ဘာနဲ႔အစားထိုးမွာလဲ
....
ဘာနဲ့အစားထိုးမှာလဲ(အပြာစာအုပ်)
•••••••••••••••••
စာအုပ်မဖတ်ခင် အပြာစာအုပ်တွေကို
နေ့စဉ် အခမဲ့ ၂၀၀၀ ကျော်ဖတ်ရမယ့် Apk လေးနက်
မိတ်ဆက်ပေးပါရစေ။
Download link...
https://www.mediafire.com/download/mlfw8fafec3cjyj
ရေးသူ - ပေါက်ကျော်မ (အချစ်တက္ကသိုလ် မှ ကူးယူသည်)
Creditသက်ဆိုင်သူအားလုံး
(၁)
ညက တိတ်ဆိတ်လွန်း၍ အမှောင်က သိပ်သည်းလွန်းနေသည်။ ချစ်ထွန်း အပိုင်စားရထားသော ကားဂိုဒေါင်၏ နောက်ဖက် အိပ်ခန်းလေးထဲ၌မူ အပြာရောင် မီးပွင်းလေးက လင်းလက်၍နေသည်။
“ ဒါ အကို့ အိမ်လားဟင်...”
“ ဟင့်အင်း....ကိုယ်က သူများဆီမှာ ကပ်နေရတာ...”
“ အင်း...တော်တော် ချမ်းသာတာပဲ...”
ကောင်မလေးက စကားတတ်ပြီး ဖေါ်ရွှေ၏။ ညဥ့်မယ်လေးတစ်ယောက်ကို ချစ်ထွန်းက ညလုံးပေါက်ဆွဲလာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။
“ မင်း...ကိုယ့်ကို ဈေးမပြောရသေးဘူးနော်...”
“ ငါးခုလေ...အဲဒီပေါက်ဈေးပဲ...”
“ အဟဲ...ငါးရာလား...”
“ အဲ...ဟယ်...ငါးထောင်လေ ဆရာကြီးရဲ့...”
“ ကိုယ် တကယ်မသိလို့ပါ...အခုမှ မင်းကို ပထမဆုံး ခေါ်မိတာပါ...”
“ သနားလိုက်ရတော့မလား...”
“ မသနားပါနဲ့...ရပါတယ်....သုံးထောင်ဆို မရဘူးလား...”
“ အလိုလေးတော်...ဘာမှတ်လို့ ဈေးဆစ်နေရတာလဲ...တစ်ညလုံး ရှင်နဲ့နေရမယ့် ကျမဒုက္ခကိုလည်း ထည့်တွက် အုံး....”
“ ငါးထောင်ပဲလားကွာ...အဲဒါ...အကုန်ပဲ...”
“ ဟင်း...ကျမတော့ ဖိတ်စာမှားပြီထင်တယ် ဒါနဲ့ ရှင်တစ်ယောက်ပဲ လုပ်ရမှာနော်...”
“ တစ်ယောက်ထဲပါ...”
“ အင်း တချို့က တစ်ယောက်ထဲဆိုပြီး ခေါ်သွားတာ ဟိုရောက်တော့ လေးငါးခြောက်ယောက်ဖြစ်ရော ငွေကျတော့ အပြည့်မပေးချင်ဘူး...”
“ ကိုယ်က အဲဒီလူယုတ်မာစာရင်းထဲ မပါ ပါဘူး...မနက်လေးနာရီထိုးတာနဲ့ မင်း ပြန်ပေါ့...”
“ အနားယူခွင့်တော့ ရှိမှာပေါ့နော်...”
“ မပြောတတ်ဘူး...ကျုပ်က အတော်ထန်နေတာ...”
“ ဟင်း...ကြက်သီးတောင် ထလာပြီ...ကဲပါ အချိန်ဖြုန်းမနေနဲ့...ရှင့်အဝတ်တွေ အရင်ချွတ်....”
“ မင်း အရင်ချွတ်ပေါ့...”
“ ကဲလာ....အကိုက ကျမကို ချွတ်....ကျမက အကို့ကို ချွတ်ပေးမယ်...ဟလား...”
“ အော်...ငွေကြေးနဲ့ကာမကို ရောင်းဝယ်သူလေးတွေမို့ ဘာဆိုဘာမှ အခက်အခဲမရှိ စင်းလုံးချောလို့...”
ချစ်ထွန်းက သူမ၏ အပေါ်အင်္ကျ ီကို ချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ အောက်ခံဘရာစီယာကိုပါ ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ အ တွင်းမှာ မာတင်း၍ ဖွံ့ထွားသော ဖြူဖွေး၍နေသည့် နို့နှစ်လုံးက ရုန်းကန်၍ ထွက်လာသည်။
“ မင်း ဒီအလုပ် လုပ်တာ ကြာပြီလား...”
“ တစ်နှစ်ရှိပါပြီ...”
“ မင်းနာမည် မပြောရသေးဘူးထင်တယ်...”
“ အလကားပါ တခြားနာမည်တွေ ပြောမှာပေါ့...အပိုတွေ ပြောမနေပါနဲ့...”
“ စကားပြောဖို့ လွယ်အောင်ပါ...”
“ မေသီ...ပါ ”
“ အော်...မေသီ အင်း...ဒါနာမည်ပေါ့နော် ”
“ ဟင်း...ဟင်း...သေချာပါတယ်...”
မေသီ၏ မျက်နှာလေးက တလောကလုံးကို ထီမထင်သလို မျက်နှာပေးလေးနှင့် ဖြစ်လင့်ကစား မျက်လုံးလေးတွေ က ရီဝေ၍နေသည်။ ရွှန်းလဲ့၍နေသည်။ တောက်ပ၍နေသည်။ နှုတ်ခမ်းလေးတွေက ရွှန်းလက်စိုပြေ၍ ဖူးလုံးနေသည်။
“ မင်း...ချောတော့ အတော်ချောတယ်...”
“ အကို နှမြောလိုက်တာလို့ ပြောမလို့လား...အပိုတွေ မပြောကြေးကွာ...မေသီ စိတ်ညစ်တယ်...”
မေသီက ချစ်ထွန်း၏ ပုဆိုးစကို ဆွဲချွတ်ပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ပုံချလိုက်သောအခါတွင်မူ သူမ၏ ပါးစပ်လေး ဟ သွား သည်။
“ အလိုလေး...လေး...မနဲမနောကြီးပါလားရှင့်...”
မေသီက ခပ်ငိုက်ငိုက်ကြီး တွဲကျနေသော ချစ်ထွန်း၏ လီးကြီးကို လက်ကလေးနှင့် တယုတယလေး ဆွဲမသည်။
“ ကြီးလိုက်တာဟယ်...ချစ်စရာကြီး....ကြည့်ပါအုံး...”
မေသီ၏ လက်ဖဝါးလေးပေါ်၌ အိပ်ပျော်နေသော မြွေပွေးတစ်ကောင်နှယ် စင်းစင်းကြီး ငြိမ်နေသော ချစ်ထွန်း၏ လီးထိပ်ဖူးကြီးမှာ ခပ်ညိုညိုဖြင့် တုတ်ခိုင်လှသည်။
“ မင်း ထဘီချွတ်ပေးမယ်လေ...”
“ အင်း...ချွတ်လေ...ကျမတော့လေ အကို့ဟာကြီးတွေ့ပြီး ပြန်အမ်းချင်စိတ်တောင် ပေါက်လာပြီကွယ်...”
မေသီက မှိုရသူ မျက်နှာမျိုးလေးနှင့် ရွှန်းရွှန်းလဲ့လဲ့ ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်သည်။ ချစ်ထွန်း၏ လီးကြီးကိုလည်း လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဘယ်ညာပြောင်းကစားရင်း တခါတရံ ဂွေးစိကြီးကိုပါ ဖြစ်ညှစ်တတ်သည်။ လမွှေးများ ထူပိန်းနေသော ဆီးစပ်မှ ထိုးထွက်လာသော လီးတန်ကြီးသည် ဂွေးစိကြီးအောက်သို့ပင် ရောက်ကာ အမြောင်းလိုက်ကြီးဖြစ်၍နေသည်။ မေသီက လီးဒစ်ကြီးကို သူမ၏ လက်ချောင်းလေးနှစ်ချောင်းဖြင့် ညှပ်ကိုင်ကာ ဖြဲချပြီး အနီးကပ်ကြည့်သည်။
“ အကို့ ဟာကြီးက ထန်မယ့်ပုံပဲ သိလား...”
“ ဘာဖြစ်လို့လဲဟင်...”
“ ဒစ်နက်တယ်...ထိပ်လုံးပြီး လုံးပတ်ထွားတယ်...အတန်ထက်တောင် နဲနဲကြီးနေသေးတယ်လေ...ဒါမျိုးကြီးတွေက မိန်းမသုံးလေးယောက်ကို တပြိုင်တည်း လုပ်နိုင်တဲ့ အမျိုးအစားပေါ့...”
“ ပေါက်ပေါက် ရှာ...ရှာ...”
ပြောလိုက်ပြီးချစ်ထွန်းက မေသီ၏ ခေါင်းလေးကို မနာအောင်ထုလိုက်သေးသည်။
“ ဟုတ်တယ် အကိုရဲ့ ယောက်ျားတွေ တန်ဆာကို လေ့လာထားမှ ကိုယ်နဲ့ အပေးအယူလုပ်မယ့် ယောကျ်ား ဘာ အမျိုးအစားဆိုတာ သိထားရတာပေါ့...”
“ ဟား...မင်းက အတော်ရင့်နေပြီပဲ...”
ချစ်ထွန်းက မေသီ၏ စောက်ပတ်ကို စမ်းရင်းပြောသည်။ မေသီက ပေါင်ကြားထဲ ထိုးနှိုက်လာသော ချစ်ထွန်း၏ လက်ကို ပေါင်နှစ်ဖက်ကားပေးလိုက်ရင်း...
“ မေသီ....ဒီအလုပ်ကို တစ်လမှ တစ်ခါပဲလုပ်တာပါအကို...ပြီးတော့လဲ ရောဂါရနိုင်မယ့် အခြေအနေမျိုးလဲ ရှောင် တယ်လေ....”
“ ကောင်းပါတယ်ကွာ...”
“ ဟုတ်ပါတယ်....အကိုလည်း မေသီကို စိတ်သန့်မှ လုပ်ပါ အကို စိတ်မသန့်ရင် အလကား ပိုက်ဆံကုန် နေမှာ....”
ချစ်ထွန်းက ကြေးစားမလေး မေသီကို လေးစားစွာ တစ်ချက်နမ်းလိုက်သည်။ ရေမွှေးနံ့က ရင်ထဲအထိ ထိုးဖောက်ဝင် ရောက်သွားသည်။
“ မင်းကို မြင်မြင်ချင်း...”
“ လိုးချင်သွားတယ်ပေါ့...”
“ ဟာကွာ မေသီကလဲ ချစ်တယ်လို့ ပြောမှာပါ...”
“ သွားစမ်းပါ အကိုရာ...ချစ်တယ်ဆိုတာလဲ အနက်ဖွင့်ပြီး ကာလကုန်အောင် စောင့်ကြည့်တော့ နောက်ဆုံးတော့ လိုးချင်တယ် ဆိုတာပဲ ထွက်လာတာပါ...”
“ မင်းကို အကို အရှုံးပေးလိုက်ပြီ...”
“ ဒါပေါ့...ဒီလိုပဲဖြစ်ရမယ်လေ...ဟင်း...”
မေသီက ချစ်ထွန်းလီးထိပ်ဖူးအဝကို လက်ညှိုးလေးဖြင့် ပွတ်ကြည့်၍နေသည်။
“ မင်း...ဘယ်ပုံစံကို ကြိုက်သလဲ...”
“ အိုး...အကိုက ပိုက်ဆံပေးထားတာပဲ အကိုကြိုက်သလိုပြောလေ ကုန်းပေးရမလား...”
“ အေး ကောင်းတယ်....ဖင်ကုန်း....”
“ အကို...ဖင်ထဲတော့ မလိုးနဲ့နော်...အကို...”
“ အေးပါဟာ...”
“ ပြောထားရသေးတယ်...အကိုတို့ ယောကျ်ားတွေက နှာခေါင်းပေါက်တောင် ထားချင်တာ မဟုတ်ဘူး...”
“ စကားပြောလိုက်တာ သာလိကာမလေးရယ်...”
မေသီက ခစ်ကနဲ တစ်ချက်ရယ်သွမ်းရင်း...စောစောက ချစ်ထွန်းက ချွတ်ပေးမယ်ပြောခဲ့သော်လည်း မချွတ်ဖြစ် သေးသည့် သူမ၏ ထဘီကို ချွတ်ချလိုက်ပြီး ချစ်ထွန်းဖက်သို့ တစ်ချက်လှည့်ပြလိုက်ပြီး ကော့ပြလိုက်သည်။
“ ပစ္စည်းလည်း ကြည့်အုံးနော် အကို...”
ချစ်ထွန်းဆီက စကားပြန်မရတော့။ ခါးကို ကော့ထားသဖြင့် အန်ထွက်လာသော စောက်ဖုတ် အသားစိုင်ကြီးက နဲနဲနှောနှောကြီးမဟုတ်...အလယ်ကွဲကြောင်းစပ်ကြားမှ ခပ်ဟဟပြူးထွက်နေသော စောက်စိကြီးက လက်တဆစ်ခန့်ရှည် သည်။ စောက်မွှေးအချို့က ပေါင်ခြံအထိ ခပ်ပါးပါးရှိသည်။
“ မင်း ဟာကြီးကလဲ သေးမှမသေးပဲ မေသီ...”
“ ဟင်း...ဟင်း...ဒါမထသေးဘူး....သဘောပေါက်...”
အမလေး ထများထရင်တော့ ဒါကြီးအက်ကွဲလာလေမလား မဆိုနိုင်။ ချစ်ထွန်းက မေသီ့ စောက်ပတ်ကြီးကို ခပ်ရွရွ ကိုင်ကြည့်ကာနေစဉ်...
“ ကဲ...ကိုက်စားမှာလဲ မဟုတ်ဘဲနဲ့ ဖယ်တော့...”
မေသီက ငြိမ့်ညောင်းစွာ ကိုယ်ကို တပတ်လှည့်ပြီး ချစ်ထွန်းရှေ့၌ဖင်ကို ကားပြီး ကုန်းပေးလိုက်သည်။ အောက်ခြေ ရှင်းရှင်းနှင့် စောက်ပတ်ကြီးက ဖင်ကြားမှ အနောက်သို့ အုံလိုက်ကြီး ပြူးထွက်လာသည်။
“ အကိုကလဲ အဟင့်...ဘာလို့ အကြာကြီး စိုက်ကြည့်နေရတာလဲ လုပ်မယ့်ဟာကို မလုပ်သေးဘဲနဲ့...”
ချွဲတဲတဲ နှာသံလေးနှင့် တီးတိုးပြောလိုက်သော မေသီ၏ စကားကိုကြားမှ ချစ်ထွန်းက မေသီ၏ ဖင်နောက်နားသို့ တိုးကပ်ပြီး ရပ်လိုက်သည်။
ကားဂိုဒေါင်အပြင်ဖက် တိုက်ကြီးနှင့် ဆက်သွယ်ထားသော လူသွားလမ်းလေးအတိုင်း လက်နှိပ်မီးသေးသေးလေးဖြင့် အသုံးပြု၍ အရိပ်တစ်ခုက ကားဂိုဒေါင်ဆီသို့ ချဉ်းကပ်၍လာသည်။ တကယ်ဆို ထိုလက်နှိပ်မီးရောင်လေးကို ချစ်ထွန်းရှိရာ ပြတင်းပေါက်မှ မြင်နိုင်သည်။ သို့သော်လည်း ချစ်ထွန်း အာရုံက မေသီ စောက်ပတ်ကြီးပေါ်၌သာ ရောက်နေသဖြင့် မီးရောင် ကို သတိမထားမိလိုက်ချေ။
မေသီက သူမ၏ကြီးမားလှသော တင်ပါးကြီးနှစ်လုံးကို ဘယ်ညာယိမ်းနွဲ့ရင်း ဆော့ကစားနေရာ တောင်နေသော ချစ်ထွန်း၏ လီးတန်ကြီးနှင့် မေသီ၏ စောက်ပတ်ကြီးမှာ မထိတထိဖြင့် ယမ်းခါနေသည်။ တစ်ချက် တစ်ချက် မေသီက ချစ်ထွန်း၏ လီးကြီးကို စောက်ပတ်အောက်သို့ လျှိုသွင်းထားပြီး ပေါင်နှစ်လုံးနှင့် ညှပ်ခါ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်နေသဖြင့် လီးကြီးမှာ မချင့်မရဲကြီးဖြစ်လာပြီး ချစ်ထွန်းကိုယ်တိုင်မှာလည်း ရှုးရှုးရှဲရှဲ အသံတွေ ထွက်လာသည်။
“ ခစ်...ခစ်....ခစ်....မာန်ထလာပြီ...ခစ်ခစ်...”
ချစ်ထွန်း၏ လက်နှစ်ဖက်က မေသီ၏ ဖင်ကြီးတွေကိုကိုင်ရင်း လီးနှင့်စောက်ပတ် တဲ့တဲ့ဖြစ်ရန် ကြိုးစားနေရင်း နှာမှုတ်သံကြီးက ပြင်းထန်၍လာသည်။ မေသီက သဘောကျပြီး တခစ်ခစ်ရယ်ရင်းပြောသည်။
“ နင့် ဖင်က ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်းဟာ...”
“ အိုး....ဝင်အောင်လုပ်ပေါ့လို့...ခစ်...ခစ်...”
မေသီက ဆော့ကစားနည်း တစ်ခုဟူ၍ပင် သတ်မှတ်နေသလားမသိပါ။ ချစ်ထွန်းကို ပြောင်စပ်စပ်ပြောရင်း လီးတန် ကြီးကို စောက်ဖုတ်ဝသို့ မဝင်အောင် နိမ့်ချီမြင့်ချီဖြင့်၎င်း၊ ဘယ်ညာရမ်းခါ၍၎င်း ရှောင်တိမ်းနေရာ ချစ်ထွန်း ကျွဲမြီးတိုလာ သည်။ ခပ်ဖွဖွကိုင်ထားသော မေသီ၏ ခါးသေးသေးလေးကို သူ့လက်ကြီးဖြင့် တင်းကြပ်စွာ စုံကိုင်ဆုတ်ယူပြီး ရမ်းခါနေသော ဖင်ကြီးကို ထိန်းချုပ်လျက် ဖင်ကြားထဲမှ နောက်သို့ပြူးထွက်နေသော စောက်ပတ်အုံကြီးကြားသို့ လီးထိပ်ကြီးကို မရမက ဇွတ်သွင်းလိုက်သည်။
“ ဗြွတ်...ဗြစ်...ဗြစ်...”
“ အ...အဟ...ကျွတ်...ကျွတ်...အကိုကလဲ တအားပဲ...”
“ နင်က ငြိမ်ငြိမ်မှ မနေတာ...”
“ ချစ်လို့ ကျီစားတာပဲ ဟာကို...”
“ ငါက မနေနိုင်တော့ဘူး ဟ...”
“ အ....ဟင်...အကိုကလဲ ထန်သလားမမေးနဲ့....အ...အား...ကျွတ်...ကျွတ်....ကျွတ်....အဝင်ကြမ်းတယ်ကွာ..... အကို့ လီးထိပ်ဖူးကြီးက တော်တော်မာတာပဲ ရှီး...အ....”
မေသီ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ လီးတန်ကြီးကို တရွေ့ရွေ့စိုက်ချနေရာ မေသီကို စကားပြန်မပြောနိုင်ချေ။
“ ဗြစ်...ပလစ်...ပြစ်...ဗြစ်...”
“ ဟား...အား...ရှည်လျှားလိုက်တာ အကိုရာ အကို့ဟာကြီးက မဆုံးသေးဘူးလား....အိုး...အိုး...ကျွတ်....ကျွတ်.... လည်ပင်းမှာတောင် တစ်ဆို့ဆို့ကြီး ဖြစ်လာပြီကွာ....”
“ အဆုံးဝင်လား...မေသီ...”
“ အိ...အ...ဝင်တယ်....ဝင်တယ်...အဆုံးပဲ....အိ...အ....”
မေသီ၏ ဖင်ကြီးမှာ မရမ်းနိုင်တော့၊ မဆော့နိုင်တော့ချေ။ တင်းကြပ်သော လီးတန်ကြီးက စောက်ဖုတ်အုံကြီးတစ်ခု လုံး ပြည့်ကြပ်သွားအောင်ပင် တိုးဝင်နေဆဲ...။
“ အား...အ....နေအုံး....နေအုံး....အမလေး...တအားနာလာပြီ အကို....ခဏလေး....ခဏလေး....”
“ ဘယ်လိုလုပ်အုံးမလို့လဲ မေသီ...”
“ တံတွေးနဲနဲစွတ်မှ ခံနိုင်မှာ နေပါအုံး....”
မေသီက နီရဲသော နှုတ်ခမ်းစိုစိုလေးကြားမှ တံတွေးအနည်းငယ်ကို စွတ်ယူပြီး လီးကြီးနှင့် စောက်ပတ်ကြားသို့ စိမ့် ဝင်အောင် လက်ပြန်ကိုင်ပြီးပွတ်သပ်ပေးလိုက်သည်။
“ ဖြေးဖြေးနော် အကို....တအားနာရင်တော့ မေသီ အော်မှာ သိလား...”
“ အေးပါ...ပေါင်နည်းနည်း ထပ်ကားလိုက် ဟုတ်ပြီ....”
အမှောင်ထုထဲမှ မီးရောင်ငယ်သည် ကားရုံ၏ နောက်ဖက် အခန်းဘေးတွင် မှိတ်သွားကာ ငြိမ်သက်သွားသည်။ အခန်းထဲမှ မပီဝိုးတဝါး စကားအချို့ကြားလိုက်ရစဉ် အရိပ်က ငြိမ်သက်ခါ အခန်းတွင်းသို့ ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ ကောင်မ လေး တကိုယ်လုံး အဝတ်မရှိ ကုတင်ဘောင်ကို လက်ထောက်ပြီး ဖင်ကြီးကုန်းထားသောကြောင့် နို့ကြီးနှစ်လုံးက တွဲလွဲ လှုပ် ရမ်းနေသည်။ ကောင်မလေး ဖင်နားတွင် မျက်နှာကြီး ငုံ့လျက် လက်နှစ်ဖက်က ခါးနှစ်ဖက်ကို စုံကိုင်ကာ လီးတန်တစ်ဝက်ခန့် ဝင်နေသော စောက်ပတ်ထွားထွားကြီးကို စိုက်ကြည့်နေသူက ချစ်ထွန်းဖြစ်နေသည်။
သီတာ ပါးစပ်လေးကို လက်ချောင်းလေးများဖြင့် အထိတ်တလန့်လေး ပိတ်လိုက်မိသည်။
“ နာတယ်...နာတယ်...အကို မေသီ မခံနိုင်ဘူး...အကို့ဟာကြီးကို တဝက်ပဲ လိုးပါ အကိုရယ်....”
သီတာ နားတွေ ထူပူကုန်သည်။ သီတာသည် အိမ်ထောင်ရှင်မတစ်ယောက်ဖြစ်သော်လည်း သည်လို တခြားမိန်းမ နှင့် ယောက်ျားတို့ လိုးသောမြင်ကွင်းမျိုး တခါမှ မမြင်ဖူးခဲ့ချေ။
“ အား....အား....နာပါတယ်ဆိုမှ အဆုံးထိ သွင်းနေပြန်ပြီ....ကျွတ်....ကျွတ်....ကျွတ်....”
မေသီဟုခေါ်သော မိန်းမငယ်လေးက သူမ၏ ဖင်ကြီးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆက်ခါ ဆက်ခါပွတ်ရင်း ငိုမဲ့မဲ့လေး ပြော နေလင့်ကစား ချစ်ထွန်းက မေသီ၏ ခါးသေးသေးလေးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုတ်လိုက်ပြီး သူ၏ ပြောင်လက်နေသော လီး တန်ကြီးကို မေသီ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ပက်ကျိသွားနှုန်းမျိုးဖြင့် လိုးသွင်း၍နေသည်။
“ အမလေး...အ....အီး....သေပါပြီနော်....ဟင်း....ဟင်း....မေသီ့ကို သနားပါအုံး အကိုရယ်....”
အသံလေးက တိုးတိုးလေးပဲဖြစ်သည်။ သို့သော် သီတာ ကောင်းကောင်းကြားနေရသည်။ သီတာ၏ ခြေတွေ လက် တွေ အေးစက်လာသည်။ နှလုံးခုန်နှုန်းလည်း မြန်လာနေသည်မို့ ကိုယ်ပါရောပြီး အလိုလိုမောလာသည်။ နားထင်စပ်မှ ချေွးသီးလေးများ စို့ထွက်လာကာ အာခေါင်တွေခြောက်ကပ်လာပြီး တံတွေးလေး မြိုချလိုက်ရသည်။
“ ဗြွတ်....ဘွတ်....”
“ အ...ကွဲပြီ....ကွဲပြီ....ဒုက္ခပါပဲ ရှီး....ကျွတ်....ကျွတ်....”
ကောင်မလေး ခါးလေးကုန်းထလာပြီး သူမ၏ စောက်ပတ်ကို ဗိုက်အောက်သို့ သွင်းသည်။ လီးကြီးက အနည်းငယ် ပြန်ထွက်လာသည်။
“ ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်းပါ ဟ...ဆုံးပဲ ဆုံးနေပြီ....”
“ မခံနိုင်ဘူး....မခံနိုင်ဘူး....ဟူး...ဟူး....ဟူး....”
သီတာ ချောင်းကြည့်နေသည်။ အသားတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်လာသည်။ ဒူးတွေ ကွေးညွှတ်ချင်လာသည်။ လမွှေး မဲမဲကြီးများက အုံကောင်းလှပြီး ညိုထွားလှစွာသော ချစ်ထွန်း၏ လီးကြီးကိုလည်း တအံ့တအောလေး စူးစိုက်ကြည့်နေမိ သည်။
“ အင့်....အင့်....အင့်...အ...အ...”
“ ပြွတ်...ဗြစ်....ပြစ်...ပြွတ်....”
ချစ်ထွန်း မီးကုန်ယမ်းကုန် ဒလစပ်ဆောင့်၍နေရာ ဂွေးစိကြီးနှစ်လုံးက မေသီဆီးခုံအထိ ကော့ကော့ပြီး ဖျောက်ကနဲ ဖျတ်ကနဲ ရိုက်သည်။ ပြွတ်ကနဲ ပြစ်ကနဲ အသံလေးတွေက သုံးလေးချက် ဆောင့်မှ တစ်ခါထွက်လာတတ်သည်။ မေသီ ဆိုသော ကောင်မလေးက ကုတင်ဘောင်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် တင်းတင်းဆုတ်ကိုင်ပြီး မျက်လုံးလေးကို စုံမှိတ်ပြီး နှုတ်ခမ်း လေးကို ကိုက်လျက် ခေါင်းလေးကို မော့ထားရှာသည်။ မေသီ၏ နှုတ်ခမ်းအစုံ တင်းတင်းလေးစေ့ထားသည့်ကြားမှ လည်ချောင်းသံတအင့်အင့်က ဆောင့်ဆောင့်ထွက်လာသည်။ သီတာတစ်ယောက် ဘာမှ သတိမရဘဲ ဆက်လက်ချောင်း မြောင်းနေမိပေရာ အားရစရာကောင်းလှသော ကျားကျားယားယားရှိသည့် ချစ်ထွန်း၏လီးကြီးက သီတာ၏ ရင်ထဲ၌ အရိပ် ထင်စွဲကျန်ခဲ့ပေတော့သည်။
သီတာဆိုတာက အခြားမဟုတ်ပေ။ ဒီအိမ်၏ အိမ်ကြီးရှင် ဦးထူးကျော်၏ ဇနီးဖြစ်သည်။ သမီးတစ်ယောက်အမေ ဖြစ်ပြီး အသက်က (၃၂)နှစ်ရှိပြီဖြစ်သည်။ ဦးထူးကျော်နှင့် သီတာတို့မှာ ချစ်ထွန်း၏ အလုပ်ရှင်ဟုလည်း ပြော၍ရသည်။ သူငယ်ချင်းဟူ၍လည်း ပြော၍ရသည်။ ထူးကျော်နှင့် ချစ်ထွန်းက ငယ်သူငယ်ချင်းတွေဖြစ်သည်။ ထူးကျော်အလုပ်မှန်သမျှကို ချစ်ထွန်းက အားလုံးဝိုင်းဝန်း၍ လုပ်ပေးခဲ့သည်မှာ ထူးကျော် အိမ်ထောင်မကျမှီ ကတည်းကပင်ဖြစ်သည်။ ချစ်ထွန်းက ကားက အစ မောင်း၍ပေးသည်။ အရင်က ထူးကျော်နှင့် ချစ်ထွန်းတို့ တိုက်ကြီးပေါ်တွင် အတူနေခဲ့ကြသည်။ နောက် ထူးကျော် အိမ်ထောင်ကျသွားတော့ ချစ်ထွန်းက ကားရုံထဲတွင် ဆင်း၍နေခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ လွန်ခဲ့သော (၄)လခန့်ကတော့ ထူးကျော်တစ်ယောက် ကားအက်စီးဒင့်ဖြစ်ကာ ကွယ်လွန်သွားခဲ့ရရှာသည်။
သီတာက သူမရှေ့မှ မြင်ကွင်းကို စူးစူးရဲရဲကြည့်နေလေသည်။ ချစ်ထွန်းက အဆက်မပြတ် ဆောင့်၍ -ိုးနေသော အခါ မေသီက သူမ၏ ဖင်ကြီးကို နောက်သို့ စည်းချက်ဝါးချက်ကျကျလေး ပြန်၍ဆောင့်ပေးနေသည်။
“ အား....ရှီး....ကောင်းလိုက်တာ ကိုကိုရယ်....”
မေသီက မျက်တောင်လေး မှေးပြီး အစ်တစ်တစ်အသံလေးနှင့် ပြောလိုက်သံကို ကြားရသောအခါ သီတာ၏ စိတ်ထဲမှ မေသီကို နေရင်းထိုင်ရင်း အတော် စောက်မြင်ကပ်သွားမိသည်။
“ အခုနကတော့ သေတော့မယ့်အတိုင်း...” ဟု စိတ်ထဲမှ မကျေမနပ်ရေရွတ်နေမိသည်။
“ ထွက်...ထွက်ကုန်ပြီ ကိုကို....အ....အ...”
“ အင့်....အင့်....အင့်....ကဲကွာ...ကဲကွာ....”
ချစ်ထွန်းကလည်း လက်မောင်းကြောကြီးတွေ ထောင်ထလာအောင် မေသီ၏ ခါးလေးကို တအားဆုတ်ကိုင်ဆွဲယူပြီး လီးတန်ကြီးကို အဆုံးဖိ၍ ဆောင့်ချလိုက်ပြီး ချစ်ထွန်း၏ လီးတန်ကြီးကလည်း မေသီ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ အတင်းဖိကပ်၍ ချစ်ထွန်း၏ ကိုယ်ကြီးသည် တဆတ်ဆတ်ဖြစ်သွားရလေသည်။
သီတာ ချာကနဲ လှည့်၍ ထွက်ခဲ့သည်။ သူမ၏ ရင်ထဲတွင်တော့ ချစ်ထွန်းသည် သံချောင်းကြီးအလားရှိသည့် ထွားကြိုင်းအက်ကွဲ၍နေသော လီးတန်ကြီးတစ်ချောင်းကို ပိုင်ဆိုင်ထားသော ယောကျ်ားပီသသူတစ်ဦးဖြစ်ပါလေလားဟု တုန်တုန်ယင်ယင်လေးပင် တွေးမိလိုက်လေတော့သည်။
**************************************
(၂)
ထူးကျော် ဆုံးပြီးကတည်းက သီတာတစ်ယောက် နေ့စဉ်လို မျက်ရည်နှင့် မျက်ခွက်ဖြစ်နေရှာသည်။ မိခင်ဖြစ်သူ နေ့စဉ် ငိုနေသည်မို့လည်း ရှယ်လီ လေးခမျာ အချော့ခံရမည့်အစား သူမ ကပင် မိခင်ဖြစ်သူ သီတာကို ပြန်၍ ချော့မော့ရမလို ဖြစ်နေသည်။ အဆိုးဆုံးကား သီတာ အရက်သောက်တတ်လာ၏။
“ သီတာ...အရက်သောက်တတ်လာတာတော့ မကောင်းဘူး...”
“ အော်...အော်....ကိုချစ်ထွန်းက ကျမကို သတိပေးဖော်ရသေးသားပဲ....အဟတ်ဟတ်....”
ဒီနေ့လည်း သီတာ တစ်ယောက် ထုံးစံအတိုင်း မူးနေပြန်သည်။
“ ကျနော်က စေတနာနဲ့ သတိပေးတာပါ သီတာ...”
“ စေတနာ....ဟလား...သီတာ့ကို ရှင်ဘယ်လောက်အထိ နားလည်ထားသလဲ ကိုချစ်ထွန်း...”
မှေးစင်းထားသော မျက်တောင်ကော့ကြီးများဖြင့် သီတာက ချစ်ထွန်းကို ခပ်ငေါ့ငေါ့မေးလိုက်သည်။
“ ကျနော်က သီတာတို့လို ပညာတတ် တစ်ယောက်မဟုတ်ပါဘူး သီတာ...ရှင်းရှင်းပြောရရင် သီတာ့ကို သနားမိလို့ ပါ...သေသူကပြန်ရှင်ရိုးမှ မရှိတာဘဲ....သီတာ...”
“ အဲဒါကြောင့် ကျမ ဒုက္ခလှလှတွေ့တာပေါ့...ဟင်း...ဟင်း...သူ့ကြောင့် ကျမ ဘယ်လိုဒုက္ခတွေ ခံစားနေရတယ်ဆိုတာကိုရော ရှင်သဘောပေါက်သလား ကိုချစ်ထွန်း...ဟင်...ပြောစမ်းပါ....”
“ အာ....ပေါက်တာပေါ့....သီတာ....ပေါက်ပါတယ်...လင်ယောကျ်ားတစ်ယောက် ဆုံးရှုံးရတဲ့ မိန်းမသားတစ်ယောက် ဟာ လုံခြုံမှု အားကိုးမှုတွေ ကွယ်ပျောက်ကုန်တာပေါ့....ဒါပဲလေ...”
“ ဟား....ကိုချစ်ထွန်း ရှင်ဟာ ကျမထင်တာထက် ပိုညံ့တယ်....အတော်လေးညံ့တယ်....သိလား....”
“ ဗျာ....”
“ မဗျာနဲ့လေ....သိက္ခာတွေ သမာဓိတွေနဲ့ အရှက်အကြောက်တွေကြားမှာ ကျမရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က ကာမဆန္ဒကို ဘယ် လိုအစားထိုးရမှာလဲ....”
“ သီတာ...”
ပုံမှန်လည်ပတ်၍နေသော ကမ်ဘာကြီးသည် ရုတ်ချည်း ရပ်တန့်၍သွားသည်။ ချစ်ထွန်း အလန့်တကြား အော်လိုက် သည်။ သီတာကိုလည်း အံ့သြ နှမြောတသစွာသော မျက်လုံးဖြင့် ကြည့်သည်။
“ ဟင်း....ဟင်း....ကိုချစ်ထွန်း သီတာကို အထင်သေးသွားပြီ မဟုတ်လား....ဟင်း....ဟင်း....ဒါပါဘဲ လောကကြီးက သဘာဝရဲ့ အမှန်တရားတချို့ကို ပြောင်ပြောင်တင်းတင်း ပြောဆိုဖို့ ခွင့်မပေးပါဘူးလေ.....မဟုတ်ဖူးလား....ဒီတော့ ကျမ ညစ်တယ်...ဖောက်ပြန်တယ်....တဏှာကြီးတဲ့ မိန်းမစာရင်းထဲလည်း ကျမ မပါချင်ဘူး တဏှာကြီးသူ မဖြစ်ချင်ဘူး....ဒီတော့ သောက်တယ် မူးတယ် မူးတော့ မေ့မယ် ဒါကြောင့် သောက်တယ်....”
သီတာ ချစ်ထွန်းကို မထေမျက်မြင် တဲ့တဲ့ပြုံးပြပြီး အရက်ခွက်ကို မော့၍ သောက်ချလိုက်သည်။ တက်တက်စင်သွား သော အရက်ဖန်ခွက်ထဲသို့ အရက်ထပ်ဖြည့်ရန်အတွက် ပုလင်းကို လက်လှမ်းလိုက်ပြန်သည်။
“ တော်ပြီ....သီတာ....သီတာ လွန်နေပြီ...”
ချစ်ထွန်းက ဖြူလွှသွယ်လျှသော သီတာ၏ လက်လေးကို ဆတ်ကနဲ အပေါ်မှ အုပ်ကိုင်ပြီး ဟန့်တားသည်။ သီတာက သူ့လက်ကို ခပ်တင်းတင်း ဆုတ်ကိုင်ထားသော ချစ်ထွန်း၏ မျက်နှာကို ဆတ်ကနဲ မော့ကြည့်သည်။
“ ရှင်....ကျမ အသားကို မထိနဲ့ ကိုချစ်ထွန်း....”
“ သီတာ....ထပ်မသောက်နဲ့လေ....”
“ ဒါ ကျမ အခွင့်အရေးပါ....ရှင့် အပူမပါဘူး ”
“ သီတာ့ အတွက် ကျနော် တားနေရတာပါ....”
“ ဟင်း....ဟင်း....ဟင်း....ကိုချစ်ထွန်း ရှင်ဟာ အတော်မတရားတဲ့သူဘဲ....ဟင်း....ကျမ အရက်သောက်တာကို တားတယ်နော်....ဟိုကားရုံက အခန်းထဲမှာ ရှင် ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကို တစ်ညလုံးခေါ်ပြီး လုပ်နေတာကျတော့ အဲ့ဒါ လူကောင်းတစ်ယောက်ရဲ့ အကျင့်လား ကိုချစ်ထွန်း....”
ချစ်ထွန်းက ဆုတ်ကိုင်ထားသော သီတာလက်လေးကို ကယောင်ကတမ်းလွှတ်လိုက်မိရင်း ကုန်းထားသော ခါးကို ဆန့်၍ ရပ်လိုက်သည်။
“ ပြောလေ....ကိုချစ်ထွန်း ”
“ ကျနော်က ယောက်ျားလေးပါ သီတာ...”
“ အော်....အော်....ယောကျ်လားတော့ ဖာချလို့ရတယ် မိန်းမက ယောက်ျားကို ခံချင်တယ်ဆိုတော့ ဘယ်လိုလုပ်ကြ သလဲဟင်....”
“ တော်တော့ သီတာ....သီတာ သိပ်မူးနေပြီ....”
ချစ်ထွန်း၏ စိတ်ထဲ၌ မကြာမီ တစုံတရာ အမှားအယွင်းကြီး မှားယွင်းသွားမည်ကို စိုးရိမ်သွားသည်။ သီတာ သောက်မည့် အရက်ခွက်ကို ချစ်ထွန်းက အမှတ်မဲ့လိုဖြင့် တိုက်ချလိုက်သည်။
“ ယောကျ်ားတွေ မူးသလို မိန်းမတွေရော မူးလို့ မရဘူးလား ကိုချစ်ထွန်း....ရမ်းလို့မရဘူးလားဟင်....ကိုယ်လုပ်ချင် တာကို စွပ်ပြီးလုပ်ပစ်ဖို့ လောကကြီးက ဘာလို့ခွင့်မပြုတာလဲဟင်....”
ဒေါသနှင့် ဒယိမ်းဒယိုင်ထရပ်ရင်း အော်ပြောလိုက်သော သီတာတစ်ယောက် ဆိုဖာပေါ်သို့ ဝရုန်းသုန်းကား ပြန်ပြီးလဲ ကျသွားရာ သူမ၏ ခပ်ရော့ရော့ထဘီလေးက ဖျတ်ကနဲ ကျွတ်ပြီး ပေါင်လည်ထိ လျှောဆင်းသွား၏။ ဆီးခုံမှ မွှေးညှင်းနုနုနှင့် အိဝင်းမှည့်တင်းနေသော တင်ပါးကြီးအစုံက မိမွေးတိုင် ဖမွေးတိုင်းဖြစ်ကာ ချစ်ထွန်း၏ မျက်လုံးများကို ပြူးကျယ်သွားစေ သည်။
“ ကိုချစ်ထွန်း....”
“ ဗျာ....သီတာ....”
“ ရှင် သီတာကို မသနားဘူးလား ဟင်....”
“ သ..သနားပါတယ်....သီတာ...”
“ ကျမကို နားရောလည်ပြီလား ဟင်....”
ငိုသံအက်အက်လေးနှင့် ပြောရင်း သီတာ၏ လက်လေးတစ်ဖက်က သူမ၏ စောက်မွှေးလေးများကို ရွရွှလေးပွတ်၏။ ဆိုဖာကို ကျောမှီထားရင်း အခြားလက်တစ်ဖက်ဖြင့်လည်း ဝင်းစက်စက် နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဆွဲလှန်လိုက်သည်။
“ ပြောလေ...ကိုချစ်ထွန်း....”
“ နား....နားလည်ပါတယ်....သီတာရယ်...”
ချစ်ထွန်း၏ ဒူးတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်နေသည်။ အိအိစိုစို ခန္ဓာကိုယ်မယ်လေး၏ ရာဂခိုးဝေသော မျက်လုံးအစုံကိုပင် သူရင်မဆိုင်ရဲပေ။ မဖြစ်စဖူး ရင်ခုံသံကြီးက ကျယ်လောင်စွာ ထွက်ပေါ်လာပြီး အလိုလိုနေရင်း ရင်မောလာသည်။ ကျောက် ရုပ်ကြီးတစ်ရုပ်နှယ် ခြေစုံရပ်ကာ လက်နှစ်ဖက်ကို ဆန့်ဆန့်ကြီးချရပ်နေသော ချစ်ထွန်း၏ ပုဆိုးကြားမှ တစုံတရာသည် ထောင်၍ထကာ ရှေ့သို့ငေါထွက်လာသည်။
သီတာက ဒါကို မြင်သည်။ ပြုံးရိပ်လေးသန်းနေသည်။ ဗိုက်အောက်မှ ကွေးဆင်း ငု့ံဝင်နေသော စောက်ပတ်လေးကို အထက်သို့ကော့တင်ပစ်လိုက်ပြန်သည်။ အသားဆွတ်ဆွတ်ဖြူသော သီတာ၏ စောက်ပတ်ကြီးမှာ ဖောင်းအိစွင့်ကားနေပြီး စောက်ပတ်တစ်ခြမ်းကို လက်ကလေးနှင့် မသိမသာဆွဲဖြဲထားသဖြင့် ရဲနေသော အတွင်းသားနီနီလေးကို ကြည့်ရင်း ချစ်ထွန်း တံတွေးကို ဂလုကနဲ မြိုချလိုက်မိလေသည်။
ထိုင်းကနဲ ထောင်းကနဲ အချုပ်အထိန်းမရှိ ထောင်လာသော လီးတန်ကြီးက ပုဆိုးကြားမှ အရုပ်ဆိုးစွာ ထိုးထွက်လာ ပါလေသည်။ ချစ်ထွန်း၏ ခြေအစုံက မူလီစုပ်ထားသလို မရွေ့ ခန္ဓာကိုယ်ကြီးကသာ သံလိုက်အား အဆွဲခံရသော သံထည် ကြီးတစ်ခုလိုရှေ့သို့ ငိုက်ငိုက်သွားလိုက် ပြန်ပြီး တင်းမတ်လာလိုက်ဖြစ်နေသည်။
“ ရှင်....ကျမကို နားလည်တယ်ဆို....”
အစ်တစ်တစ် တိုးအက်အက် အသံလေးက ရှတတလေး တိုးညှင်းငြိမ်သက်စွာ ပေါ်လာသည်။ ချစ်ထွန်းစိုက်ကြည့်နေ သည့် စောက်ပတ်ဖွေးဖွေးကြီး၏ အကွဲကြောင်းရဲရဲလေးထဲမှ စောက်စေ့နီနီလေး။
“ လာလေ....ကိုချစ်ထွန်း...”
သံလိုက်ဆွဲငင်အားထက် ပြင်းသော ဣတၳိယဆွဲငင်အားကြောင့် ချစ်ထွန်းသည် သီတာရှိရာသို့ ဒရွတ်တိုက်ကြီး ရွေ့လျားရောက်ရှိသွားသည်။ သီတာက ချစ်ထွန်း၏ ပုဆိုးကို ဆွဲ၍ချွတ်ချလိုက်သည်။ ဒိုင်းကနဲ ပုဆိုးကြားမှ ကန်ထွက်လာ သော ကြီးမားတင်းပြောင်နေသော လီးတန်ကြီးကို သီတာက ဖောင်းကစ်ဖြူဖွေး၍ သွယ်လျှနေသော သူမ၏ လက်ချောင်း လေးများဖြင့် အထက်အောက်ဆင့်ကာ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဖွဖွလေး ဆုတ်ကိုင်လိုက်ပြီး လီးတန်ကြီးကို ဖြဲချလိုက်သည်။ လီးတန်ကြီး၏ ထိပ်ဖူးကြီးက ညိုမဲနေပြီး အတွင်းပိုင်း ဒစ်အောက်ခြေ၌ အနည်းငယ်နီရောင်သန်းနေသည်။ ဆုတ်ကိုင်ထား သော သီတာ၏ လက်လေးနှစ်ဖက် အတွင်း၌ လီးကြီးမှာ လျှံထွက်နေသည်။ တစ်ပတ်ဆုတ်၍ မနိုင်အောင် လုံးပတ်ကြီးက ထွားကြိုင်းလှသည်။
“ ရှင်ဟာ ယောကျ်ားပီသလွန်းသူ တစ်ယောက်ပဲ ရှင်...”
သီတာက အသိတရားမဲ့သော ကာမနွံအတွင်းသို့ တရစ်ရစ်တိုးဆင်းနစ်မြုပ်စပြုလာသည်။ ရွှမ်းစိုနီရဲသော နှုတ်ခမ်း လေးအစုံဖြင့် လီးတန်ကြီးကို ငုံလိုက်ကာ အတွင်း၌ လျှာဖျားလေးဖြင့် မထိတထိလေး ကလိ၏။
“ အ.....ကျွတ်....အင်း....အင်း....အင်း....သီတာရယ်....”
ချစ်ထွန်း၏ လက်နှစ်ဖက်က သီတာ၏ နောက်ကျောမှ ဆိုဖာကျောမှီကို ဆတ်ကနဲ လှမ်း၍ ထောက်လိုက်သည်။ ဆီးခုံကြီးပေါ်၌ ထောင်ထနေသော လမွှေးကြီးများမှာ ရှဲကနဲ ထောင်ထသွားပြီး ထောင်ထ အုံကြွကုန်သည်။ ပေါင်ခြံတဝိုက် သာမက ဖင်ကြီးများပါ ကြက်သီးလေးများ အစီအရီပေါ်ထွက်လာကြသည်။ သီတာက ပါးစပ်အတွင်းမှ ဒစ်ကြီးကို အသာပြန် ဆုတ်ပြီး ဒစ်ချိုင့်ထဲသို့ လျှာဖျားလေးဖြင့် ခပ်ဖိဖိလေး ထိုးဖိကာ ရစ်ဝိုက်ကစားလိုက်သောအခါ....
“ အား....အား.....သီတာ....သီတာ....ရယ်....အဟင်း....ဟင်း.....”
ချစ်ထွန်း၏ ပေါင်ကြီးနှစ်ဖက်က ဘေးသို့ ကားသွားပြီး သီတာ၏ ပါးစပ်လေးထဲသို့ လီးကို ဖိသွင်းလိုက်မိ၏။ လက်နှစ် ဖက်ဖြင့် တင်းတင်းဆုတ်ကိုင်ထားမှုကြောင့် လီးကြီးက သီတာ၏ ပါးစပ်ထဲသို့ (၂)လက်မခန့်သာ ဝင်သွား၏။ သီတာက လီး ထိပ်ဖူးကြီးကို မိမိရရစုပ်ထားပြီး သူ၏ လျှာလေးကို မာကျစ်လျှက် ဒစ်ကြီးကို ဝိုက်၍၎င်း ထိပ်ဖူးကြီးကို လျှာဖျားဖြင့် ထိုးလိုက် လျှာပြားဖြင့် ယက်လိုက် လုပ်ပေးသည်။
“ ဟား....အား....အို့အိုး....ကျွတ်....ကျွတ်....ကျွတ်.....”
ချစ်ထွန်း၏ မျက်နှာကြီးက မျက်နှာကျက်ဆီသို့ မော့လိုက် သီတာလုပ်နေပုံကို ငုံ့ကြည့်လိုက်ဖြင့် ဂဏာမငြိမ်အောင် ဖြစ်နေပြီး နှုတ်ခမ်းကိုလည်း လျှာဖြင့် အကြိမ်ကြိမ်ယက်နေမိသည်။ လီးတန်ကြီးကမူလထက် (၂)ဆခန့် ထွားလာပြီး အ့ံဖွယ် ကောင်းလောက်အောင်ပင် မာကြောလာ၏။ အကြောများ အပြိုင်းပြိုင်းထလာသည်။ ခပ်မော့မော့ကြီး ထောင်နေသော လီးဒစ်ကြီးက မီးချောင်းရောင်ဖြင့် တဖြတ်ဖြတ်တောက်ပကာ တံတွေးလေးများဖြင့် စိုစွတ်ပြောင်တင်းလာသည်။
“ ရှင်....ဒီမှာထိုင်ပါလား ကိုချစ်ထွန်း...”
သီတာက ချစ်ထွန်းကို လေးယောက်ထိုင် ဆိုဖာကြီးပေါ်၌ ထိုင်ခိုင်းသည်။ ချစ်ထွန်းကလည်း သံပတ်ပေးထားသော အရုပ်တစ်ရုပ်ပမာ ထိုင်ချလိုက်သည်။ ချစ်ထွန်း၏ လီးတန်ကြီးက ကိုးဆယ်ဒီဂရီ မတ်တောင်ပြီး ခေါင်းမော့လျှက်ရှိသည်။ သီတာက သူမထဘီကို ခြေထောက်မှ ချွတ်ယူပြီး ဆိုဖာလက်တန်းပေါ်သို့ တင်ထားလိုက်သည်။ ထဘီမရှိသော သီတာ၏ အောက်ပိုင်းကြီးက ယောကျ်ားနှင့် လေးလ လောက်ဝေးသွားသည့်အချိန်မှာပင် အားသစ်အင်သစ်တွေနှင့် ဖွ့ံဖြိုးစွင့်ကားလျှက် ပိုမိုတင်းမောက်လျှက်ရှိလေသည်။ သီတာ၏ ခြေတစ်ဖက်က ချစ်ထွန်း၏ ခါးမှ ဖြတ်လျှက် ကျော်ခွလိုက်စဉ် ကြမ်းရှရှ ခြေဖဝါး လေးနှင့် လီးထိပ်ကြီးကို တိုက်မိသွားသေးသည်။
“ အို....ကန်တော့....”
သီတာက ရုတ်တရက် တောင်းပန်ရင်း ချစ်ထွန်း၏ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို သူမ၏ လက်လေးနှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်ကာ ချစ်ထွန်း၏ လီးတဲ့တဲ့ပေါ်သို့ စောက်ပတ်အဝကိုတေ့ပြီး ဖြေးဖြေးချင်းထိုင်ချသည်။
“ ဗြစ်....ပြွတ်....ဗြစ်....ဘလွတ်....”
“ အား....အား....နာတယ်....သိလား....”
ချစ်ထွန်းက သီတာ၏ ခါးလေးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဇတ်ကနဲ ဆုတ်ကိုင်ရင်း ခပ်တိုးတိုး အော်လိုက်သည်။ သီတာက ကြားဟန်မတူ တင်းရင်းပြည့်အင့်စွာ လိုးသွင်းနေသော အရသာကို အံလေးကြိတ်ကာ ခံစားရင်း မျက်နှာကို အပေါ်မော့ပြီး ဂွေးစိနှင့် ဖင်ကြီးထိသည်အထိ ထိုင်ချလိုက်လေသည်။
“ ဗြစ်....ဗြစ်....ဒုတ်....”
“ အေ့....အင်း.....အင်း....”
သီတာ၏ ဖင်ကြီး ချက်ချင်းပြန်ကြွတက်သွားသည်။ ရှည်လျှားသော လီးကြီးက စောက်ခေါင်းနုနုလေးကို မာကြောစွာ ထိုးဆောင့်မိသွားပုံရလေသည်။ နို့ကြီးနှစ်လုံးက ချစ်ထွန်း၏ မျက်နှာရှေ့ဝယ် အိပဲ့ အိပဲ့နှင့် ရှိနေသည်မို့ ချစ်ထွန်းက သီတာ၏ မက်မောဖွယ်ကောင်းလှသော နို့ကြီးနှစ်လုံးကို တစ်လုံးပြီးတစ်လုံး အားရပါးရကြီးစို့နေမိသည်။ သီတာ၏ ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းမှ သွေးသားများ စုပြုံပေါက်ကွဲသွားသည်။ စောက်ခေါင်းထဲမှ အရေများက ဒလဟော ပြိုဆင်းလာကြသည်။ ချစ်ထွန်း၏ မာတင်း မာကြောနေသော အကြောတွေထနေသည့် လီးတန်ကြီးကို တစတစ စိုစွတ်ပြောင်ဝင်းသွားစေသည်။ သီတာက ဇွတ်ကနဲ ဇွတ်ကနဲ ထိုင်ချလိုက်တိုင်း လီးကြီးထိပ်ဖျားက အစွမ်းကုန် ပြဲကားထားသော သီတာ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ တိုး၍ တိုး၍ သူမ၏ စောက်စေ့လေးကို ဖိပွတ်ကာ ဝင်၍သွားသည်။
သီတာ၏ ဖင်သားကြီးများက အောက်မှ ဆိုဖာပေါ်တွင် ထိုင်နေသော ချစ်ထွန်း၏ ပေါင်ပေါ်သို့ ထိုင်ချမိလျှက်ပင် ချစ်ထွန်း၏ သန်မာသော လက်နှစ်ဖက်က သူမ၏ ဂျိုင်းအောက်မှ လျှို၍ သီတာ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ကြုံး၍ ဖက်လိုက်ကာ မတ်တပ်ရပ်လိုက်တော့ရာ သီတာ၏ ခြေထောက်လေးနှစ်ဖက်ကလည်း ချစ်ထွန်း၏ ခါးကြီးကို ချိတ်ကိုင်ညှပ်လိုက်ကာ သီတာ ခမျာ သန်မာထွားကြိုင်းသော ချစ်ထွန်း၏ လီးကြီးပေါ်၌ ဒန်းစီးနေရသလို ခပ်ကော့ကော့လေးပါသွားလေသည်။
“ ဘယ်လို လိုးမလဲဟင်....ကို ”
“ စားပွဲပေါ်ကို တင်လိုးပေးမယ်လေ....”
“ အင်....မကြိုက်ပါဘူး....”
သီတာက ချစ်ထွန်း၏ လည်ပင်းကို ဟီးလေးခိုကာ မျက်စောင်းလေးထိုးကာ နှုတ်ခမ်းလေးကို စူတူတူလေး လုပ်၍ ပြောသည်။
“ အို...ကဲပါ....ပထမ တစ်ချီတော့ ကို ကြိုက်သလိုလုပ်....နောက်တစ်ချီကျမှ သီတာပြောသလိုလုပ်....ဒါပဲ....”
ချစ်ထွန်းက သူမကို ဒီအတိုင်းပင်ထား၍ လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ ခါးကို သိုင်းဖက်ကာ လီးကြီးကို တစ်ချက် ညောင့် လိုက်သည်။
“ ပြွတ်...”
“ အင့်....”
“ ကဲပါ....အခုနက အကိုပြောသလိုပဲ စားပွဲပေါ်တင်ပြီး လုပ်ကြည့် လိုးကြည့်အုံးလေ....”
သီတာ၏ အပြောနွဲ့နွဲ့ တိုးတိုးလေးနှင့် သီတာ၏ အပြုံးနုနုချွဲချွဲလေးတွေသည် ချစ်ထွန်းကို တင်းတင်းကြီး ရစ်ပတ် နှောင်ဖွဲ့မိကြသည်။ ချောမောလှပလွန်းသော စည်းစိမ် ဥစ္စာ ကြွယ်ဝလွန်းသော သီတာကို လိုးခွင့်ကြုံရသည့်အတွက် ချစ်ထွန်း ကျေနပ်အ့ံသြနေရသည်။ သီတာကို စားပွဲပေါ် ပက်လက်လေး တင်လိုက်ပြီး ခြေနှစ်ဖက်ကို အထက်သို့ တွန်းတင် လိုက်သည်။ ထိုအခါကျမှ စောက်ပတ်ဖြူဖြူကြီးထဲသို့ တင်းကြပ်ပြည့်ကြပ်စွာ ထိုးသွင်းထားသော လီးမဲမဲကြီးကို ထင်ရှားစွာ တွေ့ရသည်။ ချစ်ထွန်းသည် ကြမ်းပြင်ပေါ်မှပင် မတ်တပ်ရပ်ကာ သီတာ၏ ဖြူဖွေးသော စောက်ပတ်ကြီးကို ဆွဲဖြဲလိုက်ပြီး လီးတန်ကြီးကို သီတာ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲမှ တဆုံးနီးပါး ဆွဲထုတ်၍ ပြန်၍ တဆုံးဝင်အောင်ပင် ဆောင့်၍ လိုးသွင်းချလိုက် လေသည်။
“ ပြွတ်....ဗြစ်...ဘွပ်...”
“ အမလေး...ကိုရယ်...ကျွတ်...ကျွတ်....”
စားပွဲပေါ်လဲလျှောင်းထားသော သီတာ၏ ကျောပြင်လေးက စားပွဲပေါ်မှ ကြွတက်သွားပြီး ပြန်ကျသွားသည်။ ဖြူဝင်း အိစက်သော စောက်ပတ် ဖွေးဖွေးကြီးထဲသို့ ညိုမဲပြောင်တင်းနေသော လီးတန်ကြီးက ဇိကနဲ ဇတ်ကနဲ ဆောင့်သွင်းလိုက်ပြန် သည်။
“ ပြွတ်....ပြွတ်....ပြွတ်....”
“ အ.....အမလေး....အသဲကို ခိုက်သွားတာဘဲ ကိုရယ်....အား...ဟင်း....ဟင်း....”
ချစ်ထွန်း၏ လီးတန်ကြီးက သီတာ၏ စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့ မဆန့်မပြဲဝင်ကာ သူမ၏ စောက်ပတ်ဝမှ စောက်စေ့ လေးကို ဖိ၍ ပွတ်တိုက်နေရာ သီတာမှာ ဖြတ်ဖြတ်လူး၍နေရသည်။
“ ပြွတ်...ပြွတ်....ပြွတ်....”
“ အ...အား....အ....အား.....အ.....အား....ကျွတ်.....ဆောင့်.....ဆောင့်.....အားရပါးရဆောင့်စမ်းပါ.....လိုးစမ်းပါ ကိုရယ် သီတာကို မညှာနဲ့ သိလား....အ.....အ....အ....အား....ဆောင့်.....ဆောင့်စမ်းပါ.....”
သီတာသည် သူမ၏ မျက်လုံးလေးကို မဖွင့်သေးဘဲ တတွတ်တွတ်ပြောလိုက် စောက်ပတ်ကြီးကို ကော့ပေးလိုက်ဖြင့် အငြိမ်မနေဘဲ ခေါင်းလေးကလည်း ဘယ်ညာရမ်းခါ၍ နေလေသည်။ ချစ်ထွန်းကလည်း တကယ်ကို အားရပါးရကြီးပင် ဆောင့်၍ ဆောင့်၍ လိုးနေသည်။
“ ပြွတ်...ပြွတ်...ဗြစ်...ပြွတ်...ဗြစ်....”
“ ဆောင့်....နာနာသာ ဆောင့်....သိလား သီတာ ခံနိုင်တယ်....အထဲမှာ တစ်ချက် တစ်ချက်ပဲ ကျင်ကနဲ ကျင်ကနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားတာ သီတာခံနိုင်ပါတယ်....ဆောင့်ထည့်လိုက်စမ်းပါ....ကိုရယ်....ခပ်နာနာလေးသာ ဖိဆောင့်...ဆောင့်...ဆောင့် အုံး....”
သီတာသည် ရမ္မက်စိတ်တွေ အမြင့်ဆုံးသို့ ရောက်လာဟန်တူသည်။ တကိုယ်လုံးက အကြောတွေက တင်းလာပြီး တွန့်လိမ်ကောက်ကွေးလာသည်။ သီတာ၏ လက်ကလေးများက သူမ၏ ဆီးစပ်တွင်ပေါက်နေသော စောက်မွှေးလေးများကို ဖိ၍ ပွတ်လိုက် ကြီးမားသော သူမ၏ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဆွဲညှစ်လိုက်ဖြင့် မချိမဆန့်ခံစားနေရလေသည်။
“ ပြွတ်...ဘွတ်....ဘွတ်....ပြစ်.....ဗြစ်....ပြစ်....”
“ အာ....ဟား....ဟား....အင့်.....အ....ဟား....ဟား.....ရှီး....ကျွတ်....”
ချစ်ထွန်း၏ ဖင်ကြီးက အနောက်သို့ ဆုတ်ဆုတ်ပြီး အားယူကာ လီးချောင်းကြီးကို စောက်ဖုတ်ထဲမှ ဆွဲ၍ ဆွဲ၍ ထုတ် လိုက်တိုင်း လီးချောင်းကြီးတစ်လျှောက် တောက်ပြောင်ကာနေရသည်။ လီးတန်ကြီးကို ဆောင့်သွင်းလိုက်တိုင်း စောက်ပတ် အုံကြီးက ဖောင်းကနဲ ကြွတက်သွားပြီး လီးတန်ကြီးက အရှိန်ဖြင့် စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ မြုပ်၍ မြုပ်၍ ဝင်သွားရလေသည်။
“ အင့်....အင်း.....ကောင်းလိုက်တာ.....ကိုရယ်.....အင့်...ဟင်း....ဟင်း.....”
သီတာက တဖြေးဖြေး ငြိမ်သက်စပြုလာရင်း ပါးစပ်မှ မပွင့်တပွင့်လေး ညီးရှာလေသည်။
“ သီတာ.....ပြီးသွားပြီလား....ဟင်...”
“ သွားပါ....သူက သိပ်ကြာတာဘဲ....သီတာဖြင့် နှစ်ခါတောင်ပြီးသွားတယ်....သူ သိပ်ထန်တာဘဲ....ဟွန်း....”
သီတာက ရမ္မက်ရှိန်မပြေသေးဟန်ဖြင့် ခပ်ညုညုလေးပြောသည်။
“ အကိုက မပြီးသေးဘူး....ဆက်လိုးအုံးမှာ သီတာ အလိုးခံနိုင်သေးတယ် မဟုတ်လား....”
“ ခံမယ်....ဘာလို့ မခံနိုင်ရမှာလဲ ရှင် လိုးနိုင်သမျှ ကျမက ခံမယ်....”
“ ဟုတ်ပြီ....ဒါဆိုရင် အကိုက ဒီပုံစံအတိုင်းဘဲ ဆက်လိုးမယ်....”
စကားပြောနေရင်းက ချစ်ထွန်း၏ ကိုယ်လုံးကြီးက တလှုပ်လှုပ်နှင့် ဖြစ်နေသဖြင့် သီတာ၏ စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့ တစ်ဆုံးဝင်၍နေသော ချစ်ထွန်း၏ လီးတန်ကြီးက တလှုပ်လှုပ်ဖြင့် ဖြစ်၍နေသဖြင့် သီတာ၏ စောက်ပတ်အတွင်းသားနုနု လေးများကို လီးတန်ကြီးက ပွတ်သပ်ထိုးဆွသကဲ့သို့ ဖြစ်နေလေသည်။
“ အင်း....လုပ်....လုပ်ချင်လဲ လုပ်လေ....အကို ကလဲ....”
သူမ၏ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးလေး တစ်ခုလုံးကို မျက်တောင်မခတ် ခဏတာ ရပ်၍ ကြည့်နေသော ချစ်ထွန်းကို သီတာက စိတ်မရှည်စွာဖြင့် ပြောသည်။ သီတာ၏ စကားအဆုံးမှာပင် ချစ်ထွန်းက သူ၏ လီးတန်ကြီးကို သီတာ၏ စောက် ခေါင်းထဲမှ ဆွဲထုတ်ကာ ဆောင့်၍လိုးတော့သည်။ ချစ်ထွန်း၏ အသက်ပြင်းပြင်းရှုသံ၊ သီတာ၏ ညီးညူ မြည်တမ်းသံများ သည် အခန်းထဲတွင် ပဲ့တင်ထပ်၍နေသည်။ ထို့ပြင် ဆီးစပ်ချင်းရိုက်မိရာမှ ထွက်ပေါ်လာသော တဖတ်ဖတ်ဆိုသော အသံနှင့် ချစ်ထွန်း၏ ဂွေးအုကြီးတွေက သီတာ၏ ဖင်ဆုံကြီးကို ထိမိတဲ့ အသံတဖျတ်ဖျတ်ဆိုသော အသံတွေမှာ ဆက်တိုက်ထွက်ပေါ် ၍ နေရလေသည်။ စောက်ရည်များ စိုရွှဲနေသော သီတာ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ချစ်ထွန်း၏ လီးချောင်းကြီးက တရှိန်ထိုးဆောင့် ထိုးသွင်းလိုက်သော တဘွတ်ဘွတ် အသံများကလည်း ဆက်တိုက် ထွက်ပေါ်၍နေလေသည်။
“ ဘွတ်....ဘွတ်....ဖတ်....ပျပ်....ဘွပ်....ဗြစ်....ပြွတ်....ဘွပ်....ဘွတ်.....”
“ အားပါး....ရှီး....ဆောင့်.....ဆောင့် ကျမကို တအားဆောင့်လိုးစမ်းပါရှင်.....ဟင်း....ဟင်း....ဟင်း...အကို့ လီး ချောင်းကြီး တစ်ချောင်းလုံး အဆုံးထိ တချက်ထဲနဲ့ ထိုးစိုက်လိုက်စမ်းပါ....ခံလို့ ကောင်းလွန်းလို့ပါ....အင်း...အား....ပါး... ဟင်း....”
“ ဘွပ်....ဗြစ်....ပြွတ်....ပလွတ်....ဘွပ်....”
“ အား ဟုတ်ပြီ....အဲလို....အဲလို....ဟင်း....ဟင်း....ဆောင့် ဆောင့်....အဖုတ်ကွဲချင် ကွဲသွားစမ်းပါစေ.....အမလေး. ....ကောင်းလိုက်တာ ရှင်....အား....”
အားပြင်းထိမိလှသော ချစ်ထွန်း၏ ဆောင့်ချက်တွေကို ရင်သိမ့်တုန်အောင်ခံရင်း သီတာတစ်ယောက် နောက်တစ်ချီ ထပ်ပြီး သွားသည်။ သူမ၏ လင်ယောကျ်ားနဲ့ပင် တချီကောင်းလောက်သာ ပြီးခဲ့သော သီတာတစ်ယောက် ချစ်ထွန်း လိုးတာကို ခံရတော့မှ တသက်နှင့်တကိုယ် ဆက်တိုက်ပြီးတဲ့ အရသာကို တုန်ခါ မောဟိုက်အောင် ခံစား၍ နေရတော့သည်။ သီတာ (၃)ချီမြောက်ပြီးသွားသည့်အချိန်တွင် ချစ်ထွန်းသည် တရှူးရှူးဖြင့် အသက်ရှူတွေ အရမ်းမြန်လာသည်။ ဆောင့်လိုး ချက်တွေကလည်း ကြမ်းသထက် ကြမ်း...မြန်သထက် မြန်၍လာသည်။ ချစ်ထွန်း တစ်ယောက် ပြီးကာနီး၍လာပြီဆိုသည်ကို သီတာက သိသည်။ ချစ်ထွန်းတစ်ယောက် အရသာ ပိုရှိအောင် လုပ်ပေးချင်သော သီတာက သူမ၏ ဖင်လုံးလုံးကျစ်ကျစ် လေးကိုအသာ ပတ်ကျော်ပြီး ချစ်ထွန်း၏ ဂွေးအုများကို လက်နဲ့အသာ လှမ်းကိုင်လိုက်ပြီး ဖွဖွလေး ဆုတ်နယ်ပေးသည်။
ချစ်ထွန်းတစ်ယောက် အရသာတွေ့သွားတာ သေချာသည်။ အသက်ရှူတာ ပိုမြန်လာသလို ဆောင့်လိုးချက်တွေက လည်း ပို၍အားပြင်းပြီး ပို၍ ကြမ်းလာသည်။ ထို့နောက် ချစ်ထွန်း၏ လီးကြီး ငေါက်ကနဲ ငေါက်ကနဲ ဖြစ်သွားချိန်မှာပင် သီတာ က သူမ၏ စောက်ဖုတ်ကို ညှစ်၍ သူ၏ လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ဖြင့် ညှစ်ယူလိုက်တော့ရာ ချစ်ထွန်း၏ လီးထိပ်က သုတ်ရည် များက ပန်း၍ ထွက်လာတော့သည်။ သီတာ၏ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ အရှိန်ပြင်းပြင်းဖြင့် ပူကနဲ နွေးကနဲ သုတ်ရည်များပန်းဝင် ထိတွေ့လိုက်သည့်အချိန်မှာပင် သီတာတစ်ယောက် လေးကြိမ်မြောက် ပြီး၍ သွားရလေတော့သည်။
ပြီးပါပြီ။
********************************
Zawgyi fonts
.....
ဘာနဲ႔အစားထိုးမြာလဲ(အ်ပာစာအုပ္)
•••••••••••••••••
စာအုပ္မဖတ္ခင္ အ်ပာစာအုပ္ေၾတကို
ေန႔စၪ္ အခမဲ့ ၂၀၀၀ ေက္ာ္ဖတ္ရမယ့္ Apk ေလးနက္
မိတ္ဆက္ေပးပါရေစ။
Download link...
https://www.mediafire.com/download/mlfw8fafec3cjyj
ေရးသူ - ေပါက္ေက္ာၼ (အခ္စ္တကၠသိုလ္ မြ ကူးယူသၫ္)
Creditသက္ဆိုင္သဴအားလံုး
(၁)
ညက တိတ္ဆိၾတႅႏ္း၍ ေအမြာငၠ သိပ္သၫ္းၾလႏ္းေနသၫ္။ ခ္ျစၳႏ္း အပိုငၥားရထားေသာ ကားဂိုေဒါင္၏ ေနာကၹက္ အိပၡႏ္းေလးထဲ၌မူ အ်ပာေရာင္ မီးျပင္းေလးက လင္းလက္၍ေနသၫ္။
“ ဒါ အကို႔ အိမႅားဟင္...”
“ ဟင့္အင္း....ကိုယၠ သူမ္ားဆီမြာ ကပ္ေနရတာ...”
“ အင္း...ေတာ္ေတာ္ ခ္မ္းသာတာပဲ...”
ေကာေငၼလးက စကားတတ္ၿပီး ေဖၚေ႐ႊ၏။ ညၪ့္မယ္ေလးတစ္ေယာကၠို ခ္ျစၳႏ္းက ညလုံးေပါက္ႀဆဲလာခဲ့်ခင္း ်ဖစ္သၫ္။
“ မင္း...ကိုယ့္ကို ေစ္းေမ်ပာေရသးဘူးေနာ္...”
“ ငါးခုေလ...အဲဒီေပါက္ေစ္းပဲ...”
“ အဟဲ...ငါးရာလား...”
“ အဲ...ဟယ္...ငါးေထာင္ေလ ဆရာႀကီးရဲ႕...”
“ ကိုယ္ တကယၼသိလုိ႔ပါ...အခုမြ မင္းကို ပထမဆုံး ေခၚမိတာပါ...”
“ သနားလုိက္ေရတာ့မလား...”
“ မသနားပါနဲ႔...ရပါတယ္....သုံးေထာင္ဆို မရဘူးလား...”
“ အလိုေလးေတာ္...ဘာမြတႅို႔ ေစ္းဆစ္ေနရတာလဲ...တစ္ညလုံး ႐ြငၷဲ႔ေနရမယ့္ က္မဒုကၡကိုလၫ္း ထၫ့္ၾတက္ အုံး....”
“ ငါးေထာငၸဲလားၾကာ...အဲဒါ...အကုႏၸဲ...”
“ ဟင္း...က္ေမတာ့ ဖိတၥာမြားၿပီထငၱယ္ ဒါနဲ႔ ႐ြငၱစ္ေယာကၸဲ လုပ္ရမြာေနာ္...”
“ တစ္ေယာကၳဲပါ...”
“ အင္း တခ္ဳိ႕က တစ္ေယာကၳဲဆိုၿပီး ေခၚၾသားတာ ဟိုေရာက္ေတာ့ ေလးငါးေ်ခာက္ေယာက္်ဖစ္ေရာ ေျငက္ေတာ့ အ်ပၫ့္ေမပးခ္ငၻဴး...”
“ ကိုယၠ အဲဒီလူယုတၼာစာရင္းထဲ မပါ ပါဘူး...မနက္ေလးနာရီထိုးတာနဲ႔ မင္း ်ပႏ္ေပါ့...”
“ အနားယူျခင့္ေတာ့ ႐ြိမြာေပါ့ေနာ္...”
“ ေမ်ပာတတၻဴး...က္ဳပၠ ေအတာၳႏ္ေနတာ...”
“ ဟင္း...ၾကက္သီးေတာင္ ထလာၿပီ...ကဲပါ အခ္ိႏ္်ဖဳႏ္းေမနနဲ႔...႐ြင့္အဝတ္ေၾတ အရငၡၽၾတ္....”
“ မင္း အရငၡၽၾတ္ေပါ့...”
“ ကဲလာ....အကိုက က္မကို ခၽၾတ္....က္မက အကို႔ကို ခၽၾတ္ေပးမယ္...ဟလား...”
“ ေအာ္...ေေျငၾကးနဲ႔ကာမကို ေရာင္းဝယ္သဴေလးေၾတမုိ႔ ဘာဆိုဘာမြ အခက္အခဲမ႐ြိ စင္းလုံးေခ္ာလို႔...”
ခ္ျစၳႏ္းက သူမ၏ ေအပၚအကၤ္ ီကို ခၽၾတႅိုက္သၫ္။ ၿပီးေတာ့ ေအာကၡံဘရာစီယာကိုပါ ခၽၾတၸစႅဳိက္သၫ္။ အ ၾတင္းမြာ မာတင္း၍ ၿဖံ႔ၾထားေသာ ်ဖဴေျဖး၍ေနသၫ့္ ႏို႔ႏြစႅဳံးက ႐ုႏ္းကႏ္၍ ၾထကႅာသၫ္။
“ မင္း ဒီအလုပ္ လုပၱာ ၾကာၿပီလား...”
“ တစ္ႏြစ္႐ြိပါၿပီ...”
“ မင္းနာမၫ္ ေမ်ပာေရသးဘူးထငၱယ္...”
“ အလကားပါ တ်ခားနာမၫ္ေၾတ ေ်ပာမြာေပါ့...အပိုေၾတ ေ်ပာေမနပါနဲ႔...”
“ စကားေ်ပာဖုိ႔ ၾလယ္ေအာငၸါ...”
“ ေမသီ...ပါ ”
“ ေအာ္...ေမသီ အင္း...ဒါနာမၫ္ေပါ့ေနာ္ ”
“ ဟင္း...ဟင္း...ေသခ္ာပါတယ္...”
ေမသီ၏ မ္က္ႏြာေလးက ေတလာကလုံးကို ထီမထင္သလို မ္က္ႏြာေပးေလးႏြင့္ ်ဖစႅင့္ကစား မ္ကႅဳံးေလးေၾတ က ရီေဝ၍ေနသၫ္။ ႐ႊႏ္းလဲ့၍ေနသၫ္။ ေတာကၸ၍ေနသၫ္။ ႏႈတၡမ္းေလးေၾတက ႐ႊႏ္းလကၥိုေ်ပ၍ ဖူးလုံးေနသၫ္။
“ မင္း...ေခ္ာေတာ့ ေအတာ္ေခ္ာတယ္...”
“ အကို ႏြေ်မာလိုကၱာလို႔ ေ်ပာမလို႔လား...အပိုေၾတ ေမ်ပာေၾကးၾကာ...ေမသီ စိတ္ညစၱယ္...”
ေမသီက ခ္ျစၳႏ္း၏ ပုဆိုးစကို ႀဆဲခၽၾတ္ၿပီး ၾကမ္း်ပင္ေပၚသုိ႔ ပုံခ္လိုက္ေသာအခါၾတငၼဴ သူမ၏ ပါးစပ္ေလး ဟ ၾသား သၫ္။
“ အလိုေလး...ေလး...မနဲေမနာႀကီးပါလား႐ြင့္...”
ေမသီက ခပ္ငိုက္ငိုက္ႀကီး ႀတဲက္ေေနသာ ခ္ျစၳႏ္း၏ လီးႀကီးကို လေကၠလးႏြင့္ တယုတေယလး ႀဆဲမသၫ္။
“ ႀကီးလိုကၱာဟယ္...ခ္စၥရာႀကီး....ၾကည့ၸါအုံး...”
ေမသီ၏ လကၹဝါးေလးေပၚ၌ အိပ္ေပ္ာ္ေေနသာ ေ်ေျမျပးတစ္ေကာင္ႏြယ္ စင္းစင္းႀကီး ၿငိမ္ေေနသာ ခ္ျစၳႏ္း၏ လီးထိပၹဴးႀကီးမြာ ခပ္ညိဳညိဳ်ဖင့္ တုတၡိုငႅြသၫ္။
“ မင္း ထဘီခၽၾတ္ေပးမယ္ေလ...”
“ အင္း...ခၽၾတ္ေလ...က္ေမတာ့ေလ အကုိ႔ဟာႀကီးေၾတ႔ၿပီး ်ပႏ္အမ္းခ္ငၥိတ္ေတာင္ ေပါကႅာၿပီၾကယ္...”
ေမသီက မႈိရသူ မ္က္ႏြာမ္ဳိးေလးႏြင့္ ႐ႊႏ္း႐ႊႏ္းလဲ့လဲ့ ၾကၫ့္ရင္း ေ်ပာလိုက္သၫ္။ ခ္ျစၳႏ္း၏ လီးႀကီးကိုလၫ္း လက္ႏြစၹက္်ဖင့္ ဘယ္ညာေ်ပာင္းကစားရင္း တခါတရံ ေျဂးစိႀကီးကိုပါ ်ဖစ္ၫြစၱတ္သၫ္။ ေလမႊးမ္ား ထူပိႏ္းေေနသာ ဆီးစပၼြ ထိုးၾထကႅာေသာ လီးတႏ္ႀကီးသၫ္ ေျဂးစိႀကီးေအာက္သဳိ႔ပင္ ေရာကၠာ ေအ်မာင္းလုိက္ႀကီး်ဖစ္၍ေနသၫ္။ ေမသီက လီးဒစ္ႀကီးကို သူမ၏ လက္ေခ္ာင္းေလးႏြစ္ေခ္ာင္း်ဖင့္ ၫြပၠိုငၠာ ၿဖဲခ္ၿပီး အနီးကပ္ၾကည့္သၫ္။
“ အကုိ႔ ဟာႀကီးက ထႏၼယ့္ပုံပဲ သိလား...”
“ ဘာ်ဖစႅဳိ႔လဲဟင္...”
“ ဒစၷကၱယ္...ထိပႅဳံးၿပီး လုံးပၾတၳားတယ္...အတႏၳက္ေတာင္ နဲနဲႀကီးေေနသးတယ္ေလ...ဒါမ္ဳိးႀကီးေၾတက မိႏ္းမသုံးေလးေယာကၠို တၿပိဳငၱၫ္း လုပ္ႏိုငၱဲ့ အမ္ဳိးအစားေပါ့...”
“ ေပါက္ေပါက္ ႐ြာ...႐ြာ...”
ေ်ပာလိုက္ၿပီးခ္ျစၳႏ္းက ေမသီ၏ ေခါင္းေလးကို မနာေအာငၳဳလိုက္ေသးသၫ္။
“ ဟုတၱယ္ အကိုရဲ႕ ေယာက္္ားေၾတ တႏ္ဆာကို ေလ့လာထားမြ ကိုယၷဲ႔ ေအပးအယူလုပၼယ့္ ေယာက္္ား ဘာ အမ္ဳိးအစားဆုိတာ သိထားရတာေပါ့...”
“ ဟား...မင္းက ေအတာ္ရင့္ေနၿပီပဲ...”
ခ္ျစၳႏ္းက ေမသီ၏ ေစာကၸတၠို စမ္းရင္းေ်ပာသၫ္။ ေမသီက ေပါင္ၾကားထဲ ထိုးႏႈိုကႅာေသာ ခ္ျစၳႏ္း၏ လကၠို ေပါင္ႏြစၹကၠားေပးလိုက္ရင္း...
“ ေမသီ....ဒီအလုပၠို တစႅမြ တစၡါပဲလုပၱာပါအကို...ၿပီးေတာ့လဲ ေရာဂါရႏိုငၼယ့္ ေအ်ခေအနမ္ဳိးလဲ ေ႐ြာင္ တယ္ေလ....”
“ ေကာင္းပါတၾယၠာ...”
“ ဟုတၸါတယ္....အကိုလၫ္း ေမသီကို စိတ္သႏ္႔မြ လုပၸါ အကို စိတၼသႏ္႔ရင္ အလကား ပိုက္ဆံကုႏ္ ေနမြာ....”
ခ္ျစၳႏ္းက ေၾကးစားေမလး ေမသီကို ေလးစားျစာ တစၡ္ကၷမ္းလိုက္သၫ္။ ေေရမႊးနံ႔က ရငၳဲအထိ ထိုးေဖာက္ဝင္ ေရာက္ၾသားသၫ္။
“ မင္းကို ်မင္်မငၡ္င္း...”
“ လိုးခ္င္ၾသားတယ္ေပါ့...”
“ ဟာၾကာ ေမသီကလဲ ခ္စၱယႅို႔ ေ်ပာမြာပါ...”
“ ၾသားစမ္းပါ အကိုရာ...ခ္စၱယ္ဆိုတာလဲ အနၾကၹင့္ၿပီး ကာလကုႏ္ေအာင္ ေစာင့္ၾကည့္ေတာ့ ေနာက္ဆဳံးေတာ့ လိုးခ္ငၱယ္ ဆိုတာပဲ ၾထကႅာတာပါ...”
“ မင္းကို အကို အ႐ႈံးေပးလုိက္ၿပီ...”
“ ဒါေပါ့...ဒီလိုပဲ်ဖစ္ရမယ္ေလ...ဟင္း...”
ေမသီက ခ္ျစၳႏ္းလီးထိပၹဴးအဝကို လက္ၫြဳိးေလး်ဖင့္ ျပတ္ၾကည့္၍ေနသၫ္။
“ မင္း...ဘယၸဳံစံကို ႀကိဳက္သလဲ...”
“ အိုး...အကိုက ပိုက္ဆံေပးထားတာပဲ အကိုႀကိဳက္သလိုေ်ပာေလ ကုႏ္းေပးရမလား...”
“ ေအး ေကာင္းတယ္....ဖငၠဳႏ္း....”
“ အကို...ဖငၳဲေတာ့ မလိုးနဲ႔ေနာ္...အကို...”
“ ေအးပါဟာ...”
“ ေ်ပာထားေရသးတယ္...အကိုတုိ႔ ေယာက္္ားေၾတက ႏြာေခါင္းေပါက္ေတာင္ ထားခ္ငၱာ မဟုတၻဴး...”
“ စကားေ်ပာလိုကၱာ သာလိကာေမလးရယ္...”
ေမသီက ခစၠနဲ တစၡ္က္ရယ္ၾသမ္းရင္း...ေစာေစာက ခ္ျစၳႏ္းက ခၽၾတ္ေပးမယ္ေ်ပာခဲ့ေသာႅၫ္း မခၽၾတ္်ဖစ္ ေသးသၫ့္ သူမ၏ ထဘီကို ခၽၾတၡ္လိုက္ၿပီး ခ္ျစၳႏ္းဖက္သဳိ႔ တစၡ္ကႅြၫ့္်ပလိုက္ၿပီး ေကာ့်ပလိုက္သၫ္။
“ ပစၥၫ္းလၫ္း ၾကၫ့္အုံးေနာ္ အကို...”
ခ္ျစၳႏ္းဆီက စကား်ပႏၼေရတာ့။ ခါးကို ေကာ့ထားသ်ဖင့္ အႏၳၾကႅာေသာ ေစာကၹဳတ္ အသားစိုင္ႀကီးက နဲနဲေႏြာေႏြာႀကီးမဟုတ္...အလၾယၠဲေၾကာင္းစပ္ၾကားမြ ခပ္ဟဟ်ပဴးၾထက္ေေနသာ ေစာကၥိႀကီးက လကၱဆစၡႏ္႔႐ြၫ္ သၫ္။ ေစာက္ေမႊးအခ္ဳိ႕က ေပါင္ၿခံအထိ ခပၸါးပါး႐ြိသၫ္။
“ မင္း ဟာႀကီးကလဲ ေသးမြေမသးပဲ ေမသီ...”
“ ဟင္း...ဟင္း...ဒါမေထသးဘူး....ေသဘာေပါက္...”
အေမလး ထမ္ားထရင္ေတာ့ ဒါႀကီးအၾကၠဲလာေလမလား မဆိုႏိုင္။ ခ္ျစၳႏ္းက ေမသီ့ ေစာကၸတ္ႀကီးကို ခပ္ျရျရ ကိုင္ၾကည့ၠာေနစၪ္...
“ ကဲ...ကိုကၥားမြာလဲ မဟုတၻဲနဲ႔ ဖယ္ေတာ့...”
ေမသီက ၿငိမ့္ေညာင္းျစာ ကိုယၠို တပတႅြၫ့္ၿပီး ခ္ျစၳႏ္းေ႐ြ႕၌ဖငၠို ကားၿပီး ကုုႏ္းေပးလိုက္သၫ္။ ေအာက္ေ်ခ ႐ြင္း႐ြင္းႏြင့္ ေစာကၸတ္ႀကီးက ဖင္ၾကားမြ ေအနာက္သဳိ႔ အုံလုိက္ႀကီး ်ပဴးၾထကႅာသၫ္။
“ အကိုကလဲ အဟင့္...ဘာလို႔ အၾကာႀကီး စိုက္ၾကည့္ေနရတာလဲ လုပၼယ့္ဟာကို မလုပ္ေသးဘဲနဲ႔...”
ခၽျဲတဲတဲ ႏြာသံေလးႏြင့္ တီးတိုးေ်ပာလိုက္ေသာ ေမသီ၏ စကားကိုၾကားမြ ခ္ျစၳႏ္းက ေမသီ၏ ဖင္ေနာကၷားသို႔ တိုးကပ္ၿပီး ရပႅိုက္သၫ္။
ကားဂိုုေဒါင္အ်ပငၹက္ တိုက္ႀကီးႏြင့္ ဆက္ၾသယၳားေသာ လူၾသားလမ္းေလးအတိုင္း လက္ႏြိပၼီးေသးေသးေလး်ဖင့္ အသုံး်ပဳ၍ အရိပၱစၡဳက ကားဂုိေဒါင္ဆီသုိ႔ ခ္ၪ္းကပ္၍လာသၫ္။ တကယ္ဆို ထိုလက္ႏြိပၼီးေရာင္ေလးကို ခ္ျစၳႏ္း႐ြိရာ ်ပတင္းေပါကၼြ ်မင္ႏိုင္သၫ္။ သို႔ေသာႅၫ္း ခ္ျစၳႏ္း အာ႐ုံက ေမသီ ေစာကၸတ္ႀကီးေပၚ၌သာ ေရာက္ေနသ်ဖင့္ မီးေရာင္ ကို သတိမထားမိလုိက္ေခ္။
ေမသီက သူမ၏ႀကီးမားေလြသာ တငၸါးႀကီးႏြစႅဳံးကိုု ဘယ္ညာယိမ္းႏျဲ႔ရင္း ေဆာ့ကစားေနရာ ေတာင္ေေနသာ ခ္ျစၳႏ္း၏ လီးတႏ္ႀကီးႏြင့္ ေမသီ၏ ေစာကၸတ္ႀကီးမြာ မထိတထိ်ဖင့္ ယမ္းခါေနသၫ္။ တစၡ္က္ တစၡ္က္ ေမသီက ခ္ျစၳႏ္း၏ လီးႀကီးကို ေစာကၸတ္ေအာက္သဳိ႔ လြ္ဳိၾသင္းထားၿပီး ေပါင္ႏြစႅဳံးႏြင့္ ၫြပၡါ ေ႐ြ႕တိုးေနာက္ဆဳတ္ လုပ္ေနသ်ဖင့္ လီးႀကီးမြာ မခ္င့္မရဲႀကီး်ဖစႅာၿပီး ခ္ျစၳႏ္းကိုယၱိုငၼြာလၫ္း ႐ႈး႐ႈး႐ြဲ႐ြဲ အသံေၾတ ၾထကႅာသၫ္။
“ ခစ္...ခစ္....ခစ္....မာႏၳလာၿပီ...ခစၡစ္...”
ခ္ျစၳႏ္း၏ လက္ႏြစၹကၠ ေမသီ၏ ဖင္ႀကီးေၾတကိုကိုင္ရင္း လီးႏြင့္ေစာကၸတ္ တဲ့တဲ့်ဖစ္ရႏ္ ႀကိဳးစားေနရင္း ႏြာမႈတ္သံႀကီးက ်ပင္းထႏ္၍လာသၫ္။ ေမသီက ေသဘာက္ၿပီး တခစၡစ္ရယ္ရင္းေ်ပာသၫ္။
“ နင့္ ဖငၠ ၿငိမ္ၿငိမ္ေနစမ္းဟာ...”
“ အိုး....ဝင္ေအာငႅဳပ္ေပါ့လို႔...ခစ္...ခစ္...”
ေမသီက ေဆာ့ကစားနၫ္း တစၡဳဟူ၍ပင္ သတၼြတ္ေနသလားမသိပါ။ ခ္ျစၳႏ္းကို ေ်ပာငၥပၥပ္ေ်ပာရင္း လီးတႏ္ ႀကီးကို ေစာကၹဳတ္ဝသုိ႔ မဝင္ေအာင္ နိမ့္ခ္ီ်မင့္ခ္ီ်ဖင့္၎၊ ဘယ္ညာရမ္းခါ၍၎ ေ႐ြာငၱိမ္းေနရာ ခ္ျစၳႏ္း ကၽျဲၿမီးတိုလာ သၫ္။ ချပၹျဖကိုငၳားေသာ ေမသီ၏ ခါးေသးေသးေလးကို သူ႔လက္ႀကီး်ဖင့္ တင္းၾကျပၥာ စုံကိုင္ဆဳတ္ယဴၿပီး ရမ္းခါေေနသာ ဖင္ႀကီးကိုု ထိႏ္းခ္ဳပႅ္က္ ဖင္ၾကားထဲမြ ေနာက္သဳိ႔်ပဴးၾထက္ေေနသာ ေစာကၸတ္အဳံႀကီးၾကားသုိ႔ လီးထိပ္ႀကီးကို မရမက ျဇတ္ၾသင္းလိုက္သၫ္။
“ ်ျဗတ္...်ဗစ္...်ဗစ္...”
“ အ...အဟ...ကၽၾတ္...ကၽၾတ္...အကိုကလဲ တအားပဲ...”
“ နငၠ ၿငိမ္ၿငိမၼြ ေမနတာ...”
“ ခ္စႅို႔ က္ီစားတာပဲ ဟာကို...”
“ ငါက ေမနႏိုင္ေတာ့ဘူး ဟ...”
“ အ....ဟင္...အကိုကလဲ ထႏ္သလားေမမးနဲ႔....အ...အား...ကၽၾတ္...ကၽၾတ္....ကၽၾတ္....အဝင္ၾကမ္းတၾယၠာ..... အကုိ႔ လီးထိပၹဴးႀကီးက ေတာ္ေတာၼာတာပဲ ႐ြီး...အ....”
ေမသီ၏ ေစာကၸတၳဲသုိ႔ လီးတႏ္ႀကီးကို ေတျရ႕ေျရ႕စိုကၡ္ေနရာ ေမသီကို စကား်ပႏၼေ်ပာႏိုင္ေခ္။
“ ်ဗစ္...ပလစ္...်ပစ္...်ဗစ္...”
“ ဟား...အား...႐ြၫႅြ္ားလုိကၱာ အကိုရာ အကို႔ဟာႀကီးက မဆုံးေသးဘူးလား....အိုး...အိုး...ကၽၾတ္....ကၽၾတ္.... လၫၸင္းမြာေတာင္ တစ္ဆဳိ႔ဆို႔ႀကီး ်ဖစႅာၿပီၾကာ....”
“ အဆုံးဝငႅား...ေမသီ...”
“ အိ...အ...ဝငၱယ္....ဝငၱယ္...အဆုံးပဲ....အိ...အ....”
ေမသီ၏ ဖင္ႀကီးမြာ မရမ္းႏိုင္ေတာ့၊ ေမဆာ့ႏိုင္ေတာ့ေခ္။ တင္းၾကပ္ေသာ လီးတႏ္ႀကီးက ေစာကၹဳတ္အဳံႀကီးတစၡဳ လုံး ်ပၫ့္ၾကပ္ၾသားေအာငၸင္ တိုးဝင္ေနဆဲ...။
“ အား...အ....ေနအုံး....ေနအုံး....အေမလး...တအားနာလာၿပီ အကို....ခေဏလး....ခေဏလး....”
“ ဘယႅိုလုပ္အဳံးမလို႔လဲ ေမသီ...”
“ တံေၾတးနဲနဲျစတၼြ ခံႏိုငၼြာ ေနပါအုံး....”
ေမသီက နီရဲေသာ ႏႈတၡမ္းစိုစိုေလးၾကားမြ တံေၾတးအနၫ္းငယၠိုု ျစတ္ယဴၿပီး လီးႀကီးႏြင့္ ေစာကၸတ္ၾကားသုိ႔ စိမ့္ ဝင္ေအာင္ လက္်ပႏၠိုင္ၿပီးျပတ္သပ္ေပးလိုက္သၫ္။
“ ေ်ဖးေ်ဖးေနာ္ အကို....တအားနာရင္ေတာ့ ေမသီ ေအာၼြာ သိလား...”
“ ေအးပါ...ေပါငၷၫ္းနၫ္း ထပၠားလိုက္ ဟုတ္ၿပီ....”
ေအမြာငၳဳထဲမြ မီးေရာင္ငယ္သၫ္ ကား႐ုံ၏ ေနာကၹက္ အခႏ္းေဘးၾတင္ မြိတ္ၾသားကာ ၿငိမ္သက္ၾသားသၫ္။ အခႏ္းထဲမြ မပီဝိုးတဝါး စကားအခ္ဳိ႕ၾကားလိုက္ရစၪ္ အရိပၠ ၿငိမ္သကၡါ အခႏ္းၾတင္းသုိ႔ ေခ္ာင္းၾကည့ႅိုက္သၫ္။ ေကာငၼ ေလး တကိုယႅဳံး အဝတၼ႐ြိ ကုတင္ေဘာငၠို လက္ေထာက္ၿပီး ဖင္ႀကီးကုႏ္းထားေသာေၾကာင့္ ႏုိ႔ႀကီးႏြစႅဳံးက ႀတဲႀလဲ လႈပ္ ရမ္းေနသၫ္။ ေကာေငၼလး ဖငၷားၾတင္ မ္က္ႏြာႀကီး ငုံ႔လ္က္ လက္ႏြစၹကၠ ခါးႏြစၹကၠို စုံကိုငၠာ လီးတႏၱစ္ဝကၡႏ္႔ ဝင္ေေနသာ ေစာကၸၾတၳားၾထားႀကီးကို စိုက္ၾကည့္ေနသူက ခ္ျစၳႏ္း်ဖစ္ေနသၫ္။
သီတာ ပါးစပ္ေလးကို လက္ေခ္ာင္းေလးမ္ား်ဖင့္ အထိတၱလႏ္႔ေလး ပိတႅိုကၼိသၫ္။
“ နာတယ္...နာတယ္...အကို ေမသီ မခံႏိုငၻဴး...အကို႔ဟာႀကီးကို တဝကၸဲ လိုးပါ အကိုရယ္....”
သီတာ နားေၾတ ထူပူကုႏ္သၫ္။ သီတာသၫ္ အိမ္ေထာင္႐ြငၼတစ္ေယာက္်ဖစ္ေသာႅၫ္း သၫႅို တ်ခားမိႏ္းမ ႏြင့္ ေယာက္္ားတုိ႔ လိုးေသာ်မျငၠင္းမ္ဳိး တခါမြ မ်မငၹဴးခဲ့ေခ္။
“ အား....အား....နာပါတယ္ဆိုမြ အဆုံးထိ ၾသင္းေန်ပႏ္ၿပီ....ကၽၾတ္....ကၽၾတ္....ကၽၾတ္....”
ေမသီဟုေခၚေသာ မိႏ္းမငယ္ေလးက သူမ၏ ဖင္ႀကီးကို လကၱစၹက္်ဖင့္ ဆကၡါ ဆကၡါျပတ္ရင္း ငိုမဲ့မဲ့ေလး ေ်ပာ ေနလင့္ကစား ခ္ျစၳႏ္းက ေမသီ၏ ခါးေသးေသးေလးကို က္စၠ္စၸါေအာင္ ဆုတႅိုက္ၿပီး သူ၏ ေ်ပာငႅက္ေေနသာ လီး တႏ္ႀကီးကို ေမသီ၏ ေစာကၸတၳဲသုိ႔ ပကၠ္ိၾသားႏႈႏ္းမ္ဳိး်ဖင့္ လိုးၾသင္း၍ေနသၫ္။
“ အေမလး...အ....အီး....ေသပါၿပီေနာ္....ဟင္း....ဟင္း....ေမသီ့ကို သနားပါအုံး အကိုရယ္....”
အသံေလးက တိုးတိုးေလးပဲ်ဖစ္သၫ္။ သုိ႔ေသာ္ သီတာ ေကာင္းေကာင္းၾကားေနရသၫ္။ သီတာ၏ ေ်ေခၾတ လက္ ေၾတ ေအးစကႅာသၫ္။ ႏြလုံးခုႏ္ႏႈႏ္းလၫ္း ်မႏႅာေနသၫၼဳိ႔ ကိုယၸါေရာၿပီး အလိုလိုေမာလာသၫ္။ နားထငၥပၼြ ေခၽျးသီးေလးမ္ား စုိ႔ၾထကႅာကာ အာေခါင္ေေၾတ်ခာကၠပႅာၿပီး တံေၾတးေလး ၿမိဳခ္လိုက္ရသၫ္။
“ ်ျဗတ္....ၾဘတ္....”
“ အ...ႀကဲၿပီ....ႀကဲၿပီ....ဒုကၡပါပဲ ႐ြီး....ကၽၾတ္....ကၽၾတ္....”
ေကာေငၼလး ခါးေလးကုႏ္းထလာၿပီး သူမ၏ ေစာကၸတၠို ဗိုက္ေအာက္သဳိ႔ ၾသင္းသၫ္။ လီးႀကီးက အနၫ္းငယ္ ်ပႏၳၾကႅာသၫ္။
“ ၿငိမ္ၿငိမ္ေနစမ္းပါ ဟ...ဆုံးပဲ ဆုံးေနၿပီ....”
“ မခံႏိုငၻဴး....မခံႏိုငၻဴး....ဟူး...ဟူး....ဟူး....”
သီတာ ေခ္ာင္းၾကၫ့္ေနသၫ္။ အသားေၾတ တဆတ္ဆတၱဳႏႅာသၫ္။ ဒူးေၾတ ေၾကးညႊတၡ္ငႅာသၫ္။ ေလမႊး မဲမဲႀကီးမ္ားက အုံေကာင္းလြၿပီး ညိဳၾထားလြျစာေသာ ခ္ျစၳႏ္း၏ လီးႀကီးကိုလၫ္း တအံ့ေတအာေလး စူးစိုက္ၾကည့္ေနမိ သၫ္။
“ အင့္....အင့္....အင့္...အ...အ...”
“ ်ျပတ္...်ဗစ္....်ပစ္...်ျပတ္....”
ခ္ျစၳႏ္း မီးကုႏ္ယမ္းကုႏ္ ဒလစပ္ေဆာင့္၍ေနရာ ေျဂးစိႀကီးႏြစႅဳံးက ေမသီဆီးခုံအထိ ေကာ့ေကာ့ၿပီး ေဖ္ာကၠနဲ ဖ္တၠနဲ ႐ိုက္သၫ္။ ်ျပတၠနဲ ်ပစၠနဲ အသံေလးေၾတက သုံးေလးခ္က္ ေဆာင့္မြ တစၡါၾထကႅာတတ္သၫ္။ ေမသီ ဆိုေသာ ေကာေငၼလးက ကုတင္ေဘာငၠို လက္ႏြစၹက္်ဖင့္ တင္းတင္းဆုတၠိုင္ၿပီး မ္ကႅဳံးေလးကို စုံမြိတ္ၿပီး ႏႈတၡမ္း ေလးကို ကိုကႅ္က္ ေခါင္းေလးကို ေမာ့ထား႐ြာသၫ္။ ေမသီ၏ ႏႈတၡမ္းအစုံ တင္းတင္းေလးေစ့ထားသၫ့္ၾကားမြ လၫ္ေခ္ာင္းသံတအင့္အင့္က ေဆာင့္ေဆာင့္ၾထကႅာသၫ္။ သီတာတစ္ေယာက္ ဘာမြ သတိမရဘဲ ဆကႅက္ေခ္ာင္း ေ်မာင္းေနမိေပရာ အားရစရာေကာင္းေလြသာ က္ားက္ားယားယား႐ြိသၫ့္ ခ္ျစၳႏ္း၏လီးႀကီးက သီတာ၏ ရငၳဲ၌ အရိပ္ ထျငၥဲက္ႏၡဲ့ေေပတာ့သၫ္။
သီတာဆိုတာက အ်ခားမဟုတ္ေပ။ ဒီအိမ္၏ အိမ္ႀကီး႐ြင္ ဦးထူးေက္ာ္၏ ဇနီး်ဖစ္သၫ္။ သမီးတစ္ေယာက္ေအမ ်ဖစ္ၿပီး အသကၠ (၃၂)ႏြစ္႐ြိၿပီ်ဖစ္သၫ္။ ဦးထူးေက္ာ္ႏြင့္ သီတာတုိ႔မြာ ခ္ျစၳႏ္း၏ အလုပ္႐ြင္ဟဳလၫ္း ေ်ပာ၍ရသၫ္။ သူငယၡ္င္းဟူ၍လၫ္း ေ်ပာ၍ရသၫ္။ ထူးေက္ာ္ႏြင့္ ခ္ျစၳႏ္းက ငယ္သဴငယၡ္င္းေၾတ်ဖစ္သၫ္။ ထူးေက္ာ္အလုပၼြႏ္သမြ္ကို ခ္ျစၳႏ္းက အားလုံးဝိုင္းဝႏ္း၍ လုပ္ေပးခဲ့သၫၼြာ ထူးေက္ာ္ အိမ္ေထာငၼက္မြီ ကတၫ္းကပင္်ဖစ္သၫ္။ ခ္ျစၳႏ္းက ကားက အစ ေမာင္း၍ေပးသၫ္။ အရငၠ ထူးေက္ာ္ႏြင့္ ခ္ျစၳႏ္းတုိ႔ တိုက္ႀကီးေပၚၾတင္ အတူေနခဲ့ၾကသၫ္။ ေနာက္ ထူးေက္ာ္ အိမ္ေထာငၠ္ၾသားေတာ့ ခ္ျစၳႏ္းက ကား႐ုံထဲၾတင္ ဆင္း၍ေနခဲ့်ခင္း်ဖစ္သၫ္။ ၾလႏၡဲ့ေသာ (၄)လခႏ္႔ေကတာ့ ထူးေက္ာၱစ္ေယာက္ ကားအကၥီးဒင့္်ဖစၠာ ၾကၾယႅႏ္ၾသားခဲ့ရ႐ြာသၫ္။
သီတာက သူေမ႐ြ႕မြ ်မျငၠင္းကို စူးစူးရဲရဲၾကည့္ေေနလသၫ္။ ခ္ျစၳႏ္းက အဆကၼ်ပတ္ ေဆာင့္၍ -ိုးေေနသာ အခါ ေမသီက သူမ၏ ဖင္ႀကီးကို ေနာက္သဳိ႔ စၫ္းခ္က္ဝါးခ္ကၠ္က္ေလး ်ပႏ္၍ေဆာင့္ေပးေနသၫ္။
“ အား....႐ြီး....ေကာင္းလိုကၱာ ကိုကိုရယ္....”
ေမသီက မ္က္ေတာင္ေလး ေမြးၿပီး အစၱစၱစ္အသံေလးႏြင့္ ေ်ပာလိုက္သံကို ၾကားေရသာအခါ သီတာ၏ စိတၳဲမြ ေမသီကို ေနရင္းထိုင္ရင္း ေအတာ္ ေစာက္်မငၠပ္ၾသားမိသၫ္။
“ အခုနေကတာ့ ေေသတာ့မယ့္အတိုင္း...” ဟု စိတၳဲမြ ေမက္မနပ္ေရျရတ္ေနမိသၫ္။
“ ၾထက္...ၾထကၠဳႏ္ၿပီ ကိုကို....အ....အ...”
“ အင့္....အင့္....အင့္....ကဲၾကာ...ကဲၾကာ....”
ခ္ျစၳႏ္းကလၫ္း လက္ေမာင္းေၾကာႀကီးေၾတ ေထာငၳလာေအာင္ ေမသီ၏ ခါးေလးကို တအားဆုတၠိုင္ႀဆဲယူၿပီး လီးတႏ္ႀကီးကို အဆုံးဖိ၍ ေဆာင့္ခ္လိုက္ၿပီး ခ္ျစၳႏ္း၏ လီးတႏ္ႀကီးကလၫ္း ေမသီ၏ ေစာကၸတၳဲသုိ႔ အတင္းဖိကပ္၍ ခ္ျစၳႏ္း၏ ကိုယ္ႀကီးသၫ္ တဆတ္ဆတ္်ဖစ္ၾသားေရလသၫ္။
သီတာ ခ္ာကနဲ လြၫ့္၍ ၾထကၡဲ့သၫ္။ သူမ၏ ရငၳဲၾတင္ေတာ့ ခ္ျစၳႏ္းသၫ္ သံေခ္ာင္းႀကီးအလား႐ြိသၫ့္ ၾထားႀကိဳင္းအၾကၠဲ၍ေေနသာ လီးတႏ္ႀကီးတစ္ေခ္ာင္းကို ပိုင္ဆိုငၳားေသာ ေယာက္္ားပီသသူတစ္ဦး်ဖစၸါေလလားဟု တုႏၱဳႏ္ယင္ယင္ေလးပင္ ေၾတးမိလိုက္ေေလတာ့သၫ္။
**************************************
(၂)
ထူးေက္ာ္ ဆုံးၿပီးကတၫ္းက သီတာတစ္ေယာက္ ေန႔စၪႅို မ္က္ရၫ္ႏြင့္ မ္ၾကၡက္်ဖစ္ေန႐ြာသၫ္။ မိခင္်ဖစ္သဴ ေန႔စၪ္ ငိုေနသၫၼဳိ႔လၫ္း ႐ြယႅီ ေလးခမ္ာ ေအခ္ာ့ခံရမၫ့္အစား သူမ ကပင္ မိခင္်ဖစ္သဴ သီတာကို ်ပႏ္၍ ေခ္ာ့ေမာ့ရမလို ်ဖစ္ေနသၫ္။ အဆိုးဆုံးကား သီတာ အရက္ေသာကၱတႅာ၏။
“ သီတာ...အရက္ေသာကၱတႅာတာေတာ့ ေမကာင္းဘူး...”
“ ေအာ္...ေအာ္....ကိုခ္ျစၳႏ္းက က္မကို သတိေပးေဖာ္ေရသးသားပဲ....အဟတ္ဟတ္....”
ဒီေန႔လၫ္း သီတာ တစ္ေယာက္ ထုံးစံအတိုင္း မူးေန်ပႏ္သၫ္။
“ က္ေနာၠ ေစတနာနဲ႔ သတိေပးတာပါ သီတာ...”
“ ေစတနာ....ဟလား...သီတာ့ကို ႐ြငၻယ္ေလာက္အထိ နားလၫၳားသလဲ ကိုခ္ျစၳႏ္း...”
ေမြးစင္းထားေသာ မ္က္ေတာင္ေကာ့ႀကီးမ္ား်ဖင့္ သီတာက ခ္ျစၳႏ္းကို ခပ္ေငါ့ေငါ့ေမးလိုက္သၫ္။
“ က္ေနာၠ သီတာတုိ႔လို ပညာတတ္ တစ္ေယာကၼဟုတၸါဘူး သီတာ...႐ြင္း႐ြင္းေ်ပာရရင္ သီတာ့ကို သနားမိလုိ႔ ပါ...ေသသူက်ပႏ္႐ြင္႐ိုးမြ မ႐ြိတာဘဲ....သီတာ...”
“ အဲဒါေၾကာင့္ က္မ ဒုကၡလြေလြၾတ႔တာေပါ့...ဟင္း...ဟင္း...သူ႔ေၾကာင့္ က္မ ဘယႅိုဒုေကၡၾတ ခံစားေနရတယ္ဆိုတာကိုေရာ ႐ြင္ေသဘာေပါက္သလား ကိုခ္ျစၳႏ္း...ဟင္...ေ်ပာစမ္းပါ....”
“ အာ....ေပါကၱာေပါ့....သီတာ....ေပါကၸါတယ္...လင္ေယာက္္ားတစ္ေယာက္ ဆုံး႐ႈံးရတဲ့ မိႏ္းမသားတစ္ေယာက္ ဟာ လုံၿခံဳမႈ အားကိုးမႈေၾတ ၾကယ္ေပ္ာကၠဳႏၱာေပါ့....ဒါပဲေလ...”
“ ဟား....ကိုခ္ျစၳႏ္း ႐ြင္ဟာ က္မထငၱာထက္ ပုိညံ့တယ္....ေအတာ္ေလးညံ့တယ္....သိလား....”
“ ဗ္ာ....”
“ မဗ္ာနဲ႔ေလ....သိကၡာေၾတ သမာဓိေၾတနဲ႔ အ႐ြက္ေအၾကာက္ေၾတၾကားမြာ က္မရဲ႕ ခႏၶာကိုယၠ ကာမဆႏၵကို ဘယ္ လိုအစားထိုးရမြာလဲ....”
“ သီတာ...”
ပုံမြႏႅၫၸတ္၍ေေနသာ ကမၻာႀကီးသၫ္ ႐ုတၡ္ၫ္း ရပၱႏ္႔၍ၾသားသၫ္။ ခ္ျစၳႏ္း အလႏ္႔တၾကား ေအာႅိုက္ သၫ္။ သီတာကိုလၫ္း အံ့ၾသ ႏြေ်မာတသျစာေသာ မ္ကႅဳံး်ဖင့္ ၾကည့္သၫ္။
“ ဟင္း....ဟင္း....ကိုခ္ျစၳႏ္း သီတာကို အထင္ေသးၾသားၿပီ မဟုတႅား....ဟင္း....ဟင္း....ဒါပါဘဲ ေလာကႀကီးက သဘာဝရဲ႕ အမြႏၱရားတခ္ဳိ႕ကို ေ်ပာင္ေ်ပာငၱင္းတင္း ေ်ပာဆိုဖို႔ ျခင့္ေမပးပါဘူးေလ.....မဟုတၹဴးလား....ဒီေတာ့ က္မ ညစၱယ္...ေဖာက္်ပႏၱယ္....တဏြာႀကီးတဲ့ မိႏ္းမစာရင္းထဲလၫ္း က္မ မပါခ္ငၻဴး တဏြာႀကီးသူ မ်ဖစၡ္ငၻဴး....ဒီေတာ့ ေသာကၱယ္ မူးတယ္ မူးေတာ့ ေမ့မယ္ ဒါေၾကာင့္ ေသာကၱယ္....”
သီတာ ခ္ျစၳႏ္းကို ေမထမ္က္်မင္ တဲ့တဲ့ၿပဳံး်ပၿပီး အရၾကၡကၠို ေမာ့၍ ေသာကၡ္လိုက္သၫ္။ တကၱကၥင္ၾသား ေသာ အရကၹႏၡၾကၳဲသုိ႔ အရကၳပ္်ဖၫ့္ရႏ္အၾတက္ ပုလင္းကို လကႅြမ္းလိုက္်ပႏ္သၫ္။
“ ေတာ္ၿပီ....သီတာ....သီတာ ၾလႏ္ေနၿပီ...”
ခ္ျစၳႏ္းက ်ဖဴလႊၾသယႅြ္ေသာ သီတာ၏ လက္ေလးကို ဆတၠနဲ ေအပၚမြ အုပၠိုင္ၿပီး ဟႏ္႔တားသၫ္။ သီတာက သူ႔လကၠို ခပၱင္းတင္း ဆုတၠိုငၳားေသာ ခ္ျစၳႏ္း၏ မ္က္ႏြာကို ဆတၠနဲ ေမာ့ၾကည့္သၫ္။
“ ႐ြင္....က္မ အသားကို မထိနဲ႔ ကိုခ္ျစၳႏ္း....”
“ သီတာ....ထေပၼသာကၷဲ႔ေလ....”
“ ဒါ က္မ အျခင့္ေအရးပါ....႐ြင့္ အပူမပါဘူး ”
“ သီတာ့ အၾတက္ က္ေနာ္ တားေနရတာပါ....”
“ ဟင္း....ဟင္း....ဟင္း....ကိုခ္ျစၳႏ္း ႐ြင္ဟာ ေအတာၼတရားတဲ့သူဘဲ....ဟင္း....က္မ အရက္ေသာကၱာကို တားတယ္ေနာ္....ဟိုကား႐ုံက အခႏ္းထဲမြာ ႐ြင္ ေကာေငၼလးတစ္ေယာကၠို တစ္ညလုံးေခၚၿပီး လုပ္ေနတာက္ေတာ့ အဲ့ဒါ လူေကာင္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ အက္င့္လား ကိုခ္ျစၳႏ္း....”
ခ္ျစၳႏ္းက ဆုတၠိုငၳားေသာ သီတာလက္ေလးကို ေကယာငၠတမ္းလႊတႅိုကၼိရင္း ကုႏ္းထားေသာ ခါးကို ဆႏ္႔၍ ရပႅိုက္သၫ္။
“ ေ်ပာေလ....ကိုခ္ျစၳႏ္း ”
“ က္ေနာၠ ေယာက္္ားေလးပါ သီတာ...”
“ ေအာ္....ေအာ္....ေယာက္ႅားေတာ့ ဖာခ္လို႔ရတယ္ မိႏ္းမက ေယာက္္ားကို ခံခ္ငၱယ္ဆိုေတာ့ ဘယႅိုလုပ္ၾက သလဲဟင္....”
“ ေတာ္ေတာ့ သီတာ....သီတာ သိပၼဴးေနၿပီ....”
ခ္ျစၳႏ္း၏ စိတၳဲ၌ မၾကာမီ တစုံတရာ အမြားအၾယင္းႀကီး မြားၾယင္းၾသားမၫၠို စိုးရိမ္ၾသားသၫ္။ သီတာ ေသာကၼၫ့္ အရၾကၡကၠို ခ္ျစၳႏ္းက အမြတၼဲ့လုိ်ဖင့္ တိုကၡ္လိုက္သၫ္။
“ ေယာက္္ားေၾတ မူးသလို မိႏ္းေမေၾတရာ မူးလုိ႔ မရဘူးလား ကိုခ္ျစၳႏ္း....ရမ္းလုိ႔မရဘူးလားဟင္....ကိုယႅဳပၡ္င္ တာကို ျစပ္ၿပီးလုပၸစၹို႔ ေလာကႀကီးက ဘာလို႔ျခင့္မ်ပဳတာလဲဟင္....”
ေဒါသႏြင့္ ဒယိမ္းဒယိုငၳရပ္ရင္း ေအာ္ေ်ပာလိုက္ေသာ သီတာတစ္ေယာက္ ဆုိဖာေပၚသုိ႔ ဝ႐ုႏ္းသုႏ္းကား ်ပႏ္ၿပီးလဲ က္ၾသားရာ သူမ၏ ခပ္ေရာ့ေရာ့ထဘီေလးက ဖ္တၠနဲ ကၽၾတ္ၿပီး ေပါငႅၫၳိ ေလြ္ာဆင္းၾသား၏။ ဆီးခုံမြ ေမႊးၫြင္းႏုႏုႏြင့္ အိဝင္းမြၫ့္တင္းေေနသာ တငၸါးႀကီးအစုံက မိေျမးတိုင္ ေဖျမးတိုင္း်ဖစၠာ ခ္ျစၳႏ္း၏ မ္ကႅဳံးမ္ားကို ်ပဴးက္ယ္ၾသားေစ သၫ္။
“ ကိုခ္ျစၳႏ္း....”
“ ဗ္ာ....သီတာ....”
“ ႐ြင္ သီတာကို မသနားဘူးလား ဟင္....”
“ သ..သနားပါတယ္....သီတာ...”
“ က္မကို နားေရာလၫ္ၿပီလား ဟင္....”
ငုိသံအက္အက္ေလးႏြင့္ ေ်ပာရင္း သီတာ၏ လက္ေလးတစၹကၠ သူမ၏ ေစာက္ေမႊးေလးမ္ားကို ျရေ႐ႊလးျပတ္၏။ ဆိုဖာကို ေက္ာမြီထားရင္း အ်ခားလကၱစၹက္်ဖင့္လၫ္း ဝင္းစကၥက္ ႏုိ႔ႀကီးႏြစႅဳံးကို ႀဆဲလြႏႅိုက္သၫ္။
“ ေ်ပာေလ...ကိုခ္ျစၳႏ္း....”
“ နား....နားလၫၸါတယ္....သီတာရယ္...”
ခ္ျစၳႏ္း၏ ဒူးေၾတ တဆတ္ဆတၱဳႏ္ေနသၫ္။ အိအိစိုစို ခႏၶာကိုယၼယ္ေလး၏ ရာဂခိုးေေဝသာ မ္ကႅဳံးအစုံကိုပင္ သူရငၼဆိုင္ရဲေပ။ မ်ဖစၥဖူး ရငၡဳံသံႀကီးက က္ယ္ေလာျငၥာ ၾထက္ေပၚလာၿပီး အလိုလိုေနရင္း ရင္ေမာလာသၫ္။ ေက္ာက္ ႐ုပ္ႀကီးတစ္႐ုပ္ႏြယ္ ေ်ခစုံရပၠာ လက္ႏြစၹကၠို ဆႏ္႔ဆႏ္႔ႀကီးခ္ရပ္ေေနသာ ခ္ျစၳႏ္း၏ ပုဆိုးၾကားမြ တစုံတရာသၫ္ ေထာင္၍ထကာ ေ႐ြ႕သုိ႔ေငါၾထကႅာသၫ္။
သီတာက ဒါကို ်မင္သၫ္။ ၿပံဳးရိပ္ေလးသႏ္းေနသၫ္။ ဗိုက္ေအာကၼြ ေၾကးဆင္း ငု႔ံဝင္ေေနသာ ေစာကၸတ္ေလးကို အထက္သို႔ေကာ့တငၸစႅိုက္်ပႏ္သၫ္။ အသားၾဆတ္ၾဆတ္်ဖဴေသာ သီတာ၏ ေစာကၸတ္ႀကီးမြာ ေဖာင္းအိျစင့္ကားေနၿပီး ေစာကၸတၱစ္်ခမ္းကို လေကၠလးႏြင့္ မသိမသာႀဆဲၿဖဲထားသ်ဖင့္ ရဲေေနသာ အၾတင္းသားနီနီေလးကို ၾကည့္ရင္း ခ္ျစၳႏ္း တံေၾတးကို ဂလုကနဲ ၿမိဳခ္လိုကၼိေလသၫ္။
ထိုင္းကနဲ ေထာင္းကနဲ အခ္ဳပ္အထိႏ္းမ႐ြိ ေထာငႅာေသာ လီးတႏ္ႀကီးက ပုဆိုးၾကားမြ အ႐ုပ္ဆိုးျစာ ထိုးၾထကႅာ ပါေလသၫ္။ ခ္ျစၳႏ္း၏ ေ်ခအစုံက မူလီစုပၳားသလို ေမျရ႕ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးကသာ သံလိုက္အား အႀဆဲခံေရသာ သံထၫ္ ႀကီးတစၡဳလိုေ႐ြ႕သုိ႔ ငိုက္ငိုက္ၾသားလိုက္ ်ပႏ္ၿပီး တင္းမတႅာလိုက္်ဖစ္ေနသၫ္။
“ ႐ြင္....က္မကို နားလၫၱယ္ဆို....”
အစၱစၱစ္ တိုးအက္အက္ အသံေလးက ႐ြတေတလး တိုးၫြင္းၿငိမ္သၾကၥာ ေပၚလာသၫ္။ ခ္ျစၳႏ္းစိုက္ၾကည့္ေန သၫ့္ ေစာကၸတ္ေျဖးေျဖးႀကီး၏ အႀကဲေၾကာင္းရဲရဲေလးထဲမြ ေစာက္ေစ့နီနီေလး။
“ လာေလ....ကိုခ္ျစၳႏ္း...”
သံလိုက္ႀဆဲငင္အားထက္ ်ပင္းေသာ ဣတၳိယႀဆဲငင္အားေၾကာင့္ ခ္ျစၳႏ္းသၫ္ သီတာ႐ြိရာသုိ႔ ဒျရတၱိုက္ႀကီး ေျရ႕လ္ားေရာက္႐ြိၾသားသၫ္။ သီတာက ခ္ျစၳႏ္း၏ ပုဆိုးကို ႀဆဲ၍ခၽၾတၡ္လိုက္သၫ္။ ဒိုင္းကနဲ ပုဆိုးၾကားမြ ကႏၳၾကႅာ ေသာ ႀကီးမားတင္းေ်ပာင္ေေနသာ လီးတႏ္ႀကီးကို သီတာက ေဖာင္းကစ္်ဖဴေျဖး၍ ၾသယႅြ္ေေနသာ သူမ၏ လက္ေခ္ာင္း ေလးမ္ား်ဖင့္ အထက္ေအာက္ဆင့္ကာ လက္ႏြစၹက္်ဖင့္ ျဖေျဖလး ဆုတၠိုငႅိုက္ၿပီး လီးတႏ္ႀကီးကို ၿဖဲခ္လိုက္သၫ္။ လီးတႏ္ႀကီး၏ ထိပၹဴးႀကီးက ညိဳမဲေနၿပီး အၾတင္းပိုင္း ဒစ္ေအာက္ေ်ခ၌ အနၫ္းငယၷီေရာင္သႏ္းေနသၫ္။ ဆုတၠိုငၳား ေသာ သီတာ၏ လက္ေလးႏြစၹက္ အၾတင္း၌ လီးႀကီးမြာ လြ္ံၾထက္ေနသၫ္။ တစၸတ္ဆဳတ္၍ မႏိုင္ေအာင္ လုံးပတ္ႀကီးက ၾထားႀကိဳင္းလြသၫ္။
“ ႐ြင္ဟာ ေယာက္္ားပီသၾလႏ္းသူ တစ္ေယာကၸဲ ႐ြင္...”
သီတာက အသိတရားမဲ့ေသာ ကာမႏျံအၾတင္းသုိ႔ တရစ္ရစၱိုးဆင္းနစ္်မဳပၥ်ပဳလာသၫ္။ ႐ႊမ္းစိုနီရဲေသာ ႏႈတၡမ္း ေလးအစုံ်ဖင့္ လီးတႏ္ႀကီးကို ငံုလိုကၠာ အၾတင္း၌ လြ္ာဖ္ားေလး်ဖင့္ မထိတထိေလး ကလိ၏။
“ အ.....ကၽၾတ္....အင္း....အင္း....အင္း....သီတာရယ္....”
ခ္ျစၳႏ္း၏ လက္ႏြစၹကၠ သီတာ၏ ေနာက္ေက္ာမြ ဆိုဖာေက္ာမြီကို ဆတၠနဲ လြမ္း၍ ေထာကႅိုက္သၫ္။ ဆီးခုံႀကီးေပၚ၌ ေထာေငၳေနသာ ေလမႊးႀကီးမ္ားမြာ ႐ြဲကနဲ ေထာငၳၾသားၿပီး ေထာငၳ အုံၾၾကကုႏ္သၫ္။ ေပါင္ၿခံတဝိုက္ သာမက ဖင္ႀကီးမ္ားပါ ၾကက္သီးေလးမ္ား အစီအရီေပၚၾထကႅာၾကသၫ္။ သီတာက ပါးစပ္အၾတင္းမြ ဒစ္ႀကီးကို အသာ်ပႏ္ ဆုတ္ၿပီး ဒစၡ္ဳိင့္ထဲသုိ႔ လြ္ာဖ္ားေလး်ဖင့္ ခပၹိဖိေလး ထိုးဖိကာ ရစ္ဝိုကၠစားလိုက္ေသာအခါ....
“ အား....အား.....သီတာ....သီတာ....ရယ္....အဟင္း....ဟင္း.....”
ခ္ျစၳႏ္း၏ ေပါင္ႀကီးႏြစၹကၠ ေဘးသုိ႔ ကားၾသားၿပီး သီတာ၏ ပါးစပ္ေလးထဲသုိ႔ လီးကို ဖိၾသင္းလိုကၼိ၏။ လက္ႏြစ္ ဖက္်ဖင့္ တင္းတင္းဆုတၠိုငၳားမႈေၾကာင့္ လီးႀကီးက သီတာ၏ ပါးစပၳဲသုိ႔ (၂)လကၼခႏ္႔သာ ဝင္ၾသား၏။ သီတာက လီး ထိပၹဴးႀကီးကို မိမိရရစုပၳားၿပီး သူ၏ လြ္ာေလးကို မာက္စႅြ္က္ ဒစ္ႀကီးကို ဝိုက္၍၎ ထိပၹဴးႀကီးကို လြ္ာဖ္ား်ဖင့္ ထိုးလိုက္ လြ္ာ်ပား်ဖင့္ ယကႅိုက္ လုပ္ေပးသၫ္။
“ ဟား....အား....အုိ႔အိုး....ကၽၾတ္....ကၽၾတ္....ကၽၾတ္.....”
ခ္ျစၳႏ္း၏ မ္က္ႏြာႀကီးက မ္က္ႏြာက္က္ဆီသုိ႔ ေမာ့လိုက္ သီတာလုပ္ေနပုံကို ငုံ႔ၾကည့ႅိုက္်ဖင့္ ဂဏာမၿငိမ္ေအာင္ ်ဖစ္ေနၿပီး ႏႈတၡမ္းကိုလၫ္း လြ္ာ်ဖင့္ အႀကိမ္ႀကိမ္ယက္ေနမိသၫ္။ လီးတႏ္ႀကီးကမူလထက္ (၂)ဆခႏ္႔ ၾထားလာၿပီး အ့ံျဖယ္ ေကာင္းေလာက္ေအာငၸင္ မာေၾကာလာ၏။ ေအၾကာမ္ား အၿပိဳင္းၿပိဳင္းထလာသၫ္။ ခပ္ေမာ့ေမာ့ႀကီး ေထာင္ေေနသာ လီးဒစ္ႀကီးက မီးေခ္ာင္းေရာင္်ဖင့္ တ်ဖတ္်ဖတ္ေတာကၸကာ တံေၾတးေလးမ္ား်ဖင့္ စိုျစတ္ေ်ပာငၱင္းလာသၫ္။
“ ႐ြင္....ဒီမြာထိုငၸါလား ကိုခ္ျစၳႏ္း...”
သီတာက ခ္ျစၳႏ္းကို ေလးေယာကၳိုင္ ဆိုဖာႀကီးေပၚ၌ ထိုငၡိုင္းသၫ္။ ခ္ျစၳႏ္းကလၫ္း သံပတ္ေပးထားေသာ အ႐ုပၱစ္႐ုပၸမာ ထိုငၡ္လိုက္သၫ္။ ခ္ျစၳႏ္း၏ လီးတႏ္ႀကီးက ကိုးဆယၵီဂရီ မတ္ေတာင္ၿပီး ေခါင္းေမာ့လြ္က္႐ြိသၫ္။ သီတာက သူမထဘီကို ေ်ေခထာကၼြ ခၽၾတ္ယဴၿပီး ဆိုဖာလကၱႏ္းေပၚသုိ႔ တငၳားလိုက္သၫ္။ ထဘီမ႐ြိေသာ သီတာ၏ ေအာကၸိုင္းႀကီးက ေယာက္္ားႏြင့္ ေလးလ ေလာက္ေဝးၾသားသၫ့္အခ္ိႏၼြာပင္ အားသစ္အင္သစ္ေၾတႏြင့္ ျဖ႔ံၿဖိဳးျစင့္ကားလြ္က္ ပိုမိုတင္းေမာကႅြ္က္႐ြိေလသၫ္။ သီတာ၏ ေ်ခတစၹကၠ ခ္ျစၳႏ္း၏ ခါးမြ ်ဖတႅြ္က္ ေက္ာၡႀလိဳကၥၪ္ ၾကမ္း႐ြ႐ြ ေ်ခဖဝါး ေလးႏြင့္ လီးထိပ္ႀကီးကို တိုကၼိၾသားေသးသၫ္။
“ အို....ကႏ္ေတာ့....”
သီတာက ႐ုတၱရက္ ေတာင္းပႏ္ရင္း ခ္ျစၳႏ္း၏ ပုခုံးႏြစၹကၠို သူမ၏ လက္ေလးႏြစၹက္်ဖင့္ စုံကိုငၠာ ခ္ျစၳႏ္း၏ လီးတဲ့တဲ့ေပၚသုိ႔ ေစာကၸတ္အဝကိုေတ့ၿပီး ေ်ဖးေ်ဖးခ္င္းထိုငၡ္သၫ္။
“ ်ဗစ္....်ျပတ္....်ဗစ္....ဘၾလတ္....”
“ အား....အား....နာတယ္....သိလား....”
ခ္ျစၳႏ္းက သီတာ၏ ခါးေလးကို လက္ႏြစၹက္်ဖင့္ ဇတၠနဲ ဆုတၠိုင္ရင္း ခပၱိုးတိုး ေအာႅိုက္သၫ္။ သီတာက ၾကားဟႏၼတူ တင္းရင္း်ပၫ့္အင့္ျစာ လိုးၾသင္းေေနသာ အရသာကို အံေလးႀကိတၠာ ခံစားရင္း မ္က္ႏြာကို ေအပၚေမာ့ၿပီး ေျဂးစိႏြင့္ ဖင္ႀကီးထိသၫ္အထိ ထိုငၡ္လိုက္ေလသၫ္။
“ ်ဗစ္....်ဗစ္....ဒုတ္....”
“ ေအ့....အင္း.....အင္း....”
သီတာ၏ ဖင္ႀကီး ခ္ကၡ္င္း်ပႏ္ၾၾကတက္ၾသားသၫ္။ ႐ြၫႅြ္ားေသာ လီးႀကီးက ေစာက္ေခါင္းႏုႏုေလးကို မာေၾကာျစာ ထိုးေဆာင့္မိၾသားပုံေရလသၫ္။ ႏုိ႔ႀကီးႏြစႅဳံးက ခ္ျစၳႏ္း၏ မ္က္ႏြာေ႐ြ႕ဝယ္ အိပဲ့ အိပဲ့ႏြင့္ ႐ြိေနသၫၼဳိ႔ ခ္ျစၳႏ္းက သီတာ၏ မက္ေမာျဖယ္ေကာင္းေလြသာ ႏို႔ႀကီးႏြစႅဳံးကို တစႅဳံးၿပီးတစႅဳံး အားရပါးရႀကီးစုိ႔ေနမိသၫ္။ သီတာ၏ ခႏၶာကိုယ္အၾတင္းမြ ေၾသးသားမ္ား စုၿပံဳေပါၾကၠဲၾသားသၫ္။ ေစာက္ေခါင္းထဲမြ ေအရမ္ားက ဒေလဟာ ၿပိဳဆင္းလာၾကသၫ္။ ခ္ျစၳႏ္း၏ မာတင္း မာေၾကာေေနသာ ေအၾကာေၾတေထနသၫ့္ လီးတႏ္ႀကီးကို တစတစ စိုျစတ္ေ်ပာင္ဝင္းၾသားေစသၫ္။ သီတာက ျဇတၠနဲ ျဇတၠနဲ ထိုငၡ္လိုကၱိုင္း လီးႀကီးထိပၹ္ားက အျစမ္းကုႏ္ ၿပဲကားထားေသာ သီတာ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသုိ႔ တိုး၍ တိုး၍ သူမ၏ ေစာက္ေစ့ေလးကို ဖိျပတၠာ ဝင္၍ၾသားသၫ္။
သီတာ၏ ဖင္သားႀကီးမ္ားက ေအာကၼြ ဆိုဖာေပၚၾတင္ ထိုင္ေေနသာ ခ္ျစၳႏ္း၏ ေပါင္ေပၚသုိ႔ ထိုငၡ္မိလြ္ကၸင္ ခ္ျစၳႏ္း၏ သႏၼာေသာ လက္ႏြစၹကၠ သူမ၏ ဂ္ဳိင္းေအာကၼြ လြ္ဳိ၍ သီတာ၏ ကိုယႅဳံးေလးကို ႀကံဳး၍ ဖကႅိုကၠာ မတၱပ္ရပႅိုက္ေတာ့ရာ သီတာ၏ ေ်ေခထာက္ေလးႏြစၹကၠလၫ္း ခ္ျစၳႏ္း၏ ခါးႀကီးကို ခ္ိတၠိုင္ၫြပႅိုကၠာ သီတာ ခမ္ာ သႏၼာၾထားႀကိဳင္းေသာ ခ္ျစၳႏ္း၏ လီးႀကီးေပၚ၌ ဒႏ္းစီးေနရသလို ခပ္ေကာ့ေကာ့ေလးပါၾသားေလသၫ္။
“ ဘယႅို လိုးမလဲဟင္....ကို ”
“ စားၿပဲေပၚကို တငႅိုးေပးမယ္ေလ....”
“ အင္....မႀကိဳကၸါဘူး....”
သီတာက ခ္ျစၳႏ္း၏ လၫၸင္းကို ဟီးေလးခိုကာ မ္က္ေစာင္းေလးထိုးကာ ႏႈတၡမ္းေလးကို စူတူတူေလး လုပ္၍ ေ်ပာသၫ္။
“ အို...ကဲပါ....ပထမ တစၡ္ီေတာ့ ကို ႀကိဳက္သလိုလုပ္....ေနာကၱစၡ္ီက္မြ သီတာေ်ပာသလိုလုပ္....ဒါပဲ....”
ခ္ျစၳႏ္းက သူမကို ဒီအတိုင္းပငၳား၍ လကၱစၹကၠ သူမ၏ ခါးကို သိုင္းဖကၠာ လီးႀကီးကို တစၡ္က္ ေညာင့္ လိုက္သၫ္။
“ ်ျပတ္...”
“ အင့္....”
“ ကဲပါ....အခုနက အကိုေ်ပာသလုိပဲ စားၿပဲေပၚတင္ၿပီး လုပ္ၾကည့္ လိုးၾကည့္အဳံးေလ....”
သီတာ၏ ေအ်ပာႏျဲ႔ႏျဲ႔ တိုးတိုးေလးႏြင့္ သီတာ၏ အၿပံဳးႏုႏုခၽျဲခၽျဲေလးေၾတသၫ္ ခ္ျစၳႏ္းကို တင္းတင္းႀကီး ရစၸတ္ ေႏြာျငၹဲ႔မိၾကသၫ္။ ေခ္ာေမာလြပၾလႏ္းေသာ စၫ္းစိမ္ ဥစၥာ ၾၾကယ္ဝၾလႏ္းေသာ သီတာကို လိုးျခင့္ႀကံဳရသၫ့္အၾတက္ ခ္ျစၳႏ္း ေက္နပ္အ့ံၾေသနရသၫ္။ သီတာကို စားၿပဲေပၚ ပကႅက္ေလး တငႅိုက္ၿပီး ေ်ခႏြစၹကၠို အထက္သဳိ႔ ၾတႏ္းတင္ လိုက္သၫ္။ ထိုအခါက္မြ ေစာကၸတ္်ဖဴ်ဖဴႀကီးထဲသုိ႔ တင္းၾကပ္်ပၫ့္ၾကျပၥာ ထိုးၾသင္းထားေသာ လီးမဲမဲႀကီးကို ထင္႐ြားျစာ ေၾတ႔ရသၫ္။ ခ္ျစၳႏ္းသၫ္ ၾကမ္း်ပင္ေပၚမြပင္ မတၱပ္ရပၠာ သီတာ၏ ်ဖဴေျဖးေသာ ေစာကၸတ္ႀကီးကို ႀဆဲၿဖဲလိုက္ၿပီး လီးတႏ္ႀကီးကို သီတာ၏ ေစာကၹဳတ္ႀကီးထဲမြ တဆုံးနီးပါး ႀဆဲထုတ္၍ ်ပႏ္၍ တဆုံးဝင္ေအာငၸင္ ေဆာင့္၍ လိုးၾသင္းခ္လိုက္ ေလသၫ္။
“ ်ျပတ္....်ဗစ္...ၾဘပ္...”
“ အေမလး...ကိုရယ္...ကၽၾတ္...ကၽၾတ္....”
စားၿပဲေပၚလဲေလြ္ာင္းထားေသာ သီတာ၏ ေက္ာ်ပင္ေလးက စားၿပဲေပၚမြ ၾၾကတက္ၾသားၿပီး ်ပႏၠ္ၾသားသၫ္။ ်ဖဴဝင္း အိစက္ေသာ ေစာကၸတ္ ေျဖးေျဖးႀကီးထဲသုိ႔ ညိဳမဲေ်ပာငၱင္းေေနသာ လီးတႏ္ႀကီးက ဇိကနဲ ဇတၠနဲ ေဆာင့္ၾသင္းလိုက္်ပႏ္ သၫ္။
“ ်ျပတ္....်ျပတ္....်ျပတ္....”
“ အ.....အေမလး....အသဲကို ခိုက္ၾသားတာဘဲ ကိုရယ္....အား...ဟင္း....ဟင္း....”
ခ္ျစၳႏ္း၏ လီးတႏ္ႀကီးက သီတာ၏ ေစာကၸတ္ႀကီးထဲသုိ႔ မဆႏ္႔မၿပဲဝငၠာ သူမ၏ ေစာကၸတ္ဝမြ ေစာက္ေစ့ ေလးကို ဖိ၍ ျပတၱိုက္ေနရာ သီတာမြာ ်ဖတ္်ဖတႅဴး၍ေနရသၫ္။
“ ်ျပတ္...်ျပတ္....်ျပတ္....”
“ အ...အား....အ....အား.....အ.....အား....ကၽၾတ္.....ေဆာင့္.....ေဆာင့္.....အားရပါးေရဆာင့္စမ္းပါ.....လိုးစမ္းပါ ကိုရယ္ သီတာကို မၫြာနဲ႔ သိလား....အ.....အ....အ....အား....ေဆာင့္.....ေဆာင့္စမ္းပါ.....”
သီတာသၫ္ သူမ၏ မ္ကႅဳံးေလးကို မျဖင့္ေသးဘဲ တၾတၾတၱတ္ေ်ပာလိုက္ ေစာကၸတ္ႀကီးကို ေကာ့ေပးလိုက္်ဖင့္ အၿငိေမၼနဘဲ ေခါင္းေလးကလၫ္း ဘယ္ညာရမ္းခါ၍ ေေနလသၫ္။ ခ္ျစၳႏ္းကလၫ္း တကယၠို အားရပါးရႀကီးပင္ ေဆာင့္၍ ေဆာင့္၍ လိုးေနသၫ္။
“ ်ျပတ္...်ျပတ္...်ဗစ္...်ျပတ္...်ဗစ္....”
“ ေဆာင့္....နာနာသာ ေဆာင့္....သိလား သီတာ ခံႏိုငၱယ္....အထဲမြာ တစၡ္က္ တစၡ္ကၸဲ က္ငၠနဲ က္ငၠနဲ ်ဖစ္်ဖစ္ၾသားတာ သီတာခံႏိုငၸါတယ္....ေဆာင့္ထၫ့္လိုကၥမ္းပါ....ကိုရယ္....ခပၷာနာေလးသာ ဖိေဆာင့္...ေဆာင့္...ေဆာင့္ အုံး....”
သီတာသၫ္ ရမၼကၥိတ္ေၾတ အ်မင့္ဆုံးသုိ႔ ေရာကႅာဟႏၱဴသၫ္။ တကိုယႅဳံးက ေအၾကာေၾတက တင္းလာၿပီး ၾတႏ္႔လိမ္ေကာက္ေၾကးလာသၫ္။ သီတာ၏ လေကၠလးမ္ားက သူမ၏ ဆီးစျပၱင္ေပါက္ေေနသာ ေစာက္ေမႊးေလးမ္ားကို ဖိ၍ ျပတႅိုက္ ႀကီးမားေသာ သူမ၏ ႏို႔ႀကီးႏြစႅဳံးကို ႀဆဲၫြစႅိုက္်ဖင့္ မခ္ိမဆႏ္႔ခံစားေနေရလသၫ္။
“ ်ျပတ္...ၾဘတ္....ၾဘတ္....်ပစ္.....်ဗစ္....်ပစ္....”
“ အာ....ဟား....ဟား....အင့္.....အ....ဟား....ဟား.....႐ြီး....ကၽၾတ္....”
ခ္ျစၳႏ္း၏ ဖင္ႀကီးက ေအနာက္သဳိ႔ ဆုတ္ဆဳတ္ၿပီး အားယူကာ လီးေခ္ာင္းႀကီးကို ေစာကၹဳတၳဲမြ ဆဲျ၍ ႀဆဲ၍ ထုတ္ လိုကၱဳိင္း လီးေခ္ာင္းႀကီးတစ္ေလြ္ာက္ ေတာက္ေ်ပာငၠာေနရသၫ္။ လီးတႏ္ႀကီးကို ေဆာင့္ၾသင္းလိုကၱိုင္း ေစာကၸတ္ အုံႀကီးက ေဖာင္းကနဲ ၾၾကတက္ၾသားၿပီး လီးတႏ္ႀကီးက အ႐ြိႏ္်ဖင့္ ေစာကၹဳတ္ႀကီးထဲသုိ႔ ်မဳပ္၍ ်မဳပ္၍ ဝင္ၾသားေရလသၫ္။
“ အင့္....အင္း.....ေကာင္းလိုကၱာ.....ကိုရယ္.....အင့္...ဟင္း....ဟင္း.....”
သီတာက ေတ်ဖးေ်ဖး ၿငိမ္သကၥ်ပဳလာရင္း ပါးစပၼြ မျပင့္တျပင့္ေလး ညီး႐ြာေလသၫ္။
“ သီတာ.....ၿပီးၾသားၿပီလား....ဟင္...”
“ ၾသားပါ....သူက သိပ္ၾကာတာဘဲ....သီတာ်ဖင့္ ႏြစၡါေတာင္ၿပီးၾသားတယ္....သူ သိပၳႏၱာဘဲ....ၾဟႏ္း....”
သီတာက ရမၼက္႐ြိႏၼေ်ေပသးဟႏ္်ဖင့္ ခပ္ညဳညဳေလးေ်ပာသၫ္။
“ အကိုက မၿပီးေသးဘူး....ဆကႅိုးအုံးမြာ သီတာ အလိုးခံႏိုင္ေသးတယ္ မဟုတႅား....”
“ ခံမယ္....ဘာလို႔ မခံႏိုင္ရမြာလဲ ႐ြင္ လိုးႏိုင္သမြ္ က္မက ခံမယ္....”
“ ဟုတ္ၿပီ....ဒါဆိုရင္ အကိုက ဒီပုံစံအတိုင္းဘဲ ဆကႅိုးမယ္....”
စကားေ်ပာေနရင္းက ခ္ျစၳႏ္း၏ ကိုယႅဳံးႀကီးက တလႈပႅႈပ္ႏြင့္ ်ဖစ္ေနသ်ဖင့္ သီတာ၏ ေစာကၸတ္ႀကီးထဲသုိ႔ တစ္ဆဳံးဝင္၍ေေနသာ ခ္ျစၳႏ္း၏ လီးတႏ္ႀကီးက တလႈပႅႈပ္်ဖင့္ ်ဖစ္၍ေနသ်ဖင့္ သီတာ၏ ေစာကၸတ္အၾတင္းသားႏုႏု ေလးမ္ားကို လီးတႏ္ႀကီးက ျပတ္သပၳိုးၾဆသကဲ့သုိ႔ ်ဖစ္ေေနလသၫ္။
“ အင္း....လုပ္....လုပၡ္ငႅဲ လုပ္ေလ....အကို ကလဲ....”
သူမ၏ ဝတႅစၥလစၠိုယႅဳံးေလး တစၡဳလုံးကို မ္က္ေတာငၼခတ္ ခဏတာ ရပ္၍ ၾကည့္ေေနသာ ခ္ျစၳႏ္းကို သီတာက စိတၼ႐ြၫၥျာ်ဖင့္ ေ်ပာသၫ္။ သီတာ၏ စကားအဆုံးမြာပင္ ခ္ျစၳႏ္းက သူ၏ လီးတႏ္ႀကီးကို သီတာ၏ ေစာက္ ေခါင္းထဲမြ ႀဆဲထုတၠာ ေဆာင့္၍လိုးေတာ့သၫ္။ ခ္ျစၳႏ္း၏ အသက္်ပင္း်ပင္း႐ႈသံ၊ သီတာ၏ ညီးညဴ ်မၫၱမ္းသံမ္ား သၫ္ အခႏ္းထဲၾတင္ ပဲ့တငၳပ္၍ေနသၫ္။ ထုိ႔်ပင္ ဆီးစပၡ္င္း႐ိုကၼိရာမြ ၾထက္ေပၚလာေသာ တဖတၹတ္ဆိုေသာ အသံႏြင့္ ခ္ျစၳႏ္း၏ ေျဂးအုႀကီးေၾတက သီတာ၏ ဖင္ဆဳံႀကီးကို ထိမိတဲ့ အသံတဖ္တၹ္တ္ဆိုေသာ အသံေၾတမြာ ဆကၱဳိၾကၳက္ေပၚ ၍ ေနေရလသၫ္။ ေစာက္ရၫၼ္ား စို႐ႊဲေေနသာ သီတာ၏ ေစာကၸတၳဲသုိ႔ ခ္ျစၳႏ္း၏ လီးေခ္ာင္းႀကီးက တ႐ြိႏၳိုးေဆာင့္ ထိုးၾသင္းလိုက္ေသာ တၾဘၾတၻတ္ အသံမ္ားကလၫ္း ဆကၱိုက္ ၾထက္ေပၚ၍ေေနလသၫ္။
“ ၾဘတ္....ၾဘတ္....ဖတ္....ပ္ပ္....ၾဘပ္....်ဗစ္....်ျပတ္....ၾဘပ္....ၾဘတ္.....”
“ အားပါး....႐ြီး....ေဆာင့္.....ေဆာင့္ က္မကို တအားေဆာင့္လိုးစမ္းပါ႐ြင္.....ဟင္း....ဟင္း....ဟင္း...အကုိ႔ လီး ေခ္ာင္းႀကီး တစ္ေခ္ာင္းလုံး အဆုံးထိ တခ္ကၳဲနဲ႔ ထိုးစိုကႅိုကၥမ္းပါ....ခံလို႔ ေကာင္းၾလႏ္းလို႔ပါ....အင္း...အား....ပါး... ဟင္း....”
“ ၾဘပ္....်ဗစ္....်ျပတ္....ပၾလတ္....ၾဘပ္....”
“ အား ဟုတ္ၿပီ....အဲလို....အဲလို....ဟင္း....ဟင္း....ေဆာင့္ ေဆာင့္....အဖုၾတၠဲခ္င္ ႀကဲၾသားစမ္းပါေစ.....အေမလး. ....ေကာင္းလိုကၱာ ႐ြင္....အား....”
အား်ပင္းထိမိေလြသာ ခ္ျစၳႏ္း၏ ေဆာင့္ခ္က္ေၾတကို ရင္သိမ့္တုႏ္ေအာငၡံရင္း သီတာတစ္ေယာက္ ေနာကၱစၡ္ီ ထပ္ၿပီး ၾသားသၫ္။ သူမ၏ လင္ေယာက္္ားနဲ႔ပင္ တခ္ီေကာင္းေလာက္သာ ၿပီးခဲ့ေသာ သီတာတစ္ေယာက္ ခ္ျစၳႏ္း လိုးတာကို ခံေရတာ့မြ တသက္ႏြင့္တကိုယ္ ဆကၱိုက္ၿပီးတဲ့ အရသာကို တုႏၡါ ေမာဟိုက္ေအာင္ ခံစား၍ ေနေရတာ့သၫ္။ သီတာ (၃)ခ္ီေ်မာက္ၿပီးၾသားသၫ့္အခ္ိႏၱျင္ ခ္ျစၳႏ္းသၫ္ တ႐ြဴး႐ြဴး်ဖင့္ အသက္႐ြဴေၾတ အရမ္း်မႏႅာသၫ္။ ေဆာင့္လိုး ခ္က္ေၾတကလၫ္း ၾကမ္းသထက္ ၾကမ္း...်မႏ္သထက္ ်မႏ္၍လာသၫ္။ ခ္ျစၳႏ္း တစ္ေယာက္ ၿပီးကာနီး၍လာၿပီဆိုသၫၠို သီတာက သိသၫ္။ ခ္ျစၳႏ္းတစ္ေယာက္ အရသာ ပို႐ြိေအာင္ လုပ္ေပးခ္င္ေသာ သီတာက သူမ၏ ဖငႅဳံးလုံးက္စၠ္စ္ ေလးကိုအသာ ပတ္ေက္ာ္ၿပီး ခ္ျစၳႏ္း၏ ေျဂးအုမ္ားကို လကၷဲ႔အသာ လြမ္းကိုငႅိုက္ၿပီး ျဖေျဖလး ဆုတၷယ္ေပးသၫ္။
ခ္ျစၳႏ္းတစ္ေယာက္ အရသာေၾတ႔ၾသားတာ ေသခ္ာသၫ္။ အသက္႐ြဴတာ ပို်မႏႅာသလို ေဆာင့္လိုးခ္က္ေၾတက လၫ္း ပို၍အား်ပင္းၿပီး ပို၍ ၾကမ္းလာသၫ္။ ထို႔ေနာက္ ခ္ျစၳႏ္း၏ လီးႀကီး ေငါကၠနဲ ေငါကၠနဲ ်ဖစ္ၾသားခ္ိႏၼြာပင္ သီတာ က သူမ၏ ေစာကၹဳတၠို ၫြစ္၍ သူ၏ လီးႀကီးကို ေစာကၹဳတ္်ဖင့္ ၫြစ္ယဴလိုက္ေတာ့ရာ ခ္ျစၳႏ္း၏ လီးထိပၠ သုတ္ရၫ္ မ္ားက ပႏ္း၍ ၾထကႅာေတာ့သၫ္။ သီတာ၏ ေစာကၹဳတၳဲသုိ႔ အ႐ြိႏ္်ပင္း်ပင္း်ဖင့္ ပူကနဲ ေႏျးကနဲ သုတ္ရၫၼ္ားပႏ္းဝင္ ထိေၾတ႔လိုက္သၫ့္အခ္ိႏၼြာပင္ သီတာတစ္ေယာက္ ေလးႀကိမ္ေ်မာက္ ၿပီး၍ ၾသားေရေလတာ့သၫ္။
ၿပီးပါၿပီ။
********************************
Comments
Post a Comment