေးတစ်ဖက်က ကြွ၍ နေသည်..။
ပေါင်ကြားမှ အုပ်ဆိုင်းနေသော မဟူရာတောလေးက သူမ၏ ရတနာသိုက်တံခါးကို စိုးစိမျှ မမြင်ရလေအောင် ဖုံးကွယ်ထားသည်..။ လက်ဖက်ရည်ကြမ်း ပုဂံသာသာမျှ သူမ၏ နို့တင်းတင်းလေး နှစ်လုံးက မူလက ဖွေးအုနေပေမယ့် လှဦးရဲ့ ကိုင်တွယ်ညှစ်နယ်မှုကြောင့် နီရဲ၍ နေသည်..။ အပျိုနို့သီးသေးသေးလေးတွေက မြင်ရုံဖြင့် သိသာလောက်အောင် ထောင်ထ၍ နေချေပြီ…။ ပေါင်ကြားမှ အင်္ဂါစပ်ကိ စမ်းကြည့်စရာ မလို..။ နို့သီးတွေ မာ၍ ထောင်လာလျင် ထိိုမိန်းမ စပ်ယှက်ခံရန် အသင့်ဖြစ်နေပြီဆိုတာ လှဦး သိပြီးသာ…။ အိပ်ယာခြေရင်းတွင် လဲကျနေသော ထွေးအိအား လှဦးက ဖက်၍ အိပ်ယာပေါ် ဆွဲတင်လိုက်သည်..။ ပြီးတော့ ဖက်ထားလျက်က ထွေးအိရဲ့ နို့ကို ကုန်း၍ စို့ပေးလိုက်သည်..။ “အ….အ..ဟ….ကျွတ် ကျွတ်…“ ကောင်မလေး နာသွားတာတော့ မဖြစ်နိုင်..။ နို့သီးကို လျှာဖျားလေးဖြင့် ထိုးယက်ရင်း ဖွဖွလေး ကိုက်စို့ပေးလိုက်တာဖြစ်သည်..။ နာတာမဟုတ်ရင် ထွေးအိ ခံရခက်သွားတာ ဖြစ်ပေလိမ့်မည်..။ လှဦးရဲ့ လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ ပေါင်ကြားကို လှမ်းလိုက်တော့ ထွေးအိက ပေါင်နှစ်လုံးကို တင်းနေအောင် စေ့ထားလိုက်သည်..။ စောက်မွှေးထူထူလေးတွေကို လက်ဖဝါးဖြင့် ပွတ်ရင်း စောက်ဖုတ်အပေါ်ပိုင်း အသားခုံနုနုလေးကို သူ့လက်ဖဝါး ကြမ်းကြမ်းကြီးဖြင့် ဆုတ်၍ဆုတ်၍ ညှစ်ညှစ်ပေးသည်..။ နို့လေးနှစ်လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် ဇိမ်ဆွဲ၍ စို့ပေးရင်း လှဦး ထွေးအိမျက်နှာကို လှမ်း၍ ကြည့်သည်..။ အပျိုမလေး မျက်လုံးစုံမှိတ်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို တင်းတင်းစေ့ထားသည်ကို တွေ့ရသည်..။ လှဦးက သူ့လက်ကို ပေါင်ကြားသို့ မသိမသာ ထိုးသွင်းကြည့်သည်..။ ပေါင်နှစ်လုံးက စေ့ထားသော်လည်း စောစောကလို တင်းတင်းကြီး မဟုတ်..။
ဒါကြောင့် ပေါင်လေးထဲ လက်ကို ဆတ်ခနဲ ထိုးသွင်းလိုက်တော့ သတိ၇သွားသော ထွေးအိက ပေါင်ကို တင်းတင်းကြီး ပြန်စေ့လိုက်သည်..။ လှဦး၏ လက်တစ်ခုလုံး ပေါင်ကြားသို့ ဝင်မသွားသော်လည်း လက်ညှိုးနှင့် လက်ခလယ်ကတော့ ပေါင်ကြားတွင် တိတိပပကြီး ညှပ်၍ သွားသည်..။ ညှပ်သွားတာမှ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ခုကြား အကွဲကြောင်းနှင့် ကပ်လျက်ဖြစ်သည်..။ စောက်စေ့ငုတ်လေးထွက်နေတာကိုတောင် ထိမိနေရသည်..။ နို့စို့နေရက်က ပေါင်ကြားထဲတွင် ညှပ်နေသော သူ့လက်ညှိုး လက်ခလယ်တို့ကို ဖြည်းဖြညး်ချင်း ရှေ့တိုးနောက်ငင် လုပ်ပေးသည်..။ ထိုအခါ အပြင်သို့ထွက်ပေါ်နေသော စောက်စေ့ငုတ်ကလေးကို ဆွဲဆွဲပွတ်သလို ဖြစ်၍ နေသည်..။ မကြာလိုက်…. “အင်း…ဟင့်……“ ထွေးအိနှုတ်ဖျားမှ အသံလေးထွက်သွားပြီး ထွေးအိပေါင်နှစ်ဖက်မှာ ဟတယ်ဆိုရုံလေး ဟသွားသည်..။ လှဦး၏ လက်ဖဝါးတစ်ခုလုံး ပေါင်ကြားသို့ ရောက်သွားသည်..။ စောက်ဖုတ်မျက်နှာစာကို လက်ဖဝါးဖြင့် အုပ်ကာ အကိုင်လိုက် ရွှဲ၍နေသော အရည်တွေကို စမ်းမိလိုက်သည်..။ လှဦးလက်ညှိုး စောက်ခေါင်းထဲသို့ တဖြေးဖြေး တိုးဝင်သွားသည်..။ ပြီးတော့ နို့သီးလေးတွေကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် ဖိကြိတ်ရင်း လက်ညှိုးကို စောက်ခေါင်းထဲသို့ ထိုးသွင်းလိုက် ပြန်နှုတ်လိုက် လုပ်ပေးသည်..။ ထွေးအိ မခံနိုင်….။ “အ..အ…အင်း…..ကျမပြန်ပါရစေတော့…အဟင်း…..မဟုတ်ရင်လဲ အသေသာ…သတ်လိုက်ပါတော့….ရှင်…ဟင့်…ဟင့်…..“ ထွေးအိ၏ အသံက စောစောကလို ဒေါသသံ မဟုတ်.၊ မောသံဖြင့် စကားကို မနဲ အားယူ ပြောနေရပြီး တောင်းပန်ခယသံ ဖြစ်သည်..။ လှဦး ပြုံးလိုက်ပြီး ထွေးအိရဲ့ ကိုယ်ပေါ်လှိမ့်တက်လိုက်ရာမှ ပေါင်နှစ်လုံးကို ဆွဲဖြဲလိုက်သည်..။
ထွေးအိ မျက်လုံးအစုံကို မှိတ်ထားပြီး နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို တင်းနေအောင် စေ့ထားသည်..။ လှဦးက သူ့လီးကို လက်တစ်ဖက်မှ ကိုင်၍ စောက်ပတ်ဝကို တေ့ပြီး ဆတ်ခနဲ ထိုးသွင်းလိုက်သည်..။ “ ဗြစ်…..အမေ့…..အင့်……“ ထွေးအိမျက်နှာလေး မော့ပြီး သွေးကြောလေးတွေ ထောင်သွားသည်..။ လီးထိပ်ခေါင်းတစ်ခုလုံး ဝင်သွားပြီ..။ ခေါင်းဝင်မှတော့ ကိုယ်ဆန့်ပြီပေါ့…။ လီးကို ထပ်၍ စိတ်ရှည်လက်ရှည် ဖိဖိသွင်းသည်..။ “ဗြစ်…အိုး….ပြွတ်…ဖွတ်……အား…အီး…..ဗြစ် ဗြစ်…အား..အား…“ လှဦး အောက်သို့ ငုံ့ကြည့်သည်..။ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေး နှစ်ခုက သူ့လီးကြီးကို မဆန့်မပြဲ ငုံကာ လက်ခံနေသည်..။ လီးက တစ်ဝက်သာသာတော့ ဝင်သွားပြီ..။ လှဦး ထွေးအိရဲ့ မျက်နှာလေးကို လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်သည်..။ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ကာ ခံနိုင်အောင် ခံမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ထားသည့် ပုံပေါက်နေပါသည်..။ လှဦး တဖန် ဆောင့်၍ လီးကို ဆတ်ခနဲ သွင်းလိုက်ပြန်သည်.။ “ဗြစ်….ဗြစ်…..ဘွတ်……အီး…..အင့်…….အင်း………………“ ထွေးအိ သံရှည်လေးဖြင့် ငြီးလိုက်ရင်း ပေါင်နှစ်ဖက်က အစွမ်းကုန်ကား၍ ထွက်သွားသည်..။ အထဲမှာ အရည်တွေက အတော်ကြီး ရွှဲ၍ ထွက်နေသည်..။ လှဦး သူမ၏ နို့နှစ်လုံးကို ကုန်း၍ စို့လိုက်ပြီး ကျန်နေသော လီးကို ဖိဖိပြီး သွင်းလိုက်သည်..။ “ပြွတ်….ပြွတ်….ဗြစ်….ဒုတ်…..အင့်……အီး……“ ထွေးအိ ခါးလေး ကော့တက်သွားသည်..။ သူ့လီးကြီးက စောက်ဖုတ်လေးထဲမှာ မဆန့်မပြဲကြီး ပြည့်သိပ်၍ နေသည်..။ ထွေးအိ ခါးနာသော ဝေဒနာ ဘယ်ရောက်သွားမှန်းတောင် မသိလိုက်တော့..။ အထဲတွင် ပြည့်သိပ်ကြပ်ညှပ်စွာ ရောက်နေသော သူ့လီးကြီးကို အားမလိုအားမရဖြင့် ဆွဲဆွဲပြီး ညှစ်နေမိသည်..။
သူမကို သူမတော့ ဘာတွေ လုပ်မိနေမှန်း မသိ….။ “ကောင်းလိုက်တာ….ထွေးအိ…ရယ်….“ တစ်ကိုယ်လုံး ဆိမ့်တက်သွားသော လှဦးက တိုးတိုးလေး ငြီးလိုက်ရင်း ထွေးအိ ၏ စောက်ခေါင်းကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲသို့ မချိမဆန့် တဆုံးတိုင် ဝင်နေသော သူ့လီးကြီးကို ထပ်၍ ဖိသွင်းသည်..။ “အို့……အစ်ကိုကလဲ…ဟင်း……အ….အို…….“ တဆုံးဝင်၍နေသော လီးကို ထပ်၍ဖိသွင်းလိုက်တော့ လီးက ထပ်၍ မဝင်တော့ပဲ လီးအရင်းနှင့် စောက်ပတ်ဝ ဖိလိုက်မိသည့် ဒဏ်က ယောက်ျားအားနှင့်ဆိုတော့ ထွေးအိ အတော်လေး ခံစားသွားရသည်..။ “ချစ်လွန်းလို့ပါကွယ်……အားမရဘူး….တွေးအိရယ်….“ “ဟွန်း…..ဘာမှန်းလဲ ..မသိဘူး…….“ တွေးအိက နှုတ်ခမ်းလေး စူ၍ အမူပိုပိုလေးပြောလိုက်သည်..။ လှဦးက သူ့လီးကို ဆွဲထုတ်၍ ဖင်ကြီးကို ကြွကာ ကြွကာနဲ့ လိုးသည်..။ “ဗြစ်…အား….အင်း….ဟင်း…ဟင်း…………..“ ထွေးအိ မျက်လုံးလေးတွေ မဖွင့်တော့ပဲ ဆောင့်ချက်နှင့် အညီ သူမ၏ ဦးခေါင်းလေးက ဘယ်ညာ ခါယမ်းနေတော့သည်..။ ဒါတင်မက ထွေးအိ ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးတွေက လည်း လုံးခနဲ လုံးခနဲ ဖြစ်လို့လာသည်..။ “ဗြစ်….ဗြစ်….ပလွတ်…..ပြစ်….“ “အင်း…အစ်ကိုရယ် ခုမှ ထွေးအိတို့ ဘယ်လိုဖြစ်ရတာလဲ….အင်း….ဟင်း…..“ ထွေးအိ အလူးအလဲ ခံစားနေရသည့်ကြားက သူမသိချင်သော အရာကို အားယူ၍ မေးသည်.. ။ “ဗြစ်….….ဗြစ်….ပလွတ်…အင်း…အီး…..အား……“ “အစ်ကို အေးမိနဲ့ မရခင်ကတည်းက ထွေးအိကို သဘောကျနေတာ…တစ်နေ့တော့ မဖြစ် ဖြစ်အောင် ချစ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားတာ…. “အစ်ကိုရယ်…..“ “ဒါပေမယ့် အစ်ကို ထွေးအိရဲ့ စိတ်ကို နားလည်တယ်…. ဒီတစ်ခါ ပဲ ချစ် လိုက်ရရင် တော်ပါပြီ……..“ “ဟင်……….“ ထွေးအိက ဟင်ခနဲ ဖြစ်ကာ သူ့ကို အလန့်တကြား မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်မိသည်..။
ပြီးတော့ သူမ၏ ခေါင်းကို ရမ်းကာ မျက်လုံးနှစ်လုံးကို ပြန်၍ ပိတ်ထားလိုက်သည်..။ ခဏအတွင်း မျက်လုံးဒေါင့်စွန်းမှ မျက်ရည်စလေးများ စို့၍ ထွက်လာသည်..။ လှဦးက ဒူးထောင်၍ လိုးနေရာမှ သူမ၏ ကို်ယ်ပေါ်သို့မှောက်ချကာ နို့လေးနှစ်လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် စို့ရင်း ဖင်ကို ကြွကြွပြီး ဆောင့်ဆောင့်လိုးသည်..။ ထွေးအိမှာ ဆောင့်လိုးသည့်ဒဏ်ရော လှဦး၏ ကိုယ်လုံးကြီး ဖိထားသည့်ဒဏ်ကိုပါ နှစ်ခုစလုံး ခံစားနေရသည်..။ ဒါပေမယ့် ထွေးအိ ကျေနပ်နေသည်..။ သူမ၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ မှောက်ချထားသော လှဦးကိုယ်လုံးကြီးကို လက်လေးနှစ်ဖက်ဖြင့် မိမိရရ ပြန်ဖက်ထားသည်..။ “ဗြစ် ….အိုး… အစ်ကို့…….အီး..အား……“ ထွေးအိ သူမကိုယ် သူမ ဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်း မသိ…၊ လှဦး၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို အတင်းကြုံးဖက်ပြီး အပေါ်မှ ဖိထားသည့်ကြားက သူမ၏ ခါးလေး အတင်းကော့တက်လာကာ တစ်ကိုယ်လုံး ခါဆင်းသွားသည်..။ ထွေးအိ ပြီးသွားပြီဆိုသည်ကို သိလိုက်သော လှဦးကလည်း ခပ်သွက်သွက် အချက် ၂၀ ခန့် ဆောင့်ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်ပြီး သုတ်ရေတွေကို ပန်းထည့်လိုက်လေသည်..။ အတန်ကြာအောင် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ဖက်၍ ငြိမ်နေကြပြီးတော့မှ လှဦးက ဘေးသို့ ပက်လက်လှန်၍ ချလိုက်သည်..။ ထွေးအိ သူမဘေးတွင် ပက်လက်ဖြစ်သွားသော လှဦးကို တစ်ချက်ငဲ့စောင်း၍ ကြည့်လိုက်ပြီးမှ ထ၍ ထိုင်လိုက်သည်..။ ထို့နောက် လှဦးကို ကျောပေး၍ အဝတ်အစားများကို ပြန်၍ ဝတ်သည်..။ သူတို့နှစ်ယောက် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် စကားမပြောဖြစ်ကြချေ…။ လှဦးက သူ့ကို ကျောပေး၍ အဝတ်အစားများ ဝတ်နေသော ထွေးအိကို မျက်တောင်မခတ် နောက်မှ ကြည့်နေမိသည်..။
အကျႌတွေ ဝတ်ပြီးသွားတော့ ထွေးအိက နောက်ဆုံး ထဘီကို ခြေထောက်မှ စွတ်လိုက်ပြီး မတ်တတ်ထ၍ ရပ်ကာ ဝတ်လိုက်သည်..။ သူမတစ်ကိုယ်လုံး သပ်သပ်ရပ်ရပ် ပြင်ဆင်ပြီးတော့မှ အခန်းဝဖက်သို့ လှည့်၍ အပြင်သို့ ထွက်သွားသည်..။ ထွေးအိ လှဦးကို တစ်ချက်လေးမှ လှည့်မကြည့်ပေ…။ အခန်းဝဖက်သို့ လှမ်း၍ထွက်သွားသော ထွေးအိ၏ မျက်ဝန်းတို့တွင်တော့ မျက်ရည်များ ဝိုင်းလျက် ရှိသည်ကို လှဦး အထင်းသား မြင်တွေ့လိုက်ရသည်..။ ထွေးအိ အိ်မ်ရှေ့ကို ရောက်တော့ သူမဖိနပ်ကို စီးပြီး အိမ်အောက်သို့ ဆင်းလိုက်သည်..။ အပြင်တွင် မိုးက မသည်းတော့ပေမယ့် စဲတော့ မစဲသေးချေ…။ ထွေးအိ ဟိုဟိုသည်သည် ရှာကြည့်လိုက်တော့ ခမောက်တစ်ခုကို တွေ့သဖြင့် ဆွဲ၍ ဆောင်းကာ မိုးဖွဲဖွဲကြားသို့ ထွက်လာခဲ့သည်..။ ထွေးအိ ခြေလှမ်း၍ လျှောက်လိုက်တိုင်း အထဲမှ အရည်တွေက ပြန်၍ ထွက်ကျလာနေသည်..။ လျှောက်ရင်းနဲ့ ပေါင်ကြားတစ်ခုလုံး စေးထန်းထန်း ဖြစ်လာကာ လျှောက်ရတာ ခက်ခဲလာသည်..။ လမ်းလျှောက်ရင်း ထွေးအိ ဘေးဘီကြည့်၍ လူလစ်တာနှင့် ပေါင်ကြားထဲ လက်နှိုက်ကာ ဝတ်ထားသော ထဘီနှင့်သုတ်ပစ်လိုက်သည်..။ ထဘီတွင် အကွက်လိုက် စွန်းထင်း၍ သွားသည်..။ ဒါပေမယ့် ကိစ္စမရှိ..။ ခေါင်းပေါ်တွင် ဆောင်းထားသော ခမောက်က ခန္ဓကိုယ်အပေါ်ပိုင်း လောက်သာ မိုးရေကို ကာကွယ်ပေးနိုင်ပြီး မကြာမီမှာပင် သူမ၏ ထဘီလေးတစ်ခုလုံး မိုးရေတို့ဖြင့် စိုစိုရွှဲသွားမှာ သေချာလေသည်.။ လှဦးနှင့် ထွေးအိ တို့ ကိစ္စကို အစ်မဖြစ်သူ မအေးမိ ပင် မသိလိုက် ။ သူတို့နှစ်ယောက်တည်းသာ သိထားကြသည်..။ နောက်ပိုင်းတွင် လှဦးနှင့် ထွေးအိတို့ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် တတ်နိုင်သမျှ ရှောင်နေကြသည်.. ။
မလွှဲသာလို့ နှစ်ယောက်သား ဆုံမိကြလျင် လည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို ထိန်းကာ ပုံမှန်အတိုင်း ပြောဆိုဆက်ဆံ ကြသည်..။ နောက်ပိုင်းတွင် ထွေးအိက လှဦးကို အကဲခတ် ဆန်းစစ်ကြည့်သည်..။ လှဦးက သူမအပေါ် မရိုးသားသော အရိပ်အယောင်များ ဘာကိုမှ မတွေ့ရသဖြင့် ထွေးအိ တစ်မျိုး စိတ်အေးရသည်..။ ဒါပေမယ့်လည်း ခက်သည်က ထွေးအိဖြစ်သည်..။ သူမလိပ်ပြာ သူမ မလုံ ။ ပတ်ဝန်းကျင်က မသိ၍ ရိုက်ခတ်မှု မရှိသော်လညး် သူမကိုယ် သူမတော့ သိနေတာက ခက်လှသည်..။ ဒီအရိပ်မည်းကြီးကို သူမစိတ်ထဲက ဘယ်လိုများ ဖျောက်ဖျက်ပစ်ရပါ့မလဲ ဆိုသော မေးခွန်းက ထွေးအိ သူမကိုယ်ကို ပြန်မေးမိနေသည်မှာ အကြိမ်ပေါင်း မရေတွက်နိုင်တော့ပေ…။ သူမ၏ ခန္ဓကိုယ်က ညစ်နွမ်းနေပြီလားဆိုသည့် အတွေးက ထွေးအိရင်ထဲတွင် ခိုင်ခိုင်မာမာ ကိန်းအောင်း၍ နေသည်..။ ယခုလည်း ချောင်းစပ်ရှိ တရုတ်စကားပင် သစ်မြစ်ဆုံကြီးပေါ်တွင် ထိုင်ရင်း သူမ၏ အရိပ်မည်းကြီးကို ပြန်ပြောင်း စဉ်းစားမိနေကာ သက်ပြင်းတွေ အခါခါ ချနေမိသည်..။ စဉ်းစားပြီးသွားပြန်တော့ ပေါင်လေးတစ်ဖက်ကို ဟ၍ လက်လေးတစ်ဖက်ကို ပေါင်ကြားထဲ သွင်းပြီး စောက်ဖုတ်လေးကို ထဘီပေါ်မှ စမ်းလိုက်မိသည်..။ ဒီအရာက ဘာနှင့်မှ ထိ၍ ရသော အရာ မဟုတ်ပါ..။ လက်ဖြင့် ထိကိုင်ပြီ ဆိုကတည်းက ထိုလက်ကင်းကွာသွားမှာကို စောက်ဖုတ်လေးက မလိုလားသည့်အပြင် ထိထားသော ခုအနေအထားထက် ပိုပြီး ဖိကပ်ပွတ်သပ်လာမှာကို လိုလား၍ နေသည်..။ ထွေးအိ သူမလက်ဖြင့် စောက်ဖုတ်လေးကို အသာလေး ဖိ၍ ပွတ်သပ်ပေးနေမိသည်..။ ပွတ်ရင်း ပေါင်နှစ်ချောင်းက ပို၍ ကားသွားရသည်..။
ထွေးအိထိုင်နေသော နေရာက ရေကန်ကြီး သုံးကန်၏ ရှေ့ဖက် ချောင်းကမ်းစပ်တွင် ဖြစ်သည်..။ သူတို့ရွာက ဒီချောင်းလေး ကမ်းပါးတစ်လျှောက် တည်ထားသော ရွာကလေး ဖြစ်သည်..။ ကမ်းစပ်တွင် လူသူကင်းရှင်းမှန်း သိတော့ ထွေးအိ ပို၍ ကဲလာသည်..။ ထဘီအောက်နားစလေးကို အသာလေး ဆွဲတင်လိုက်ပြီး ထဘီကြားထဲ လက်ကို သွင်းကာ စောက်ဖုတ်လေးကို စမ်းလိုက်ပြန်သည်..။ သူမ၏ ခဲအို လှဦးလုပ်တာ ခံလိုက်ရပြီးကထဲက ရိပ်ထားသော စောက်မွှေးလေးတွေက လက်တစ်ဆစ်ခန့်ပင် ပြန်၍ ထွက်နေကြပြီ ဖြစ်သည်..။ ပထမဆုံး လက်ဖျားလေးဖြင့် စောက်မွှေးလေးတွေကို ပွတ်သပ်လိုက်ပြီးမှ အကွဲကြောင်းမှ ငေါက်တောက်လေးထွက်နေသော စောက်စေ့လေးကို လက်မထိပ်ဖြင့် တို့ထိ ကာ ပွတ်ပေးရင်း ထွေးအိ မျက်လုံးလေးများ စင်း၍ ကျလာရသည်..။ ရွာလမ်းမကြီးပေါ်မှ ချောင်းဖက်သို့ ဆင်းလာပြီး လူတစ်ရပ်လောက် ပေါက်နေသော ဗျိုက်တောပင် များကို ကျော်ဖြတ်လိုက်မည် ဆိုပါက ထွေးအိကိ အတိုင်းသား မြင်ရမည် ဖြစ်သည်..။ စောက်ပတ်ဝတွင် စိုစိစိလေး ဖြစ်နေသော အရည်လေးတွေက စောက်စေ့ကလေးကိုလည်း ထိလိုက်ရော အပြင်သို့ စို့၍ ထွက်လာသည်..။ ထွေးအိ စင်းကျနေသော မျက်လုံးနှစ်လုံးကို မဖွင့်တော့ပေ..။ လက်ညှိုးလေးကို စောက်ခေါင်းထဲသို့ အသာလေး ထိုးထည့်လိုက်သည်..။ ထွက်နေသော အရည်လေးတွေကြောင့် ချောချောချူချူ တစ်ချောင်းလုံး ဝင်သွားသည်..။ ဒီတော့ ထွေးအိက သူမ၏ လက်ညှိုးကို စောက်ခေါင်းထဲသို့ သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် လုပ်ပေးသည်..။ လက်ကလှုပ်နေတော့ ထွေးအိရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးမှာ တသိမ့်သိမ့် လှုပ်၍ နေသည်.. ။ ခဏအတွင်းမှာပင် ဖြေးဖြေးလေး လှုပ်ရှားနေသော သူမ၏ လက်က သွက်သွက်လက်လက် ကြီး လှုပ်ရှား၍ လာသည်..။
ထွေးအိ မျက်လုံးလေးတွေ မှိတ်ထားရင်း နှုတ်ခမ်းလေးက ဟ၍လာသည်..။ “ထွေးအိ…“ “အမလေး…………..“ ခေါ်လိုက်သော အသံက တိုးတိုးလေး ဖြစ်ပေမယ့် ထွေးအိ နားထဲတွင် မိုးကြိုးပစ်လိုက် သည်ဟုပင် ထင်လိုက်ရသည်..။ ထဘီးကြားထဲ ထိုးသွင်းထားသော လက် ကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး တပြိုင်နက်ထဲမှာပင် ထွေးအိ မျက်လုံး ဖွင့်၍ ကြည့်လိုက်သည်..။ “ဟင်……ဆရာလေး……“ ရွာမူလတန်းကျောင်းမှ ဆရာလေး ဝင်းကိုအား တွေ့လိုက်ရသည်..။ ထွေးအိ မျက်လွှာလေး ချကာ ခေါင်းလေး ငုံ့သွားသည်..။ သူနဲ့မှ ပက်ပင်းတိုးရသတဲ့လား….။ ထွေးအိ ရှက်လိုက်တာ…မပြောပါနဲ့…။ ဖြစ်နိုင်လျင် ဒီနေရာမှ ချက်ချင်းထ၍ ပြေးသွားလိုက်ချင်သည်..။ အမှန်တော့ ထွေးအိနှင့် ဆရာလေး ဝင်းကိုတို့က ရှေ့လထဲတွင် လက်ထပ်ကြရန် လူကြီးတွေက သဘောတူပြီးကြတဲ့သူတွေ ဖြစ်သည်..။ ဆရာလေး ဝင်းကို နှင့် ထွေးအိတို့ ကြိုက်နေကြတာလည်း တစ်နှစ်ကျော် ကြာခဲ့ပြီ ဖြစ်သည်..။ ဒီနေရာက သူတို့နှစ်ယောက် တွေ့နေကျ နေရာလေး ဖြစ်သည်..။ ဝင်းကို ထွေးအိ အဖြစ်အား တွေ့လိုက်ရတော့ သူ့ကိုသတိရပြီး ထွေးအိ လုပ်ချင်တာ လုပ်နေသည်ဟု တွေးမိပြီး သနားသွားသည်..။ ဝင်းကို ထွေးအိရဲ့ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ညင်သာစွာ ကိုင်၍ သူမကို ဆွဲထူလိုက်သည်..။
ပြီးတော့ ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်း ၍ ဖွဖွလေး နမ်းသည်..။ မြတ်နိုးယုယစွာ ညင်ညင်သာသာနမ်းလိုက်တာဖြစ်ပေမယ့် ထွေးအိက ဒီလို နမ်းတာကို အားမရနိုင်..။ သူမ ပါးကို ထိုး၍ တိုးကပ်ပေးသည်..။ “ထွေးအိ …အိမ်ကိုလိုက်ခဲ့နော်..အိမ်မှာဘယ်သူမှမရှိပါဘူး… “ဟင့်အင်း…မလိုက်ချင်ဘူး..“ထွေးအိ သူ့ခါးကို ဖက်ထားလျက်က သူ့ရင်ခွင်ထဲမှ ခေါင်းလေး ခါရမ်း၍ ပြောသည်..။“လိုက်ခဲ့ပါလား ထွေးအိရာ… လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့ရတာပေါ့…“ဟင့်အင်း…ရှေ့လထဲဘဲ….လက်ထပ်တော့မယ့်ဟာ……“ဒါတော့..ဒါပေါ့…..ဒါပေမဲ့….“ဘာလဲ..ထွေးအိကို အထင်သေးသွားပြီလား..။ အဲဒါ ထွေးအိ တစ်ယောက်ထဲ မဟုတ်ဘူး..ရှင့်…မှတ်ထား….“ပြီးတော့မှ ထွေးအိက တိုးတိုးလေး…“မိန်းမတွေက ဒီလိုပဲ….“ ဟု ပြောလိုက်သည်..။ “အော်….ထွေးအိရယ်……….“ဝင်းကို ထွေးအိရဲ့ နဖူးလေးအား တစ်ချက်နမ်းလိုက်ပြီး ခါးကိုဖက်ကာ ရွာလမ်းမကြီးပေါ်သို့ အတ လျှောက်သွားလေတော့သည်.. ပြီးပါပြီ…။
Zawgyi fonts
......
မိႏ္းေမၾတကဒီလိုပဲ (အ်ပာစာအုပ္သစ္)
........................
စာအုပ္မဖတ္ခင္ အ်ပာစာအုပ္ေၾတကို
ေန႔စၪ္ အခမဲ့ ၂၀၀၀ ေက္ာ္ဖတ္ရမယ့္ Apk ေလးနက္
မိတ္ဆက္ေပးပါရေစ။
Download link...
https://www.mediafire.com/download/mlfw8fafec3cjyj
ေၾထးအိ ထိုင္ေနတာက ေခ္ာင္းစပ္႐ြိ တ႐ုတၥကားပင္ႀကီး၏ ေ်ခရင္းေရစပ္႐ြိ သစ္်မစ္ဆဳံႀကီးေပၚၾတင္ ်ဖစ္သၫ္..။ စိမ္း်မၾကၫႅင္ေေနသာ ေခ္ာင္းေရ်ပငၠို ေၾထးအိ ငုံ႕ၾကၫ္႕လိုက္သၫ္..။ ထိုအခိုက္ ေၾၾကက္လာေသာ စကားျပင့္ေၾကာင့္ ေရမ္က္ႏြာ်ပငႅႈပၡါၾသားၿပီး ၾကၫႅင္ေသာေရ၌ ထင္ဟပ္ေေနသာ ေၾထးအိရဲ႕ ႐ုပၸဳံလႊာမြာ ၾတႏ္႕လိမ္ေကာက္ေၾကး၍ လႈပၡါၾသားရသၫ္..။ သူမ၏ ႐ုပႅႊာမြာ ခုလို တကယၸဲ ႐ုပၸ္က္ဆင္းပ္က္ ်ဖစ္ေနၿပီလား…ေၾထးအိ ေၾတးလိုကၼိသၫ္..။ ေၾၾကက္လာေသာ တ႐ုတၥကားျပင့္ ်ဖဴ်ဖဴေလးက ေခ္ာင္းေရ်ပျငၱင္ အခိုက္အတႏ္႕ေလးသာ ရပၱႏ္႕ၾသားၿပီးေနာက္ ေရစီးႏြင့္အတူ ေမ္ာပါၾသားသၫၠို ေၾထးအိ လိုက္ၿပီး ၾကၫ္႕ေနမိသၫ္..။ တ႐ုတၥကားပႏ္းျပင့္်ဖဴ်ဖဴေလးက ေရစီးအတိုင္း ၾလၾတႅတၠၽၾတၠၽၾတ္ႀကီး ေမ္ာပါၾသားရသၫ္ မဟုတ္..။ ေရစျပၱင္႐ြိေသာ သစ္်မစ္ဆဳံမ္ား ၊ ေက္ာကၱဳံးမ္ားကို ေၾက႕ပတၠာ ေမ္ာပါၾသားရသၫ္..။ ပႏ္းျပင့္ေလးက အရာဝတၳဳတို႔ကို ၾလၾယႅယၠဴကူေတာ့ ေၾက႕ပတ္ၾသားႏိုင္သၫ္ မဟုတၸါ..။ ဆုံေၾတ႕ေသာ အရာတို႔ကို ေရစီးအ႐ြိႏ္ႏြင့္အတူ တိုးတိုကၳိခိုကၼိၿပီးမြသာ ေရစီးႏြင့္ ပါၾသားရ်ခင္း ်ဖစ္သၫ္..။ ေၾထးအိဘဝေကရာ တ႐ုတၥကားပႏ္းျပင့္်ဖဴ်ဖဴေလးလို ေၾၾကက္ၾသားခဲ႕ၿပီး အခု ေရစုႏ္ေမ္ာေရတာ့မြာလား…။ ေမ္ာခ္ငၱိုင္းေမ္ာ ဆိုၿပီး စိၾတႅတၠိုၾယႅတ္ ေမ္ာခ္လိုုက္ရငႅၫ္း လမ္းခုလတၼြာ ႀကဳံေၾတ႕ရမၫ္႕ အပိတ္အပင္ အတားအဆီးမ္ားႏြင့္ ဘယႅို ရင္ဆိုင္ရလိမ္႕ဦးမလဲ မသိ..။ ေၾထးအိရငၼြာ တင္းၾကပႅြသၫ္..။
ဒီလိုေအၾတး ဒီလိုခံစားခ္က္ေၾတႏြင့္ ေၾထးအိရငၳဲ ျမႏ္းၾကပ္ေနခဲ႕ရတာ ၾကာခဲ႕ၿပီ ်ဖစ္သၫ္..။ အမြႏ္ေတာ့ အ်ပစ္႐ြိသူက ေၾထးအိရယၸါ..။ ေၾထးအိက ဆတ္ေဆာ့ မိတာကိုး..။ သူ႕ကိုေရာ အ်ပစၼ႐ြိဘူးလို႔ ေ်ပာလို႔ရမလား..။ တကယ္ဆို သူက ကိုယ္႕ထက္ အသက္ အမ္ားႀကီး ႀကီးတဲ႕သူပဲ..။ စၪ္းစားခ္င့ၡ္ိႏ္ႏိုငၱာပဲ..။ ေၾထးအိက ဆတ္ေဆာ့အုံးေတာ့ သူက ဆင္်ခင္ႏိုငၱာပဲ..။ အို…ဒါမ္ဳိးဆိုတာကလဲ အခက္သားကလား..။ စၪ္းစားဉာဏ္ေၾတ ၾကယ္ေပ္ာက္ၾသားတတၱာမ္ဳိး မဟုတႅား..။ ဘာပဲ်ဖစ္်ဖစ္ ေၾထးအိ သူ႕ကို အ်ပစ္႐ြိတယႅို႔ေတာ့ မရိုးျစပၡ္ငၱာ အမြႏၸါ..။ ေတာ္ေသးသၫ္..တစ္ေန႕မြ စိေတၼအးခဲ႕ရ..။ ေၾတး၍ ပူေနခဲ႕ေရသာ ကိစၥက အခု ၃ ေလက္ာႅာတဲ႕အထိ ဘာမြ ထူး်ခားမႈ ႐ြိမလာေတာ့ ေၾထးအိ ပူပႏ္ရတာ တစၼ္ဳိး သက္သာၾသားသၫ္..။ ဒါေပမယ္႕ အရိပၼၫ္းႀကီးက ေၾထးအိေနာက္ ကပ္ၿပီးလိုကၸါေေနသးသၫ္..။ ဒီအရိပၼၫ္းႀကီးေကတာ့ ဘယ္ေတာ့မြ ကင္းၾကာၾသားမလဲ မသိေတာ့ပါ..။ ေၾထးအိ အၿမဲေၾတးေနမိတာက ငါဟာ ဟိုတုံးကလို သႏ္႕သႏ္႕စငၥင္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး..ဆိုတဲ႕ ခံစားခ္က္ႀကီးက ေၾထးအိရငၼြာ ဘယႅိုမြ ေပ္ာက္၍ မၾသား…။ “ဟင္း………..“ ေၾထးအိ သက္်ပင္းကို လိႈကႅိႈကႅြဲလြဲႀကီး ခ္လိုက္သၫ္..။ၿပီးေတာ့ ေခ္ာင္းေရ်ပငၳက္သို႔ ငုံ႕ၾကၫ္႕လိုကၼိ်ပႏ္သၫ္..။ ေရ်ပျငၱင္ ထင္ဟပ္ေေနသာ သူမ၏ ပုံရိပၠ ပကတိ ၾကၫႅင္သႏ္႕စငႅို႔ ေနသၫ္..။ က္စ္ဆံ်မီးေလးႏြစ္ေခ္ာင္း ဘယ္ညာခ္၍ မ္က္ႏြာဝိုင္းဝိုင္း ႏြာတံေပၚေပၚ မ္က္ဆံႀကီးႀကီး ေလးႏြင့္ သူမ၏ ႐ုပႅႊာက ဘာမြ ေ်ပာင္းလဲ မၾသား ။
ပါးေလးႏြစၹက္ေတာင္ မသိမသာေလး ပို၍ ေဖာင္းလာၿပီး အရငၠထကၸင္ ပိုၿပီး လြလာေသယာင္ ထငၼြတ္ရသၫ္..။ ဒါေပမယ္႕ ေၾထးအိရငၳဲမြာေတာ့ သူမကိုယ္ သူမ ညစ္ႏျမ္းေနၿပီ ဆိုသၫ္႕ အၿစဲအလႏ္းႀကီးက ရငၳဲမြာ အၿမဲ ျမႏ္းၾကပ္ေနရသၫ္ မဟုတၸါလား..။ အဲဒီေန႕ အဲဒီအ်ဖစၸ္ကၠိုလၫ္း ေၾထးအိ တစ္သကႅဳံး ေမ႕လို႔ရလိမ္႕မၫ္ မဟုတ္ေတာ့ပါ..။ မြတၼြတ္ရရ ေၾထးအိ ၁၈ ႏြစ္ တင္းတင္း်ပၫ္႕တဲ႕ ၿပီးခဲ႕တဲ႕ ဝါေခါငႅဆႏ္း (၁၀) ရက္ေန႕ေကပါ႕..။ ေျမးေန႕ေရာကၱိုင္း ေၾထးအိ အၿမဲ လုပ္ေနက္ အလုပၱစၡဳ ႐ြိသၫ္..။ ေညေနစာင္းၾတင္ ျရာဦးေစတီသို႔ ၾသား၍ ပႏ္းႏြင့္ ဆီမီး ကပႅြဴသၫ္႕ ေအလ႕အေထလးပင္ ်ဖစ္သၫ္..။ ျရာဦးေစတီက ျရာႏြင့္ တဆကၱစပၱၫ္း ႐ြိသၫၼဟုတၸါ..။ ျရာတႏ္းရဲ႕ ထိျပၱင္ ဘုႏ္းေတာ္ႀကီးေက္ာင္းဝႏ္းႀကီး႐ြိသၫ္..။ ေက္ာင္းဝႏ္း အၾလႏၱျင္ ေရကႏ္ႀကီး သုံးကႏ္႐ြိသၫ္..။ ထိုေရကႏ္ႀကီးမ္ားကို ၾလႏ္၍ ဆယၼိနစ္ ဆယ္႕ငါးမိနစ္ေလာက္ လမ္းေလြ္ာက္ၾသားပါမြ ျရာဦးေစတီသို႔ ေရာက္သၫ္..။ ျရာဦးေစတီ၏ ပရဝုဏ္ေဘးၾတင္ ျရာဦးနတၥငၼ္ား ႐ြိသၫ္..။ အခါႀကီးရက္ႀကီးေန႕မ္ားၾတင္ ျရာဦးေစတီၾတင္ လူစၫၠားၿပီး ေနတတ္ေပမယ္႕ က္ႏ္ရက္ေၾတမြာေတာ့ လူသူ ကင္း႐ြင္း၍ ေနတတ္သၫ္..။ ေၾထးအိ ျရာဦးေစတီကို ေရာက္၍ ပႏ္း ၊ ဆီမီးမ္ား လြဴဒါႏ္းကာ ဆုေတာင္းသၫ္..။ ၿပီးေတာ့ ေညနဆၫ္းဆာခ္ိႏၱျင္ ျရာဦးေစတီမြ ၾကၫ္႕လ္င္ လၾယၠင္းမ္ား ၊ ျရာမြ အိမၱႏ္းမ္ား ၊ လၾယၠင္းေၾတ အၾလႏ္ ်ခံမ္ားႏြင့္ ရႈခင္းမြာ ၾကၫ္ႏူးျဖယ္ေကာင္းလြသ်ဖင့္ ေၾထးအိ ခ္ကၡ္င္း မ်ပႏ္ေသးပဲ ျရာဦးေစတီ၏ တံတိုင္းမုခ္ဝ ၾတင္႐ြိေသာ အုတၡဳံႀကီးေပၚသို႔ တကၠာ ခဏထိုင္ေနလိုက္သၫ္..။
ေၾထးအိ ပတ္ဝႏ္းက္င္ ရႈခင္းေၾတကို ၾကၫ္႕၍ မဆုံးမီမြာပင္ မိုးစကၼိုးေပါက္ေၾတက က္ေရာကႅာေတာ့သၫ္..။ ေၾထးအိ အုတၡဳံေပၚမြ ခုႏ္ဆင္းၿပီး လြမ္းအၾထကႅိုက္ မိုးက ပိုသၫ္းလာသၫ္..။ ေၾထးအိၾတင္ ေခမာကႅၫ္း မပါ.၊ ထီးလၫ္း မပါေခ္..။ ျရာဘက္သို႔ ေၾထးအိ ခပ္သဳတ္သဳတ္ေလး ေလြ္ာက္်ပႏႅာခဲ႕သၫ္..။ မိုးက မစဲဘဲ သၫ္းၿမဲ သၫ္းလို႔ေနသၫ္..။ ေၾထးအိတစၠိုယႅဳံး စို႐ႊဲ၍ ေနၿပီ..။ ေရကႏ္ႀကီးမ္ားနား ေအရာက္ ေၾထးအိ ခ္မ္း၍ တုႏႅာသၫ္..။ တစၡ္ကၱစၡ္က္ တုိကႅိုက္ေသာ ေလက ခ္မ္းေအးလြသၫ္..။ ဘုႏ္းႀကီးေက္ာင္းဝႏ္းႀကီးကို ၾလႏ္၍လာသၫ္..။ ေနာကၳပ္ ဆယၼိနစၡႏ္႕ ေလြ္ာကႅ္င္ အိမ္သို႔ ေရာက္ေတာ့မၫ္..။ အားတင္း၍ ဆက္ေလြ္ာကၸါက ေလြ္ာက္ႏိုင္သၫ္..။ ဒါေပမယ္႕ ေၾထးအိ ေမလြ္ာကၡ္င္ေတာ့..။ ဘုႏ္းႀကီးေက္ာင္းဝႏ္းအၾလႏၷားၾတင္ ေၾထးအိတို႔ အစၼ ေမအးမိတို႔ ၿခံ႐ြိသၫ္..။ ေၾထးအိအစၼ်ဖစ္သဴ၏ ၿခံထဲသို႔ ေ်ပးဝငၡဲ႕သၫ္..။ “ဟာ…ေၾထးအိ..ဘယႅို်ဖစႅာတာလဲ…မိုးျရာထဲႀကီး…ၾသား ၾသား..အိမ္ေပၚတက္..နင့္အစၼ အဝတ္ေၾတနဲ႕ လဲထားလိုက္…“ “ဟို….ဟို ..ျရာဦးေစတီက…်ပႏႅာတာ….“ ေၾထးအိ အိမ္ေ႐ြ႕သို႔ ေရာကႅ္င္ အိမ္ေ႐ြ႕ကုႏ္းထဲ၌ အက္ႌမပါ ေက္ာေ်ပာင္ႀကီး်ဖင့္ ႏျားစာစၪ္းေေနသာ သူမ၏ ခဲအို ကိုလြဦးက လြမ္း၍ ေ်ပာသၫ္..။ လြဦး ေညနတိုင္း ေသာကၱတ္သၫ္..။ လြဦးကို ်ပႏ္ေ်ပာေသာ ေၾထးအိအသံက ခ္မ္းၾလႏ္းသ်ဖင့္ ေလက သိပ္ၿပီး မဆကၡ္င္..။ ေၾထးအိ ေရစိုႀကီးနဲ႕ပင္ အိမ္ေပၚသို႔ တကႅာခဲ႕သၫ္..။ “နင့္အစၼ နဲ႕ သံေခ္ာင္းေတာ့ နငၱို႔အိမၠို ၾသားတယ္..၊ မိုးတိတၼြ ်ပႏႅာမယၷဲ႕ တူတယ္..“ အိမ္ေ႐ြ႕မြ လြမ္းေ်ပာလိုက္ေသာ လြဦးအား ေၾထးအိဘာမြ ်ပႏ္၍ ေမ်ပာမိ..။
သံေခ္ာင္းဆိုတာက ၄ ႏြစ္သာ႐ြိေသာ သူမ၏ တူေလး်ဖစ္သၫ္..။ မီးဖိုေခ္ာင္ ေနာကၻက္ နံရံၾတင္ ဝါးထရံၾကား၌ ၫြပ္၍ လြႏ္းထားေသာ အစၼ်ဖစ္သဴ၏ ထဘီတစၳၫၠို ႀဆဲယူ၍ ေရစိုအဝတ္ႏြင့္ လဲကာ ဝတႅိုက္သၫ္..။ ၿပီးေတာ့ သူမရဲ႕ ေရစိုေနတဲ႕ ထဘီကို ၫြစၠာ နံရံ႐ြိ ဝါးတႏ္းၾကား၌ ၫြပ္၍ ်ပႏႅြႏ္းလိုက္သၫ္..။ ထို႔ေနာက္ သူမ၏ ကိုယ္ေအပၚပိုင္းမြ အက္ႌမ္ားကို ခၽၾတ္၍ ထဘီကို ရငႅ္ားၿပီး အခႏ္းထဲသို႔ ဝငႅာခဲ႕သၫ္..။ အခႏ္းထဲ႐ြိ ႀကိဳးတႏ္းေပၚမြ အစၼ်ဖစ္သဴ၏ အက္ႌမ္ားထဲမြ တစၳၫၠို ႀဆဲယူလိုက္သၫ္..။ ေဘာႅီေတာ့ မဝတ္ေတာ့..။ အက္ႌ ခပၳဴထူ ေလးပဲ ဝတ္ၿပီး ်ပႏၼၫ္ဟဳ ေၾတးကာ ေၾထးအိ အခႏ္းေပါကၠို ေက္ာေပးၿပီး ရငႅ္ားထားေသာ ထဘီကို ခါးသို႔ ေလြ္ာ၍ ဝတႅိုက္သၫ္..။ ေၾထးအိရဲ႕ ခႏၶကိုယ္ ေအပၚပိုင္း တစၡဳလုံး ဘာအဝတ္အစားမြ မ႐ြိပဲ ဟာလာဟင္းလင္း ်ဖစ္ၾသားသၫ္..။ ေၾထးအိ လကၳဲမြ အက္ႌကို ဝတ္ရႏ္ လက္ႏြစၹက္ ပင့္ေ်မြာကၠာ ဘယၹကႅက္်ဖင့္ အက္ႌလက္ေပါကၠို အျစပ္…… “အမ..ေလး…..ဟင္..အစၠို လြဦး….လႊတ္…လႊတၸါ…..“ သူမ၏ ေနာကၼြ ေန၍ တစုံေတယာကၠ သိုင္းဖကႅိုက္သ်ဖင့္ ေၾထးအိ ေၾကာက္အားလႏ္႕အား လြၫ္႕ၾကၫ္႕လိုက္ေတာ့ လြဦးကို ေၾတ႕လိုက္ရသၫ္..။ ေၾကာကႅႏ္႕ျစာ်ဖင့္ ေၾထးအိက ႐ုႏ္းလိုက္ေပမဲ႕ ၿမဲၿမံလြတဲ႕ လြဦးရဲ႕ လက္ႏြစၹကၠ သူမကို အတင္းၫြစ္၍ ဖကၳားသလို လြဦး လကၹဝါးတစၹကၠလၫ္း သူမ၏ ႏို႔ေလးတစၹကၠို အုပၠိုငၠာ ျဖေျဖလး ဆုပၷယ္ေနသၫ္..။ လြဦးထံမြ အရကၷံ႕က ေၾထးအိ ေခါင္းပင္ ကိုကၡ္ငႅာသၫ္..။ ေၾထးအိ အတင္း႐ုႏ္းသၫ္..။
သူမခႏၶကိုယၠ လႈပ္၍ပင္ မေရခ္..။ “လႊတၸါ….အစၠိုလြဦး…႐ြင္…ေျခးက္င့္ေျခးႀကံ …မႀကံ နဲ႕…အစၼ နဲ႕ ်ပႏၱိုင္ေ်ပာမြာ….ေနာ္…“ “ေၾထးအိကလဲ ဟာ..ခုဟာက ဘယ္သဴမြ သိတာမြ မဟုတၱာ…နင့္အစၼ ်ပႏၱိုငႅိုကႅို႔ ေအးမိ ေအာ္ႀကီးဟစၠ္ယႅဳပၼြ….နငၸဲ..အ႐ြၾကၠဲလိမ္႕မယ္….“ “အို..အို….မသိဘူး….လႊတ္…လႊတ္….ဟင့္…..အဟင့္..အီး…ဟီး….“ ေၾထးအိ ငိုခ္လိုက္သၫ္… ။. လြဦးေကတာ့ တ်ပားသားမြ ေမလြ္ာ့ပါ..။ လကၱစၹက္်ဖင့္ ေၾထးအိကိ ေနာကၼြ ႀကဳံး၍ ဖကၳားၿပီး က္ႏႅကၱစၹကၠ ေၾထးအိ၏ ႏို႔ႏြစႅဳံးကို ဘယ္်ပႏ္ညာ်ပႏ္ ပင္ ကိုင္၍ ဆုပၷယ္ေနပါေသးသၫ္..။ ေၾထးအိတစၠိုယႅဳံး အပူလိႈ္င္းတို႔က ေတ်ဖးေ်ဖး ရစၸတႅို႔ လာသၫ္..။ ေၾထးအိ သူ႕ကို ဘာမြ ေမ်ပာႏိုင္ေတာ့…။ ငိုၿမဲ ငိုလ္က္သာ ႐ြိသၫ္..။ “အီး..ဟီး ဟီး…ဟီး…ဟင့္….အီး….ဟီး……“ ၿပီးေတာ့ လြဦးက ေၾထးအိရဲ႕ ေမႊးၫြင္းႏုႏုေလးေၾတ ေပါက္ေေနသာ ဂုတၸိုးသား ႏုႏုေျဖးေျဖးေလးေၾတကို ႏႈတၡမ္းႏြင့္ ဖိစုပ္၍ ဒလစပၸင္ နမ္းေနသၫ္..။ ထိုသို႔ နမ္းရင္း သူ႕လြ္ာဖ္ား်ဖင့္ ဂုတၸိုးသားေလးေၾတကို ထိုးထိုးၿပီး ယကႅိုက္ေသးသၫ္..။ ေၾထးအိ ဒူးေၾတ မခိုင္ေတာ့ ၊ ညႊတ္၍ က္ခ္ငႅာသၫ္..။ ေၾထးအိ ဘာလုပ္ရမြႏ္း မသိေတာ့.. ။ ၾလတ္ရာၾလတ္ေၾကာင္း ဘယႅိုလုပ္ရမလဲ ဆိုတာကိုလဲ မစၪ္းစားႏိုင္ေတာ့..။ တစၠိုယႅဳံး ရစ္သိုင္း၍လာေသာ ဖိႏ္း႐ြိႏ္းလို႔ လာေသာ အပူလိႈင္း ခံစားခ္ကၱို႔သာ အာ႐ုံက ေရာက္၍ေရာက္၍ လာသၫ္..။ တဟီးဟီး ငိုသံေလးက ေတ်ဖးေ်ဖး ေပ္ာက္၍ ၾသားၿပီး တစၡ္ကၱစၡ္က္ ရိႈက္သံေလးမ္ားႏြင့္ အတူ မ္က္ရၫၼ္ားေကတာ့ တစိမ္႕စိမ္႕ ၾထက္ေနဆဲ..်ဖစ္သၫ္..။
“ဟင္…မလုပၷဲ႕…..မလုပၷဲ႕…..လို႔….“ ေၾထးအိ လြမ္းႀဆဲလိုက္ေပမယ္႕ ေနာကၠ္ၾသားၿပီ..။ ခါးၾတင္ ်ဖစ္သလို ပတၳားေသာ ထဘီေလးက ၾကင္းလုံးကၽၾတၠ္ၾသားသၫ္..။ ဒီမြာတင္ ေၾထးအိ ႏို႔ေလးေေၾတပၚမြ သူ႕လက္ႀကီးက ေၾထးအိရဲ႕ တင္သားေျဖးေျဖးကားကားႀကီးမ္ား ေအပၚ ေရာက္ၾသားၿပီး ၫြစၷယၸါေတာ့သၫ္..။ “အိ…အိ…မလုပၸါနဲ႕….ဟင့္ ဟင့္……“ သူ႕လကၹဝါးၾကမ္းၾကမ္းႀကီးက ေၾထးအိရဲ႕ တင္သား ေျဖးႏုႏုႀကီးေၾတကိ အားရပါးရ ဆုပၷယ္ေနလိုကၱာ ေၾထးအိကိုယ္ေလးပင္ ေ႐ြ႕သို႔ ငိုက္ငိုကၠ္ ၾသားရသၫ္..။ ေၾထးအိကို ၿမဲၿမံျစာ ထိႏၡ္ဳပၹၾကၱယၳားေသာ သူ႕လက္ႀကီးတစၹေကၠတာ့ ေၾထးအိကိုယ္ေလးကို မလႊတ္…။ တင္းတင္းႀကီး ဖကၳားၿမဲ….။ ခကၱာက ေၾထးအိ ဖငၠိုင္ မခံႏိုင္ ်ခင္းပင္ ်ဖစ္သၫ္…။ ေနာကၼြ တင္သားႀကီးေၾတကို အကိုငၡံရလ္င္ ေအ႐ြ႕က ဟာေလးက တျရျရ်ဖစႅာကာ ေဖာင္းထလာတတ္သၫ္..။ “အို အို….မလုပၷဲ႕…ေတာ္ေတာ့….ေတာၸါ ေတာ့ဆို….ဘာေၾတမြႏ္းလဲ… မသိဘူး….ေတာ္….ေတာ္…….ေတာ့…အို႔..အို႔…“ ေၾထးအိ ေတာငၥၪ္ေရမရ ဘာေၾတ ေ်ပာလို႔ ေ်ပာမိမြႏ္း မသိေတာ့…။ တစၠိုယႅဳံး တဆတ္ဆတ္ တုႏၡါေေနသာ ေၾထးအိ ႐ုႏ္းၾကၫ္႕်ပႏ္သၫ္..။ သူမ၏ အဝတၼဲ႕ ခႏၶကိုယ္ေလးက လႈပ္၍ပင္ မေရအာင္ သူ႕လက္ႀကီးက ခိုင္ၿမဲ သႏၥျမးႅြသၫ္..။ “ေၾထးအိကလဲ ဟာ..အလကား အပငၸႏ္းခံၿပီး ႐ုႏ္းေေနသးတယ္..ဘယ္သဴ သိတာမြတႅို႔..“ “အစၼတို႔ ..်ပႏ္…လာရင္ ခကၼယ္…..“ “ဟဲ..ဟဲ…နင့္အစၼနဲ႕ နင့ၱဴက ငါၾသားေခၚမြ ်ပႏႅာမြာဟ… ကဲ..လာပါ ဟာ..“ လြဦးက ေၾထးအိကိုယ္ေပၚမြ ဖကၳားေသာ သူ႕လက္ႀကီးကို ဖယႅိုက္ၿပီး အိပ္ယာထဲ ႀဆဲ၍ ေခၚသၫ္..။ ေ်ခတစႅြမ္းစာမြ္ ေဝးေသာ အိပ္ယာဆီသို႔ ေၾထးအိ ကိုယႅဳံးေလး ေရာက္၍အၾသား လြဦးက လကၱစၹကၼြ ေၾထးအိကို ကိုငၳားရင္း က္ႏႅကၱစၹကၠ သူ႕ကိုယ္ေပၚမြ ပုဆိုးကို ခၽၾတၡ္လိုက္သၫ္..။
“ဟာ….“ ေၾထးအိ်မင္်ဖစ္ေအာင္ ်မငႅိုက္ေရသးသၫ္..။ တစၼိုက္ေလာက္ ႐ြိေသာ သူ႕ဟာႀကီးက ေအၾကာေၾတ အၿပိဳင္းၿပိဳင္းထလ္က္ တႏ္းမတ္ေနသၫ္..။ ထိပ္ႀကီးက အိမ္ေ႐ြ႕မႏၠ္ၫ္းပင္ႀကီးၾတင္ ေၾတ႕ေရသာ ပုတ္သင္ညိဳေအကာင္ႀကီး၏ ေခါင္းႀကီးေလာက္ ႐ြိသၫ္..။ ၿပီးေတာ့ ပုတ္သင္ညိဳေခါင္းလို တဆတ္ဆတ္ ၿငိမၠလ္က္ ေၾထးအိကို ဖ္ားေယာင္းေခၚေဆာင္ေနသလို ်ဖစ္ေနသၫ္..။ ေၾထးအိ သူ႕ဟာႀကီးကို ၾကၫ္႕မိရင္း ခဏမြ္ ငိုငၠ္ၾသားသၫ္..။ ထိုခဏမြာပင္ လြဦးက အိပ္ယာေပၚထိုငၡ္လိုက္ၿပီး သူမကိုပါ ႀဆဲထိုငၡ္လိုက္သၫ္..။ ေၾထးအိတစ္ေယာက္ အိပ္ယာေပၚ ေဆာင့္ေၾကာင့ၳိုငႅ္က္ေလး ်ဖစ္အၾသား ေၾထးအိကို ဖက္၍ လြဲခ္လိုက္ေတာ့မၫ္ အလုပ္ ေၾထးအိတစ္ေယာက္ အျခင့္ေအရးကို လၾကႅတၼခံပဲ လကၱစၠမ္းအၾကာမြာ ႐ြိေသာ ထဘီကို လြမ္းႀဆဲကာ ဆတၡနဲ ထ၍ ေ်ပးသၫ္..။ “ဖုႏ္း….အ..ေမလး.ေသ ပါၿပီ….“ ဘယ္ရမလဲ..လြဦးကလဲ နပ္ၿပီးသား..၊ ေ႐ြ႕ေရာေကၼြတာ့ လၾကႅတၼခံႏိုင္ေပ..။ ေၾထးအိထ၍ ေအ်ပး သူ႕ေ်ေခထာကၱစၹက္်ဖင့္ ထိုး၍ ေ်ခဂလႏ္႕ ထိုးခံလိုက္ေတာ့ ေၾထးအိ ဝုႏ္းခနဲ ပစႅဲက္ၾသားေတာ့သၫ္..။ “အား….အီး…အ…..နာလိုကၱာ….“ ေၾထးအိ ခါးေလးကို လက္်ဖင့္ ႏြိပ္ရင္း ၿငီးၾတားေနရာမြ ထ၍ထိုင္ရႏ္ ႀကိဳးစားလိုက္သၫ္..။ “ေၾထးအိကလဲဟာ…နငၠ အသားနာခံခ္ငၱာကိုး…အလကား အခ္ိႏ္ေၾတ ၾကာေနတယ္… အသားလဲ နာတယ္…ၿငိမ္ၿငိမ္ သက္သက္ ေနလိုက္ရင္ ခုေလာက္ဆို နင္ အိမ္်ပႏႅို႔ရၾသားၿပီ…“ ေၾထးအိ ထထိုင္ရႏ္ ႀကိဳးစားလိုက္ေပမယ္႕ ခါးက ေအတာၷာေနသ်ဖင့္ မထိုင္ႏိုင္ေတာ့ပါ..။ မ္က္ႏြာေလး ရႈံ႕မဲ႕ရင္းသာ လကၱစၹကၠ ခါးကို ႏြိပ္ေနရသၫ္..။ ေၾထးအိ ပုံစံေလးက ေတစာင္း မက္တက္ ပကႅေကၠလး ်ဖစ္ေနၿပီး ေပါင္်ဖဴ်ဖဴေလးတစၹကၠ ၾၾက၍ ေနသၫ္..။
ေပါင္ၾကားမြ အုပ္ဆိုင္းေေနသာ မဟူရာေတာေလးက သူမ၏ ရတနာသိုကၱံခါးကို စိုးစိမြ္ မ်မင္ေရေလအာင္ ဖုံးၾကယၳားသၫ္..။ လကၹက္ရၫ္ၾကမ္း ပုဂံသာသာမြ္ သူမ၏ ႏို႔တင္းတင္းေလး ႏြစႅဳံးက မူလက ေျဖးအုေေနပမယ္႕ လြဦးရဲ႕ ကိုျငၱယ္ၫြစၷယၼႈေၾကာင့္ နီရဲ၍ ေနသၫ္..။ အပ္ဳိႏို႔သီးေသးေသးေလးေၾတက ်မင္ရဳံ်ဖင့္ သိသာေလာက္ေအာင္ ေထာငၳ၍ ေေနခ္ၿပီ…။ ေပါင္ၾကားမြ အဂၤါစပၠိ စမ္းၾကၫ္႕စရာ မလို..။ ႏို႔သီးေၾတ မာ၍ ေထာငႅာလ္င္ ထိုိမိႏ္းမ စပ္ယြကၡံရႏ္ အသင့္်ဖစ္ေနၿပီဆိုတာ လြဦး သိၿပီးသာ…။ အိပ္ယာေ်ခရင္းၾတင္ လဲက္ေေနသာ ေၾထးအိအား လြဦးက ဖက္၍ အိပ္ယာေပၚ ႀဆဲတငႅိုက္သၫ္..။ ၿပီးေတာ့ ဖကၳားလ္ကၠ ေၾထးအိရဲ႕ ႏို႔ကို ကုႏ္း၍ စို႔ေပးလိုက္သၫ္..။ “အ….အ..ဟ….ကၽၾတ္ ကၽၾတ္…“ ေကာေငၼလး နာၾသားတာေတာ့ မ်ဖစ္ႏိုင္..။ ႏို႔သီးကို လြ္ာဖ္ားေလး်ဖင့္ ထိုးယက္ရင္း ျဖေျဖလး ကိုကၥို႔ေပးလိုကၱာ်ဖစ္သၫ္..။ နာတာမဟုတ္ရင္ ေၾထးအိ ခံရခက္ၾသားတာ ်ဖစ္ေပလိမ္႕မၫ္..။ လြဦးရဲ႕ လကၱစၹကၠ သူမ၏ ေပါင္ၾကားကို လြမ္းလိုက္ေတာ့ ေၾထးအိက ေပါင္ႏြစႅဳံးကို တင္းေေနအာင္ ေစ႕ထားလိုက္သၫ္..။ ေစာက္ေမႊးထူထူေလးေၾတကို လကၹဝါး်ဖင့္ ျပတ္ရင္း ေစာကၹဳတ္ေအပၚပိုင္း အသားခုံႏုႏုေလးကို သူ႕လကၹဝါး ၾကမ္းၾကမ္းႀကီး်ဖင့္ ဆုတ္၍ဆုတ္၍ ၫြစ္ၫြစ္ေပးသၫ္..။ ႏို႔ေလးႏြစႅဳံးကို ဘယ္်ပႏ္ညာ်ပႏ္ ဇိမ္ႀဆဲ၍ စို႔ေပးရင္း လြဦး ေၾထးအိမ္က္ႏြာကို လြမ္း၍ ၾကၫ္႕သၫ္..။ အပ္ဳိေမလး မ္ကႅဳံးစုံမြိတ္ၿပီး ႏႈတၡမ္းေလးေၾတကို တင္းတင္းေစ႕ထားသၫၠို ေၾတ႕ရသၫ္..။ လြဦးက သူ႕လကၠို ေပါင္ၾကားသို႔ မသိမသာ ထိုးၾသင္းၾကၫ္႕သၫ္..။ ေပါင္ႏြစႅဳံးက ေစ႕ထားေသာႅၫ္း ေစာေစာကလို တင္းတင္းႀကီး မဟုတ္..။
ဒါေၾကာင့္ ေပါင္ေလးထဲ လကၠို ဆတၡနဲ ထိုးၾသင္းလိုက္ေတာ့ သတိ၇ၾသားေသာ ေၾထးအိက ေပါငၠို တင္းတင္းႀကီး ်ပႏ္ေစ႕လိုက္သၫ္..။ လြဦး၏ လကၱစၡဳလုံး ေပါင္ၾကားသို႔ ဝငၼၾသားေသာႅၫ္း လက္ညိြဳးႏြင့္ လကၡလေယၠတာ့ ေပါင္ၾကားၾတင္ တိတိပပႀကီး ၫြပ္၍ ၾသားသၫ္..။ ၫြပ္ၾသားတာမြ ေစာကၹဳတ္ႏႈတၡမ္းသား ႏြစၡဳၾကား အႀကဲေၾကာင္းႏြင့္ ကပႅ္က္်ဖစ္သၫ္..။ ေစာက္ေစ႕ငုတ္ေလးၾထက္ေနတာကိုေတာင္ ထိမိေနရသၫ္..။ ႏို႔စို႔ေနရကၠ ေပါင္ၾကားထဲၾတင္ ၫြပ္ေေနသာ သူ႕လက္ညိြဳး လကၡလယၱို႔ကို ်ဖၫ္း်ဖညးၡ္င္း ေ႐ြ႕တိုးေနာက္ငင္ လုပ္ေပးသၫ္..။ ထိုအခါ အ်ပင္သို႔ၾထက္ေပၚေေနသာ ေစာက္ေစ႕ငုေတၠလးကို ႀဆဲႀဆဲျပတ္သလို ်ဖစ္၍ ေနသၫ္..။ မၾကာလိုက္…. “အင္း…ဟင့္……“ ေၾထးအိႏႈတၹ္ားမြ အသံေလးၾထက္ၾသားၿပီး ေၾထးအိေပါင္ႏြစၹကၼြာ ဟတယ္ဆို႐ုံေလး ဟၾသားသၫ္..။ လြဦး၏ လကၹဝါးတစၡဳလုံး ေပါင္ၾကားသို႔ ေရာက္ၾသားသၫ္..။ ေစာကၹဳတၼ္က္ႏြာစာကို လကၹဝါး်ဖင့္ အုပၠာ အကိုငႅိုက္ ႐ႊဲ၍ေေနသာ အရၫ္ေၾတကို စမ္းမိလိုက္သၫ္..။ လြဦးလက္ၫြိဳး ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ေတ်ဖးေ်ဖး တိုးဝင္ၾသားသၫ္..။ ၿပီးေတာ့ ႏို႔သီးေလးေၾတကို ႏႈတၡမ္း်ဖင့္ ဖိႀကိတ္ရင္း လက္ညိြဳးကို ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ထိုးၾသင္းလိုက္ ်ပႏ္ႏႈတႅိုက္ လုပ္ေပးသၫ္..။ ေၾထးအိ မခံႏိုင္….။ “အ..အ…အင္း…..က္မ်ပႏၸါေရေစတာ့…အဟင္း…..မဟုတ္ရငႅဲ ေအသသာ…သတႅိုကၸါေတာ့….႐ြင္…ဟင့္…ဟင့္…..“ ေၾထးအိ၏ အသံက ေစာေစာကလို ေဒါသသံ မဟုတ္.၊ ေမာသံ်ဖင့္ စကားကို မနဲ အားယူ ေ်ပာေနရၿပီး ေတာင္းပႏၡယသံ ်ဖစ္သၫ္..။ လြဦး ၿပဳံးလိုက္ၿပီး ေၾထးအိရဲ႕ ကိုယ္ေပၚလြိမ္႕တကႅိုက္ရာမြ ေပါင္ႏြစႅဳံးကို ႀဆဲၿဖဲလိုက္သၫ္..။
ေၾထးအိ မ္ကႅဳံးအစုံကို မြိတၳားၿပီး ႏႈတၡမ္းေလးေၾတကို တင္းေေနအာင္ ေစ႕ထားသၫ္..။ လြဦးက သူ႕လီးကို လကၱစၹကၼြ ကိုင္၍ ေစာကၸတ္ဝကို ေတ႕ၿပီး ဆတၡနဲ ထိုးၾသင္းလိုက္သၫ္..။ “ ်ဗစ္…..ေအမ႕…..အင့္……“ ေၾထးအိမ္က္ႏြာေလး ေမာ့ၿပီး ေၾသးေၾကာေလးေၾတ ေထာင္ၾသားသၫ္..။ လီးထိပ္ေခါင္းတစၡဳလုံး ဝင္ၾသားၿပီ..။ ေခါင္းဝေငၼြတာ့ ကိုယ္ဆႏ္႕ၿပီေပါ႕…။ လီးကို ထပ္၍ စိတ္႐ြၫႅက္႐ြၫ္ ဖိဖိၾသင္းသၫ္..။ “်ဗစ္…အိုး….်ျပတ္…ျဖတ္……အား…အီး…..်ဗစ္ ်ဗစ္…အား..အား…“ လြဦး ေအာက္သို႔ ငုံ႕ၾကၫ္႕သၫ္..။ ေစာကၹဳတ္ႏႈတၡမ္းသားေလး ႏြစၡဳက သူ႕လီးႀကီးကို မဆႏ္႕မၿပဲ ငုံကာ လကၡံေနသၫ္..။ လီးက တစ္ဝက္သာသာေတာ့ ဝင္ၾသားၿပီ..။ လြဦး ေၾထးအိရဲ႕ မ္က္ႏြာေလးကို လြမ္း၍ ၾကၫ္႕လိုက္သၫ္..။ မ္က္ႏြာေလး ရႈံ႕မဲ႕ကာ ခံႏိုင္ေအာင္ ခံမၫ္ဟဳ ဆုံး်ဖတၳားသၫ္႕ ပုံေပါက္ေနပါသၫ္..။ လြဦး တဖႏ္ ေဆာင့္၍ လီးကို ဆတၡနဲ ၾသင္းလိုက္်ပႏ္သၫ္.။ “်ဗစ္….်ဗစ္…..ၾဘတ္……အီး…..အင့္…….အင္း………………“ ေၾထးအိ သံ႐ြၫ္ေလး်ဖင့္ ၿငီးလိုက္ရင္း ေပါင္ႏြစၹကၠ အျစမ္းကုႏၠား၍ ၾထက္ၾသားသၫ္..။ အထဲမြာ အရၫ္ေၾတက ေအတာ္ႀကီး ႐ႊဲ၍ ၾထက္ေနသၫ္..။ လြဦး သူမ၏ ႏို႔ႏြစႅဳံးကို ကုႏ္း၍ စို႔လိုက္ၿပီး က္ႏ္ေေနသာ လီးကို ဖိဖိၿပီး ၾသင္းလိုက္သၫ္..။ “်ျပတ္….်ျပတ္….်ဗစ္….ဒုတ္…..အင့္……အီး……“ ေၾထးအိ ခါးေလး ေကာ့တက္ၾသားသၫ္..။ သူ႕လီးႀကီးက ေစာကၹဳတ္ေလးထဲမြာ မဆႏ္႕မၿပဲႀကီး ်ပၫ္႕သိပ္၍ ေနသၫ္..။ ေၾထးအိ ခါးနာေသာ ေဝဒနာ ဘယ္ေရာက္ၾသားမြႏ္းေတာင္ မသိလိုက္ေတာ့..။ အထဲၾတင္ ်ပၫ္႕သိပ္ၾကပ္ၫြျပၥာ ေရာက္ေေနသာ သူ႕လီးႀကီးကို အားမလိုအားမရ်ဖင့္ ႀဆဲႀဆဲၿပီး ၫြစ္ေနမိသၫ္..။
သူမကို သူေမတာ့ ဘာေၾတ လုပၼိေနမြႏ္း မသိ….။ “ေကာင္းလိုကၱာ….ေၾထးအိ…ရယ္….“ တစၠိုယႅဳံး ဆိမ္႕တက္ၾသားေသာ လြဦးက တိုးတိုးေလး ၿငီးလိုက္ရင္း ေၾထးအိ ၏ ေစာက္ေခါင္းက္ၪ္းက္ၪ္းေလးထဲသို႔ မခ္ိမဆႏ္႕ တဆုံးတိုင္ ဝင္ေေနသာ သူ႕လီးႀကီးကို ထပ္၍ ဖိၾသင္းသၫ္..။ “အို႔……အစၠိုကလဲ…ဟင္း……အ….အို…….“ တဆုံးဝင္၍ေေနသာ လီးကို ထပ္၍ဖိၾသင္းလိုက္ေတာ့ လီးက ထပ္၍ မဝင္ေတာ့ပဲ လီးအရင္းႏြင့္ ေစာကၸတ္ဝ ဖိလိုကၼိသၫ္႕ ဒဏၠ ေယာက္္ားအားႏြင့္ဆိုေတာ့ ေၾထးအိ ေအတာ္ေလး ခံစားၾသားရသၫ္..။ “ခ္ျစႅႏ္းလို႔ပါၾကယ္……အားမရဘူး….ေၾတးအိရယ္….“ “ၾဟႏ္း…..ဘာမြႏ္းလဲ ..မသိဘူး…….“ ေၾတးအိက ႏႈတၡမ္းေလး စူ၍ အမူပိုပိုေလးေ်ပာလိုက္သၫ္..။ လြဦးက သူ႕လီးကို ႀဆဲထုတ္၍ ဖင္ႀကီးကို ၾၾကကာ ၾၾကကာနဲ႕ လိုးသၫ္..။ “်ဗစ္…အား….အင္း….ဟင္း…ဟင္း…………..“ ေၾထးအိ မ္ကႅဳံးေလးေၾတ မျဖင့္ေတာ့ပဲ ေဆာင့ၡ္က္ႏြင့္ အညီ သူမ၏ ဦးေခါင္းေလးက ဘယ္ညာ ခါယမ္းေေနတာ့သၫ္..။ ဒါတငၼက ေၾထးအိ ဖင္ေျဖးေျဖးႀကီးေၾတက လၫ္း လုံးခနဲ လုံးခနဲ ်ဖစႅို႔လာသၫ္..။ “်ဗစ္….်ဗစ္….ပၾလတ္…..်ပစ္….“ “အင္း…အစၠိုရယ္ ခုမြ ေၾထးအိတို႔ ဘယႅို်ဖစ္ရတာလဲ….အင္း….ဟင္း…..“ ေၾထးအိ အလူးအလဲ ခံစားေနရသၫ္႕ၾကားက သူမသိခ္င္ေသာ အရာကို အားယူ၍ ေမးသၫ္.. ။ “်ဗစ္….….်ဗစ္….ပၾလတ္…အင္း…အီး…..အား……“ “အစၠို ေအးမိနဲ႕ မရခငၠတၫ္းက ေၾထးအိကို ေသဘာက္ေနတာ…တစ္ေန႕ေတာ့ မ်ဖစ္ ်ဖစ္ေအာင္ ခ္စၹို႔ ဆုံး်ဖတၳားတာ…. “အစၠိုရယ္…..“ “ဒါေပမယ္႕ အစၠို ေၾထးအိရဲ႕ စိတၠို နားလၫၱယ္…. ဒီတစၡါ ပဲ ခ္စ္ လိုက္ရရင္ ေတာၸါၿပီ……..“ “ဟင္……….“ ေၾထးအိက ဟငၡနဲ ်ဖစၠာ သူ႕ကို အလႏ္႕တၾကား မ္ကႅဳံးျဖင့္ၾကၫ္႕လိုကၼိသၫ္..။
ၿပီးေတာ့ သူမ၏ ေခါင္းကို ရမ္းကာ မ္ကႅဳံးႏြစႅဳံးကို ်ပႏ္၍ ပိတၳားလိုက္သၫ္..။ ခဏအၾတင္း မ္ကႅဳံးေဒါင့ၥျႏ္းမြ မ္က္ရၫၥေလးမ္ား စို႔၍ ၾထကႅာသၫ္..။ လြဦးက ဒူးေထာင္၍ လိုးေနရာမြ သူမ၏ ကို္ယ္ေပၚသို႔ေမြာကၡ္ကာ ႏို႔ေလးႏြစႅဳံးကို ဘယ္်ပႏ္ညာ်ပႏ္ စို႔ရင္း ဖငၠို ၾၾကၾၾကၿပီး ေဆာင့္ေဆာင့ႅိုးသၫ္..။ ေၾထးအိမြာ ေဆာင့ႅိုးသၫ္႕ဒဏ္ေရာ လြဦး၏ ကိုယႅဳံးႀကီး ဖိထားသၫ္႕ဒဏၠိုပါ ႏြစၡဳစလုံး ခံစားေနရသၫ္..။ ဒါေပမယ္႕ ေၾထးအိ ေက္နပ္ေနသၫ္..။ သူမ၏ ကိုယ္ေပၚသို႔ ေမြာကၡ္ထားေသာ လြဦးကိုယႅဳံးႀကီးကို လက္ေလးႏြစၹက္်ဖင့္ မိမိရရ ်ပႏၹကၳားသၫ္..။ “်ဗစ္ ….အိုး… အစၠို႔…….အီး..အား……“ ေၾထးအိ သူမကိုယ္ သူမ ဘယႅို်ဖစ္ၾသားမြႏ္း မသိ…၊ လြဦး၏ ကိုယႅဳံးႀကီးကို အတင္းႀကဳံးဖက္ၿပီး ေအပၚမြ ဖိထားသၫ္႕ၾကားက သူမ၏ ခါးေလး အတင္းေကာ့တကႅာကာ တစၠဳိယႅဳံး ခါဆင္းၾသားသၫ္..။ ေၾထးအိ ၿပီးၾသားၿပီဆိုသၫၠို သိလိုက္ေသာ လြဦးကလၫ္း ခပ္ၾသက္ၾသက္ အခ္က္ ၂၀ ခႏ္႕ ေဆာင့္ေဆာင့ႅိုးပစႅိုက္ၿပီး သုတ္ေေရၾတကို ပႏ္းထၫ္႕လိုက္ေလသၫ္..။ အတႏ္ၾကာေအာင္ တစ္ေယာကၠို တစ္ေယာက္ ဖက္၍ ၿငိမ္ေနၾကၿပီးေတာ့မြ လြဦးက ေဘးသို႔ ပကႅကႅြႏ္၍ ခ္လိုက္သၫ္..။ ေၾထးအိ သူေမဘးၾတင္ ပကႅက္်ဖစ္ၾသားေသာ လြဦးကို တစၡ္က္ငဲ႕ေစာင္း၍ ၾကၫ္႕လိုက္ၿပီးမြ ထ၍ ထိုငႅိုက္သၫ္..။ ထို႔ေနာက္ လြဦးကို ေက္ာေပး၍ အဝတ္အစားမ္ားကို ်ပႏ္၍ ဝတ္သၫ္..။ သူတို႔ႏြစ္ေယာက္ တစ္ေယာကၠို တစ္ေယာက္ စကားေမ်ပာ်ဖစ္ၾေကခ္…။ လြဦးက သူ႕ကို ေက္ာေပး၍ အဝတ္အစားမ္ား ဝတ္ေေနသာ ေၾထးအိကို မ္က္ေတာငၼခတ္ ေနာကၼြ ၾကၫ္႕ေနမိသၫ္..။
အက္ႌေၾတ ဝတ္ၿပီးၾသားေတာ့ ေၾထးအိက ေနာက္ဆဳံး ထဘီကို ေ်ေခထာကၼြ ျစတႅိုက္ၿပီး မတၱတၳ၍ ရပၠာ ဝတႅိုက္သၫ္..။ သူမတစၠိုယႅဳံး သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ်ပင္ဆင္ၿပီးေတာ့မြ အခႏ္းဝဖက္သို႔ လြၫ္႕၍ အ်ပင္သို႔ ၾထက္ၾသားသၫ္..။ ေၾထးအိ လြဦးကို တစၡ္က္ေလးမြ လြၫ္႕မၾကၫ္႕ေပ…။ အခႏ္းဝဖက္သို႔ လြမ္း၍ၾထက္ၾသားေသာ ေၾထးအိ၏ မ္က္ဝႏ္းတို႔ၾတင္ေတာ့ မ္က္ရၫၼ္ား ဝိုင္းလ္က္ ႐ြိသၫၠို လြဦး အထင္းသား ်မင္ေၾတ႕လိုက္ရသၫ္..။ ေၾထးအိ အိၼ္ေ႐ြ႕ကို ေရာက္ေတာ့ သူမဖိနပၠို စီးၿပီး အိမ္ေအာက္သို႔ ဆင္းလိုက္သၫ္..။ အ်ပျငၱင္ မိုးက မသၫ္းေတာ့ေပမယ္႕ စဲေတာ့ မစဲေသးေခ္…။ ေၾထးအိ ဟိုဟိုသၫ္သၫ္ ႐ြာၾကၫ္႕လိုက္ေတာ့ ေခမာကၱစၡဳကို ေၾတ႕သ်ဖင့္ ႀဆဲ၍ ေဆာင္းကာ မိုးၿဖဲၿဖဲၾကားသို႔ ၾထကႅာခဲ႕သၫ္..။ ေၾထးအိ ေ်ခလြမ္း၍ ေလြ္ာကႅိုကၱိုင္း အထဲမြ အရၫ္ေၾတက ်ပႏ္၍ ၾထကၠ္လာေနသၫ္..။ ေလြ္ာက္ရင္းနဲ႕ ေပါင္ၾကားတစၡဳလုံး ေစးထႏ္းထႏ္း ်ဖစႅာကာ ေလြ္ာက္ရတာ ခကၡဲလာသၫ္..။ လမ္းေလြ္ာက္ရင္း ေၾထးအိ ေဘးဘီၾကၫ္႕၍ လူလစၱာႏြင့္ ေပါင္ၾကားထဲ လက္ႏိႈကၠာ ဝတၳားေသာ ထဘီႏြင့္သဳတၸစႅိုက္သၫ္..။ ထဘီၾတင္ အၾကကႅိုက္ ျစႏ္းထင္း၍ ၾသားသၫ္..။ ဒါေပမယ္႕ ကိစၥမ႐ြိ..။ ေခါင္းေပၚၾတင္ ေဆာင္းထားေသာ ေခမာကၠ ခႏၶကိုယ္ေအပၚပိုင္း ေလာက္သာ မိုးေရကို ကာၾကယ္ေပးႏိုင္ၿပီး မၾကာမီမြာပင္ သူမ၏ ထဘီေလးတစၡဳလုံး မိုးေရတို႔်ဖင့္ စိုစို႐ႊဲၾသားမြာ ေသခ္ာေလသၫ္.။ လြဦးႏြင့္ ေၾထးအိ တို႔ ကိစၥကို အစၼ်ဖစ္သဴ ေမအးမိ ပင္ မသိလိုက္ ။ သူတို႔ႏြစ္ေယာကၱၫ္းသာ သိထားၾကသၫ္..။ ေနာကၸိုင္းၾတင္ လြဦးႏြင့္ ေၾထးအိတို႔ တစ္ေယာကၠို တစ္ေယာက္ တတ္ႏိုင္သမြ္ ေ႐ြာင္ေနၾကသၫ္.. ။
မလႊဲသာလို႔ ႏြစ္ေယာက္သား ဆုံမိၾကလ္င္ လၫ္း ကိုယ္႕ကိုယၠို ထိႏ္းကာ ပုံမြႏ္အတိုင္း ေ်ပာဆိုဆက္ဆံ ၾကသၫ္..။ ေနာကၸိုင္းၾတင္ ေၾထးအိက လြဦးကို အကဲခတ္ ဆႏ္းစစ္ၾကၫ္႕သၫ္..။ လြဦးက သူမေအပၚ မရိုးသားေသာ အရိပ္ေအယာငၼ္ား ဘာကိုမြ ေမၾတ႕ရသ်ဖင့္ ေၾထးအိ တစၼ္ဳိး စိတ္ေအးရသၫ္..။ ဒါေပမယ္႕လၫ္း ခက္သၫၠ ေၾထးအိ်ဖစ္သၫ္..။ သူမလိပ္်ပာ သူမ မလုံ ။ ပတ္ဝႏ္းက္ငၠ မသိ၍ ရိုကၡတၼႈ မ႐ြိေသာႅညး္ သူမကိုယ္ သူေမတာ့ သိေနတာက ခကႅြသၫ္..။ ဒီအရိပၼၫ္းႀကီးကို သူမစိတၳဲက ဘယႅိုမ္ား ေဖ္ာကၹ္ကၸစ္ရပါ႕မလဲ ဆိုေသာ ေမးျခႏ္းက ေၾထးအိ သူမကိုယၠို ်ပႏ္ေမးမိေနသၫၼြာ အႀကိမ္ေပါင္း ေမရၾတက္ႏိုင္ေတာ့ေပ…။ သူမ၏ ခႏၶကိုယၠ ညစ္ႏျမ္းေနၿပီလားဆိုသၫ္႕ ေအၾတးက ေၾထးအိရငၳဲၾတင္ ခိုငၡိုငၼာမာ ကိႏ္းေအာင္း၍ ေနသၫ္..။ ယခုလၫ္း ေခ္ာင္းစပ္႐ြိ တ႐ုတၥကားပင္ သစ္်မစ္ဆဳံႀကီးေပၚၾတင္ ထိုင္ရင္း သူမ၏ အရိပၼၫ္းႀကီးကို ်ပႏ္ေ်ပာင္း စၪ္းစားမိေနကာ သက္်ပင္းေၾတ အခါခါ ခ္ေနမိသၫ္..။ စၪ္းစားၿပီးၾသား်ပႏ္ေတာ့ ေပါင္ေလးတစၹကၠို ဟ၍ လက္ေလးတစၹကၠို ေပါင္ၾကားထဲ ၾသင္းၿပီး ေစာကၹဳတ္ေလးကို ထဘီေပၚမြ စမ္းလိုကၼိသၫ္..။ ဒီအရာက ဘာႏြင့ၼြ ထိ၍ ေရသာ အရာ မဟုတၸါ..။ လက္်ဖင့္ ထိကိုင္ၿပီ ဆိုကတၫ္းက ထိုလကၠင္းၾကာၾသားမြာကို ေစာကၹဳတ္ေလးက မလိုလားသၫ္႕အ်ပင္ ထိထားေသာ ခုေအနအထားထက္ ပိုၿပီး ဖိကျပၸတ္သပႅာမြာကို လိုလား၍ ေနသၫ္..။ ေၾထးအိ သူမလက္်ဖင့္ ေစာကၹဳတ္ေလးကို အသာေလး ဖိ၍ ျပတ္သပ္ေပးေနမိသၫ္..။ ျပတ္ရင္း ေပါင္ႏြစ္ေခ္ာင္းက ပို၍ ကားၾသားရသၫ္..။
ေၾထးအိထိုင္ေေနသာ ေနရာက ေရကႏ္ႀကီး သုံးကႏ္၏ ေ႐ြ႕ဖက္ ေခ္ာင္းကမ္းစျပၱင္ ်ဖစ္သၫ္..။ သူတို႔ျရာက ဒီေခ္ာင္းေလး ကမ္းပါးတစ္ေလြ္ာက္ တၫၳားေသာ ျရာေကလး ်ဖစ္သၫ္..။ ကမ္းစျပၱင္ လူသူကင္း႐ြင္းမြႏ္း သိေတာ့ ေၾထးအိ ပို၍ ကဲလာသၫ္..။ ထဘီေအာကၷားေစလးကို အသာေလး ႀဆဲတငႅိုက္ၿပီး ထဘီၾကားထဲ လကၠို ၾသင္းကာ ေစာကၹဳတ္ေလးကို စမ္းလိုက္်ပႏ္သၫ္..။ သူမ၏ ခဲအို လြဦးလုပၱာ ခံလိုက္ရၿပီးကထဲက ရိပၳားေသာ ေစာက္ေမႊးေလးေၾတက လကၱစ္ဆစၡႏ္႕ပင္ ်ပႏ္၍ ၾထက္ေနၾကၿပီ ်ဖစ္သၫ္..။ ပထမဆုံး လကၹ္ားေလး်ဖင့္ ေစာက္ေမႊးေလးေၾတကို ျပတ္သပႅိုက္ၿပီးမြ အႀကဲေၾကာင္းမြ ေငါက္ေတာက္ေလးၾထက္ေေနသာ ေစာက္ေစ႕ေလးကို လကၼထိပ္်ဖင့္ တို႔ထိ ကာ ျပတ္ေပးရင္း ေၾထးအိ မ္ကႅဳံးေလးမ္ား စင္း၍ က္လာရသၫ္..။ ျရာလမ္းမႀကီးေပၚမြ ေခ္ာင္းဖက္သို႔ ဆင္းလာၿပီး လူတစ္ရပ္ေလာက္ ေပါက္ေေနသာ ဗ္ဳိက္ေတာပင္ မ္ားကို ေက္ာ္်ဖတႅိုကၼၫ္ ဆိုပါက ေၾထးအိကိ အတိုင္းသား ်မင္ရမၫ္ ်ဖစ္သၫ္..။ ေစာကၸတ္ဝၾတင္ စိုစိစိေလး ်ဖစ္ေေနသာ အရၫ္ေလးေၾတက ေစာက္ေစ႕ေကလးကိုလၫ္း ထိလိုက္ေရာ အ်ပင္သို႔ စို႔၍ ၾထကႅာသၫ္..။ ေၾထးအိ စင္းက္ေေနသာ မ္ကႅဳံးႏြစႅဳံးကို မျဖင့္ေတာ့ေပ..။ လက္ညိြဳးေလးကို ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ အသာေလး ထိုးထၫ္႕လိုက္သၫ္..။ ၾထက္ေေနသာ အရၫ္ေလးေေၾတၾကာင့္ ေခ္ာေခ္ာခ္ဴခ္ဴ တစ္ေခ္ာင္းလုံး ဝင္ၾသားသၫ္..။ ဒီေတာ့ ေၾထးအိက သူမ၏ လက္ညိြဳးကို ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ၾသင္းလိုကၳဳတႅိုက္ လုပ္ေပးသၫ္..။ လကၠလႈပ္ေေနတာ့ ေၾထးအိရဲ႕ ကိုယႅဳံးေလးမြာ တသိမ္႕သိမ္႕ လႈပ္၍ ေနသၫ္.. ။ ခဏအၾတင္းမြာပင္ ေ်ဖးေ်ဖးေလး လႈပ္႐ြားေေနသာ သူမ၏ လကၠ ၾသက္ၾသကႅကႅက္ ႀကီး လႈပ္႐ြား၍ လာသၫ္..။
ေၾထးအိ မ္ကႅဳံးေလးေၾတ မြိတၳားရင္း ႏႈတၡမ္းေလးက ဟ၍လာသၫ္..။ “ေၾထးအိ…“ “အေမလး…………..“ ေခၚလိုက္ေသာ အသံက တိုးတိုးေလး ်ဖစ္ေပမယ္႕ ေၾထးအိ နားထဲၾတင္ မိုးႀကိဳးပစႅိုက္ သၫ္ဟဳပင္ ထငႅိုက္ရသၫ္..။ ထဘီးၾကားထဲ ထိုးၾသင္းထားေသာ လက္ ကို ႀဆဲထုတႅိုက္ၿပီး တၿပိဳငၷကၳဲမြာပင္ ေၾထးအိ မ္ကႅဳံး ျဖင့္၍ ၾကၫ္႕လိုက္သၫ္..။ “ဟင္……ဆရာေလး……“ ျရာမူလတႏ္းေက္ာင္းမြ ဆရာေလး ဝင္းကိုအား ေၾတ႕လိုက္ရသၫ္..။ ေၾထးအိ မ္ကႅႊာေလး ခ္ကာ ေခါင္းေလး ငုံ႕ၾသားသၫ္..။ သူနဲ႕မြ ပကၸင္းတိုးရသတဲ႕လား….။ ေၾထးအိ ႐ြကႅိုကၱာ…ေမ်ပာပါနဲ႕…။ ်ဖစ္ႏိုငႅ္င္ ဒီေနရာမြ ခ္ကၡ္င္းထ၍ ေ်ပးၾသားလိုကၡ္င္သၫ္..။ အမြႏ္ေတာ့ ေၾထးအိႏြင့္ ဆရာေလး ဝင္းကိုတို႔က ေ႐ြ႕လထဲၾတင္ လကၳပ္ၾကရႏ္ လူႀကီးေၾတက ေသဘာတူၿပီးၾကတဲ႕သူေၾတ ်ဖစ္သၫ္..။ ဆရာေလး ဝင္းကို ႏြင့္ ေၾထးအိတို႔ ႀကိဳက္ေနၾကတာလၫ္း တစ္ႏြစ္ေက္ာ္ ၾကာခဲ႕ၿပီ ်ဖစ္သၫ္..။ ဒီေနရာက သူတို႔ႏြစ္ေယာက္ ေၾတ႕ေနက္ ေနရာေလး ်ဖစ္သၫ္..။ ဝင္းကို ေၾထးအိ အ်ဖစ္အား ေၾတ႕လိုက္ေရတာ့ သူ႕ကိုသတိရၿပီး ေၾထးအိ လုပၡ္ငၱာ လုပ္ေနသၫ္ဟဳ ေၾတးမိၿပီး သနားၾသားသၫ္..။ ဝင္းကို ေၾထးအိရဲ႕ ပုခုံးႏြစၹကၠို ညင္သာျစာ ကိုင္၍ သူမကို ႀဆဲထူလိုက္သၫ္..။
ၿပီးေတာ့ ရျငၡငၳဲ ႀဆဲၾသင္း ၍ ျဖေျဖလး နမ္းသၫ္..။ ်မတ္ႏိုးယုယျစာ ညင္ညင္သာသာနမ္းလိုကၱာ်ဖစ္ေပမယ္႕ ေၾထးအိက ဒီလို နမ္းတာကို အားမရႏိုင္..။ သူမ ပါးကို ထိုး၍ တိုးကပ္ေပးသၫ္..။ “ေၾထးအိ …အိမၠိုလိုကၡဲ့ေနာ္..အိမၼြာဘယ္သဴမြမ႐ြိပါဘူး… “ဟင့္အင္း…မလိုကၡ္ငၻဴး..“ေၾထးအိ သူ႕ခါးကို ဖကၳားလ္ကၠ သူ႕ရျငၡငၳဲမြ ေခါင္းေလး ခါရမ္း၍ ေ်ပာသၫ္..။“လိုကၡဲ႕ပါလား ေၾထးအိရာ… ၾလၾတႅတႅပႅပ္ ေၾတ႕ရတာေပါ႕…“ဟင့္အင္း…ေ႐ြ႕လထဲဘဲ….လကၳပ္ေတာ့မယ္႕ဟာ……“ဒါေတာ့..ဒါေပါ႕…..ဒါေပမဲ႕….“ဘာလဲ..ေၾထးအိကို အထင္ေသးၾသားၿပီလား..။ အဲဒါ ေၾထးအိ တစ္ေယာကၳဲ မဟုတၻဴး..႐ြင့္…မြတၳား….“ၿပီးေတာ့မြ ေၾထးအိက တိုးတိုးေလး…“မိႏ္းေမၾတက ဒီလိုပဲ….“ ဟု ေ်ပာလိုက္သၫ္..။ “ေအာ္….ေၾထးအိရယ္……….“ဝင္းကို ေၾထးအိရဲ႕ နဖူးေလးအား တစၡ္ကၷမ္းလိုက္ၿပီး ခါးကိုဖကၠာ ျရာလမ္းမႀကီးေပၚသို႔ အတ ေလြ္ာက္ၾသားေေလတာ့သၫ္.. ၿပီးပါၿပီ…။
Comments
Post a Comment